ผมเป็นจ่า น้องเขาเป็นพลลทหาร เราคุยกันและรู้จักกันตั้งแต่น้องเขาเข้ามาเป็นทหาร ทำให้เราได้สนิทสนมกัน ในความสนืทกันมันทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆซึ่งมันกิดขึ้นตอนไหนผมก็ไม่รู้ ซึ่งมันทำให้ผมและน้องเขาอึดอัดใจ โดยส่วนตัวผมเองไม่ค่อยยอมรับในความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นเท่าไหร่พยายามหนีห่างออก แต่เราก็หลบไม่พ้น วันนั้นน้องเขาเมาและคงอึดอัดมากเรยมาถามผมว่า พี่....พี่รักเจไหม ผมอึ้งกับคำถามสักพักเพราะไม่คิดว่าจะมาจากปากผู้ชายด้วยกัน แล้วผมก็ตอบไปว่า พี่ชอบเรานะนิสัยดี พูดด้วยแล้วสบายใจ แต่คงไม่ถึงกับรัก แล้วน้องเขาก็ถามผมอีกในคำถามเดิม ผมก็ตอบไปเหมือนเดิม ..........น้องเขาเองกีแฟน ญ เราเองก็เปนผู้ชายจะไปรักกันได้ไงวะ ผมต่อต้านกับความรู้สึกตัวเองแบบนี้มาโดยตลอดแต่ก็หนีไม่พ้นที่จะยอมรับกับตัวเองว่าผมรักเขา แต่ผมไม่เคยบอกเขานะว่ารักเขา แต่ก็มีความรู้สึกดีๆให้กันเท่านั้นที่ผมบอกน้องเขาไป หลายสิ่งที่น้องเขาแสดงออกต่อเรามันยิ่งทำให้เราคิดไปว่าเขาอยากมีเราอยู่ข้างๆเขาตลอดเวลา เขาขอมาอยู่กับเรา เขาชวนเราไปเที่ยวบ้านเขา แต่เราก็ปฎิเสธทุกอย่าง เพียงเพราะอะไรก็ไม่รู้.....ทั้งๆที่ผมเองก็รักเขา หรืออาจจะเป็นเพราะกลัวการจากลา เมื่อวันที่เรารู้ตัวว่าเราคือ ผู้ชายยยยยย
#ทหารสองคบจะรักกันเป็นแฟนได้จริงหรือ...?
ทหารสองคนจะรักกันได้ไหม...?
#ทหารสองคบจะรักกันเป็นแฟนได้จริงหรือ...?