ขอบคุณผู้จัดละคร ทีมงาน นักแสดง ที่ตั้งใจทำออกมาให้คนดู ได้ดูทีไรก็มีความสุข
ถึงแม้ว่ายังตามดูไม่ถึงตอนจบ เพราะเวลาไม่ตรงกัน แต่ทุกวันนี้ หลังจากกลับมาจากที่ทำงาน
ก็จะเปิดละครเรื่องนี้ดูตาม youtube เสมอ โดยเฉพาะฉากที่มีเจ๊มลกับทองทิวเข้าฉากกัน ทำให้มีเสียงหัวเราะออกมาทุกครั้ง
รวมถึงฉากอื่นๆ ทำให้มันอุ่นใจหายคิดถึงประเทศไทยเลยค่ะ 555
แล้วมีตอนนึง ที่นางเอกกับพ่อนางเอกพาเจ๊มลไปบ้านผู้พิการทางสายตา
ตอนที่เจ๊มลอ่านหนังสือให้ฟัง + กับฉากที่ทองตราสอนเจ๊มลให้ตั้งเป้าหมาย
จุดนี้หล่ะค่ะทำให้ชีวิตตัวเองเปลี่ยนค่ะ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น นี่ไม่ได้เวอร์นะคะ เรื่องจริง
ตั้งแต่ดูมา (เลือกดูละครไม่กี่เรื่องค่ะ เลือกดูเฉพาะที่คิดว่าสนุกค่ะ ไม่ชอบละครดราม่า เนื้อหารุนแรง)
ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะมาก และมีเป้าหมาย กลับมารักตัวเอง ให้ความสำคัญกับตัวเอง
เรียงลำดับอันใหนควรรับผิดชอบก่อนหลัง เพราะฉากนั้นเพียงฉากเดียว
เพราะก่อนหน้านี้ ใช้ชีวิตแบบพระเอกมาตลอดค่ะ เที่ยวเล่นไปวันๆ ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน (น้ำตาจะไหล 555)
เลยต้องเขียนมาแสดงความขอบคุณ
และจะคิดถึงละครเรื่องนี้ตลอดไปนะคะ <3
ป.ล.

ถ้าสงสัยว่าฉากใหน คือฉากจาก Ep นี้ นาทีที่ 8 ขึ้นไปค่ะ
ถึงพ่อครัวหัวป่าก์ จากใจคนอยู่ไกลบ้าน
ถึงแม้ว่ายังตามดูไม่ถึงตอนจบ เพราะเวลาไม่ตรงกัน แต่ทุกวันนี้ หลังจากกลับมาจากที่ทำงาน
ก็จะเปิดละครเรื่องนี้ดูตาม youtube เสมอ โดยเฉพาะฉากที่มีเจ๊มลกับทองทิวเข้าฉากกัน ทำให้มีเสียงหัวเราะออกมาทุกครั้ง
รวมถึงฉากอื่นๆ ทำให้มันอุ่นใจหายคิดถึงประเทศไทยเลยค่ะ 555
แล้วมีตอนนึง ที่นางเอกกับพ่อนางเอกพาเจ๊มลไปบ้านผู้พิการทางสายตา
ตอนที่เจ๊มลอ่านหนังสือให้ฟัง + กับฉากที่ทองตราสอนเจ๊มลให้ตั้งเป้าหมาย
จุดนี้หล่ะค่ะทำให้ชีวิตตัวเองเปลี่ยนค่ะ เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น นี่ไม่ได้เวอร์นะคะ เรื่องจริง
ตั้งแต่ดูมา (เลือกดูละครไม่กี่เรื่องค่ะ เลือกดูเฉพาะที่คิดว่าสนุกค่ะ ไม่ชอบละครดราม่า เนื้อหารุนแรง)
ชีวิตมีความสุขขึ้นเยอะมาก และมีเป้าหมาย กลับมารักตัวเอง ให้ความสำคัญกับตัวเอง
เรียงลำดับอันใหนควรรับผิดชอบก่อนหลัง เพราะฉากนั้นเพียงฉากเดียว
เพราะก่อนหน้านี้ ใช้ชีวิตแบบพระเอกมาตลอดค่ะ เที่ยวเล่นไปวันๆ ไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน (น้ำตาจะไหล 555)
เลยต้องเขียนมาแสดงความขอบคุณ
และจะคิดถึงละครเรื่องนี้ตลอดไปนะคะ <3
ป.ล.