ได้แค่เพื่อนก็ดีเท่าไหร่

เราชื่อ น. คนนั้นชื่อ ย. เรื่องมีอยู่ว่าเราเป็นเพื่อนรู้จักกันตั้งแต่ม.4 ก็เป็นเพื่อนปกติทั่วไปนะแล้วช่วงกีฬาสีที่ผ่านมาเราสนิทกันมากขึ้น(ตอนนี้อยู่ม.6ละ) สนิทแบบจนทุกคนคิดว่าเป็นสิ่งที่แปลกตา เพราะปกติทะเลาะกันบ่อยๆ เราเป็นประธานสีต้องรับผิดชอบทุกอย่างทำแสตนเชียร์กลับบ้านตี2 ย. อยู่ช่วยงานเราจนเสร็จทั้งๆที่อยู่คนละสี วันนึง ย. ทักเฟสบุ๊คเรามา คุยกับเรา เราก็รู้สึกแปลกๆนะในช่วงเเรกเเต่ต่อมามันกลับกลายเป็นความรู้สึกดี จนตอนปีใหม่ที่ผ่านมาเราไปฉลองปีใหม่ด้วยกันกับเพื่อนๆอีกหลายคน ช่วงเค้าดาวน์เราเเยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนเพราะเราเดินออกมาโทรหาที่บ้าน ย. เดินตามเรามา เเล้วพูดว่าขอกอดหน่อย เรายังไม่ตอบ ย. เดินเข้ามากอดเรา เราหัวใจเต้นแรงมากเราเลยดันตัวออกมาเเล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อน คือเราเขินป่นกับรู้สึกไม่ดี เเต่เราก็ทำตัวให้ปกติที่สุด เวลาอยู่รร. ย. ทำตัวไม่ปกติกับเราไม่สบสายตา ไม่ค่อยพูดหยอกล้อเหมือนเมื่อก่อน เเต่เรากับ ย. ก็คุยกันในเฟสบุ๊คอยู่เรื่อยๆ จนวันนึงมันทำให้เรารู้สึกดีกับคนนี้มากๆ แต่ ย. เคยมีรุ่นน้องที่เคยชอบ ย. ชอบเปรียบเทียบเรากับน้องคนนั้นทำให้เราไม่ค่อยโอเค เพื่อนของย.ชอบล้อเรื่องย.กับรุ่นน้องที่เคยแอบชอบ เพื่อนของย.ไม่รู้ว่าเรากับย.คุยกัน เวลาเราได้ยินเรื่องที่เพื่อนล้อ ย. เคยชอบรุ่นน้องคนนั้น เราไม่โอเคมากๆ (เหมือนหึงอะ) เราก็บอกย.นะว่าไม่โอเคกับเรื่องนี้ ย.ก็บอกว่าอย่าคิดมาก เวลาผ่านมาเรื่อยๆ ย. คุยกับเราน้อยลง อะไรๆก็เหมือนเปลี่ยนไป อารมแบบย.เริ่มจาก100แล้วลดลงเรื่อยๆต่างจากเราที่เริ่มจาก0เเต่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ หรือที่ผ่านมาเราคิดเกินเลยไปเอง คือย.ชอบโพสเพลงที่เป็นอารมคิดถึงแล้วก็เพ้อๆเรารู้สึกได้ว่าทุกอย่างที่ ย. โพสไม่ได้หมายถึงเราเลย เราอยากรู้ว่า ย. คิดยังไงกับเรากันแน่ ในใจ ย. มีเรากี่เปอร์เซน เราไม่กล้าถาม เรากลัวคำตอบ กลัวเสียเพื่อน กลัวทุกอย่าง หรือจริงๆที่ผ่านมามันก็เเค่รู้สึกดี ก็เเค่คนคุย