ไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับตัวเองมันเรียกว่าอะไร เราจะใช่สำหรับเขาหรือเปล่า

อยากจะรู้จริงๆว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจของฉันและเขามันเรียกว่าอะไร หรือว่าฉันคิดไกลไปแค่คนเดียว
........
ฉันเข้ามาทำงานที่นี่ได้เกือบ 3 ปีแล้ว ที่ทำงานของฉันจะเป็นแบบเรียนจบมาจากที่เดียวกันเกือบทั้งหมด มาทำงานที่นี่ก็เพื่อใช้ทุนบางคนใช้ทุนหมดแล้วก็อยู่ต่อ บางคนใช้ทุนครบก็จะย้ายไปที่อื่นในแต่ละปีก็จะมีเด็กใหม่ๆที่จบมาใช้ทุนตลอดและฉันเองก็เป็นหนึ่งในนั้นที่เรียนจบแล้วต้องมาทำงานใช้ทุน
....ตั้งแต่วันแรกที่ฉันเข้ามาทำงาน ที่นี่จะมีระบบดูแลกันแบบพี่น้องเหมือนตอนเรียนมหาลัยเลยแต่จะต่างกันตรงที่ว่ารุ่นอาจจะไม่ได้ใกล้เคียงกันเหมือนตอนมหาลัย ฉันเองก็ได้พี่สายรหัส1 ห่างจากฉัน 12 รุ่น พี่รหัส3 ห่างจากฉัน 10 รุ่น  สายรหัสฉันจะมีทั้งหมด 8 คน แน่นอนฉันเป็นน้องเล็กสุด แต่จะพูดถึงพี่รหัส3 อย่างเดียวละกันเพราะฉันมีความรู้สึกดีๆกับพี่รหัส3มากๆ แต่วันแรกที่เราเจอกันฉันรู้สึกไม่ชอบพี่รหัส3 มากๆ เพราะเขาดูกวนดูหยิ่งมากฉันไหว้ก็ไม่รับไหว้ฉันและวันที่เลี้ยงรับน้องเข้าสายรหัสพี่รหัส3ฉันก็ไม่ได้ไปเพราะอยู่ต่างจังหวัดก็เลยทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับพี่รหัส3สักเท่าไร(ที่จริงฉันก็แอบดีใจนะที่พี่รหัส3 ไม่ได้ไปเพราะว่าฉันเองก็ไม่ชอบเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้วกลัวว่าเขาไปด้วยแล้วจะไม่สนุก)
...แต่หลังจากวันนั้นพอได้เริ่มทำงานจริงๆก็จะมีพี่ในสายรหัสนี่แหละที่คอยสอนงานคอยเทคแคร์เราทุกอย่างและวันที่ฉันไม่อยากให้มาถึงคือวันที่ต้องไปเทรนงานกับพี่รหัส3และแล้วมันก็มาถึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พอได้ทำงานร่วมกันกับพี่รหัส3 แรกๆฉันก็เกร็งมาก ฉันมีคำถามมีการบ้านมากมายกลับมาให้ค้นข้อมูลไปตอบกับพี่รหัส3 ซึ่งตอนที่ฉันเทรนงานกับพี่รหัสคนอื่นไม่เคยมีการบ้านกลับมาให้ค้นหาไปตอบเลย ฉันหาคำตอบให้กับคำถามของพี่รหัส3ของฉันเกือบทั้งคืนเกือบจะไม่ได้นอน วันรุ่งขึ้นฉันก็ไปตอบคำถามกับพี่รหัส3 ด้วยความที่เขาเป็นคนนิ่งๆดูเหมือนจะหยิ่งทำให้ฉันยิ่งกลัว พอฉันตอบคำถามก็ซักฉันต่อจนฉันจนมุม แต่สุดท้ายแล้วพี่รหัส3ก็สอนฉันและอธิบายอย่างละเอียดจนฉันเข้าใจและเรียนรู้งานได้เร็วกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันที่อยู่สายรหัสอื่น
....หลังจากวันนั้นทำให้ฉันมองพี่รหัส3 ของฉันเปลี่ยนไป รู้สึกปลื้มและประทับใจพี่รหัส3เป็นอย่างมาก อยากทำงานกับพี่เขาตลอดเลย จริงๆแล้วพี่รหัส3 เป็นคนขี้เก๊กแหละ นิ่งๆเงียบๆ ลักษณะเหมือนทอมแต่ไม่รู้ว่าใช่เปล่า แต่ถ้าสนิทแล้วจะรู้ว่าโคตรติ๊งต๊องเลย และฉันก็ได้รู้มาว่าวันแรกที่ฉันไหว้เขาแล้วเขาไม่รับไหว้ฉันเพราะว่าเขาสายตาสั้นมากแล้ววันนั้นไม่ได้เอาแว่นมา เฮ้อออ...เข้าใจผิดมาตั้งนาน

.....ฉันกับพี่รหัส3 ก็ทำงานด้วยกันมาระยะหนึ่งจนทำให้ฉันรู้สึกไม่แน่ใจกับหัวใจตัวเองว่ารู้สึกอย่าไรกับพี่เขาเพราะพี่เขาดูลักษณะเหมือนทอมแต่พี่เขาบอกว่าเขาไม่ใช่เขาไม่ชอบผู้หญิงแต่การกระทำบางอย่างมันทำให้ฉันคิดไปไกล มีอยู่วันหนึ่งฉันทำงานอยู่พี่รหัส3 โทรมาหาฉันที่โต๊ะทำงาน บอกว่าพี่ได้โควต้าสัมมนาฟรีมาจากเพื่อนป.โท ที่ต่างจังหวัดสัมมนา4วันมีที่พัก อาหารให้ฟรีทุกอย่างเสียแต่ค่าเดินทางอย่างเดียวและต้องลาพักร้อนไปเองน้องสนใจมั้ย แต่ไม่ต้องบอกใครนะเราไปกันเงียบๆ ถ้าไปพี่จะได้โทรบอกกับเพื่อนพี่ ฉันก็ตอบตกลงทันที

.....ระหว่างที่สัมมนาอยู่ที่ต่างจังหวัดในบรรดาคนที่มาสัมมนานั้นส่วนใหญ่เป็นเพื่อนของพี่รหัส3สมัยเรียนป.โท และก็เครือข่ายต่างๆของแต่ละคนที่พากันมาและฉันก็อายุน้อยที่สุดในการสัมมนาครั้งนี้เพราะตอนนั้นฉันเพิ่งทำงานได้ปีเดียวเองส่วนคนอื่นประสบการณ์ทำงานมากกว่าฉันมากมายจบป.โทแล้วก็หลายคน การไปสัมมนาครั้งนี้ฉันได้เปิดโลกกว้างมากมายทั้งเนื้อหาที่สัมมนาที่ฉันจะต้องเจอในการทำงานในอนาคตและก็ได้รู้จักกับกลุ่มเพื่อนของพี่รหัส3 เป็น4 วันที่มีแต่ช่วงเวลาดีๆ ฉันมีความสุขมากได้อยู่กับพี่รหัส3ของฉันตลอด 24 ชม.ทั้ง4 วัน มันยิ่งทำให้ฉันมีความรู้สึกมากขึ้นไปอีก พอวันก่อนจะกลับมากทม. ตอนเก็บกระเป๋าพี่รหัส3ฉันก็พูดขึ้นมาว่า พี่จะเลี้ยงรุ่นป.โท กันปลายปีนี้ว่าจะขึ้นดอยนะ ไปกับพี่ไหม ก็มีเพื่อนพี่ที่มาสัมมนาและก็มีอีกไม่กี่คนหรอกที่เรายังไม่เคยเจอเพราะเขาไม่ได้มาสัมมนา ฉันก็คิดและสงสัยว่างานเลี้ยงรุ่นจะมาชวนฉันทำไมไม่ได้เกี่ยวกับฉันสักหน่อย ก็เลยตอบเขาไปว่าไม่ดีกว่า