เจ้าของกระทู้นั้นเดินทางด้วยรถตู้ค่อนข้างบ่อยเพราะไม่มีรถส่วนตัว เป็นคนที่เมารถง่ายมาก ต้องยัดยาทุกครั้งที่นั่งเกิน 20 นาที
อนึ่ง มีวันซวยระดับ 10 ต้องขอลงกลางทางอย่างช่วยไม่ได้
ลงมาอ้วกค่ะ...............
กลิ่นปลาร้าที่ยัดถุงพลาสติกมา เหมือนเจ๊แกจะเอาไปขายตลาดอะไรสักอย่าง
แล้วคือแทนที่จะเก็บไว้กับตัวเอง ไปนั่งหลัง หรือห่อถุงหลายๆ ชั้นหน่อย...
เจ๊แกเล่นเอามาไว้หน้าแอร์ค่ะ หน้าแอร์... ข้างๆ คนขับ
ละคือเป็นรถตู้ ตจว. (เราก็คน ตจว.แต่ไม่กินปลาร้า) คนขับบอกว่ากลิ่นใช้ได้ อร่อย แน่ๆ
//แต่คือหนูไม่อร่อยด้วยอะพี่
หันซ้ายหันขวา เฮ้ย คนบนรถเยอะแยะ เขาทนกันได้เว้ย เราก็ต้องทนได้ดิ
ทนได้ประมาณ 15 นาที ไม่ไหวค่ะ โชคดีที่ผ่านหน้าห้าง 'พี่ๆ จอดตรงนี้ หนูไม่ไหวแล้ว'
ลงมาปุ๊บ อ้วกค่ะ ดอยคำที่นั่งทานไปบนรถ ได้ออกมาสัมผัสกับฟุตบาทหมดท้อง
เป็นช่วงเช้าที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
ช่วงบ่ายค่ะ อันนี้พีคสุด ไม่ควรอ่านตอนทานข้าว
หลังจากที่ไปหมดแรงข้าวต้ม ฟื้นพลังในห้างเกือบชั่วโมง
....ก็สำเหนียกได้ว่า เราควรกลับบ้าน โทรไปแคนเซิลเพื่อน ว่าชั้นไม่ไปแล้ว ชั้นขอบาย ชั้นยอมแพ้
นั่งรอรถตู้อีกตามเคย หวังว่าจะไม่เจอเหตุการณ์แบบเมื่อเช้าอีก
เอาล่ะค่ะ ขึ้นรถแล้ว แอร์เย็น กลิ่นหอมพวงมาลัย คนขับดูสะอาดสะอ้าน สวรรค์เมตตา ความมีบุญ
พอนั่งไปสักพัก เจอแม่ลูกอ่อนขึ้นรถ คุณแม่ท่านนั้นมานั่งข้างหลังเราพร้อมกับกลิ่นตุๆ
เดี๋ยวนะ!!! นี่มัน!! รึว่าจะเป็น!!!!! //ทำหน้าโคนัน
นั่นแหละค่ะท่านผู้ชม กลิ่นความเหลืองนั้นลอยอบอวลทั่วสารทิศ สิ่งที่อยู่ในแพมเพิสนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควรคิดจริงๆ
แต่เราเข้าใจความเป็นคุณแม่ บางทีมันช่วยไม่ได้ มันฉุกละหุก มันฉุกเฉิน
แต่น้องขอโทษจริงๆ ค่ะคุณพี่ ที่ต้องเอาเสื้อมาปิดหน้า เพราะภูมิต้านทานด้านกลิ่นไม่เหมือนชาวบ้าน
ขอโทษที่เป็นคนจมูกหมาแมว อยู่ยาก อยู่ไม่เป็น
ระหว่างที่นั่งทำใจอยู่สักพัก ........
เสียงแคว่กกกกกก กระทบบ้องหู
คุณแม่ท่านนั้นได้เปลี่ยนแพมเพิสระหว่างรถวิ่ง กลิ่นอบอวลไปพร้อมกับแอร์
คนขับนั่งหน้านิ่ง แอบมองเหล่ๆ ดูจากสีหน้าแล้วคงพะอืดพะอม
แต่สภาพเราตอนนี้คือ หมดค่ะ หมดความอดทน
หว่าเว้ยยยยยย เช้าเจอปลาร้า บ่ายเจอเขร้งั้นเร้อออออ จะคอมโบกันไปหนายยยย
'พี่ๆ จอดตรงนี้ หนูไม่ไหวแล้ว' ประโยคนี้มัน....... เดจาวู
โชคดีค่ะ ที่มันเป็นจุดวินมอไซพอดี หนูรักพี่วิน ฮือๆๆๆ
สรุปคืออาทิตย์ทั้งอาทิตย์ เราก็ไม่ได้นั่งรถตู้อีกเลย
แล้วเวลาจะนั่ง ต้องภาวนาทุกครั้งว่าจะไม่เจออะไรแย่ๆ แบบนี้อีก
.............................
ใครเจออะไรมา เล่าให้ฟังกันเถอะค่ะ อยากรู้ว่ามีคนแย่กว่าเราอีกมั้ย
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นผู้โดยสารที่ดี
ส่วนท่านที่กล่าวนั้น อยากให้ปรับปรุง หรือเซฟกลิ่นของท่านก่อนเข้าสู่ที่สารธารณะ
บางทีการเจอมารยาทแย่ๆ คนเขาก็ไม่อยากยุ่งเพราะติดไม่กล้าหรือเกรงใจ
อยากให้ใจเขาใจเรานิดนึง ปลาร้ากับขรี้ไม่ได้หอมสำหรับทุกคน
มาแชร์ประสบการณ์แย่ๆ (กับคน)บนรถตู้กันค่ะ!
อนึ่ง มีวันซวยระดับ 10 ต้องขอลงกลางทางอย่างช่วยไม่ได้
ลงมาอ้วกค่ะ...............
กลิ่นปลาร้าที่ยัดถุงพลาสติกมา เหมือนเจ๊แกจะเอาไปขายตลาดอะไรสักอย่าง
แล้วคือแทนที่จะเก็บไว้กับตัวเอง ไปนั่งหลัง หรือห่อถุงหลายๆ ชั้นหน่อย...
เจ๊แกเล่นเอามาไว้หน้าแอร์ค่ะ หน้าแอร์... ข้างๆ คนขับ
ละคือเป็นรถตู้ ตจว. (เราก็คน ตจว.แต่ไม่กินปลาร้า) คนขับบอกว่ากลิ่นใช้ได้ อร่อย แน่ๆ
//แต่คือหนูไม่อร่อยด้วยอะพี่
หันซ้ายหันขวา เฮ้ย คนบนรถเยอะแยะ เขาทนกันได้เว้ย เราก็ต้องทนได้ดิ
ทนได้ประมาณ 15 นาที ไม่ไหวค่ะ โชคดีที่ผ่านหน้าห้าง 'พี่ๆ จอดตรงนี้ หนูไม่ไหวแล้ว'
ลงมาปุ๊บ อ้วกค่ะ ดอยคำที่นั่งทานไปบนรถ ได้ออกมาสัมผัสกับฟุตบาทหมดท้อง
เป็นช่วงเช้าที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมา
ช่วงบ่ายค่ะ อันนี้พีคสุด ไม่ควรอ่านตอนทานข้าว
หลังจากที่ไปหมดแรงข้าวต้ม ฟื้นพลังในห้างเกือบชั่วโมง
....ก็สำเหนียกได้ว่า เราควรกลับบ้าน โทรไปแคนเซิลเพื่อน ว่าชั้นไม่ไปแล้ว ชั้นขอบาย ชั้นยอมแพ้
นั่งรอรถตู้อีกตามเคย หวังว่าจะไม่เจอเหตุการณ์แบบเมื่อเช้าอีก
เอาล่ะค่ะ ขึ้นรถแล้ว แอร์เย็น กลิ่นหอมพวงมาลัย คนขับดูสะอาดสะอ้าน สวรรค์เมตตา ความมีบุญ
พอนั่งไปสักพัก เจอแม่ลูกอ่อนขึ้นรถ คุณแม่ท่านนั้นมานั่งข้างหลังเราพร้อมกับกลิ่นตุๆ
เดี๋ยวนะ!!! นี่มัน!! รึว่าจะเป็น!!!!! //ทำหน้าโคนัน
นั่นแหละค่ะท่านผู้ชม กลิ่นความเหลืองนั้นลอยอบอวลทั่วสารทิศ สิ่งที่อยู่ในแพมเพิสนั้นเป็นสิ่งที่ไม่ควรคิดจริงๆ
แต่เราเข้าใจความเป็นคุณแม่ บางทีมันช่วยไม่ได้ มันฉุกละหุก มันฉุกเฉิน
แต่น้องขอโทษจริงๆ ค่ะคุณพี่ ที่ต้องเอาเสื้อมาปิดหน้า เพราะภูมิต้านทานด้านกลิ่นไม่เหมือนชาวบ้าน
ขอโทษที่เป็นคนจมูกหมาแมว อยู่ยาก อยู่ไม่เป็น
ระหว่างที่นั่งทำใจอยู่สักพัก ........
เสียงแคว่กกกกกก กระทบบ้องหู
คุณแม่ท่านนั้นได้เปลี่ยนแพมเพิสระหว่างรถวิ่ง กลิ่นอบอวลไปพร้อมกับแอร์
คนขับนั่งหน้านิ่ง แอบมองเหล่ๆ ดูจากสีหน้าแล้วคงพะอืดพะอม
แต่สภาพเราตอนนี้คือ หมดค่ะ หมดความอดทน
หว่าเว้ยยยยยย เช้าเจอปลาร้า บ่ายเจอเขร้งั้นเร้อออออ จะคอมโบกันไปหนายยยย
'พี่ๆ จอดตรงนี้ หนูไม่ไหวแล้ว' ประโยคนี้มัน....... เดจาวู
โชคดีค่ะ ที่มันเป็นจุดวินมอไซพอดี หนูรักพี่วิน ฮือๆๆๆ
สรุปคืออาทิตย์ทั้งอาทิตย์ เราก็ไม่ได้นั่งรถตู้อีกเลย
แล้วเวลาจะนั่ง ต้องภาวนาทุกครั้งว่าจะไม่เจออะไรแย่ๆ แบบนี้อีก
.............................
ใครเจออะไรมา เล่าให้ฟังกันเถอะค่ะ อยากรู้ว่ามีคนแย่กว่าเราอีกมั้ย
ขอบคุณทุกท่านที่เป็นผู้โดยสารที่ดี
ส่วนท่านที่กล่าวนั้น อยากให้ปรับปรุง หรือเซฟกลิ่นของท่านก่อนเข้าสู่ที่สารธารณะ
บางทีการเจอมารยาทแย่ๆ คนเขาก็ไม่อยากยุ่งเพราะติดไม่กล้าหรือเกรงใจ
อยากให้ใจเขาใจเรานิดนึง ปลาร้ากับขรี้ไม่ได้หอมสำหรับทุกคน