คนที่ชอบแต่ดันไม่ใช่

เรื่องของเราก็เป็นตามชื่อกระทู้เลยค่ะ  คือเราชอบคนนึง แต่เราดันมีแฟนอยู่แล้ว  เขาก็มีแฟนอยู่แล้ว ซึ่งตอนที่เราชอบคนนี้(นามสมมติว่า คิว นะคะ)คือชอบแบบชอบเฉยๆ ชอบเพราะเขาเป็นคนน่ารัก ชอบการแต่งตัว ชอบนิสัยของเขา เขากับเราอยู่รุ่นเดียวกันค่ะ เจอกันบ่อย เพราะเรามีเพื่อนสนิทที่สนิทกับคิวอยู่แล้ว เราก็ชอบพูดเล่นๆกับเพื่อนคิวว่าแบบ 'เห่ยคิวน่าร้ากกชั้ลชอบ' ซึ่งเรารู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้วก็ไม่ควรพูดแบบนี้ แต่เราก็คิดว่าตลกๆขำๆกับเพื่อน จนวันนึงเพื่อนเราเอาไปบอกคิว แล้วคิวก็บอกเพื่อนเรากลับมาว่าแบบ 'เอ้อชอบเหมือนกัน' เราก็ตลกดีอะ ไม่ได้คิดอะไร แต่เขาน่ารักจริงๆนะ เวลาเราเจอเขาเขาก็มักจะกร้าวใจเราตลอด เวลาเขาทำอะไรมันดูมีเสน่ห์ไปหมด เราเห็นเขาบ่อยจนอยากจะรู้จัก เป็นเพื่อน เพราะเรามีแฟนแล้ว เขามีแฟนแล้ว แต่วันนึง เราทั้งคู่ดันเลิกกับแฟน ว่างๆทั้งคู่ เราก็ชอบเขา เขาก็ชอบเรา แต่เหมือนต่างคนต่างชอบกันเฉยๆ เราเลยมีโอกาสได้คุยกัน เพราะเพื่อนเชียร์ เราคิดว่าคงต้องดีมากแน่ๆ ที่เราได้คุยกับคนที่เราชอบ มันอาจจะดีตรงที่มีเวลาศึกษาดูใจได้นานกว่าเราไปจีบใคร หรือใครมาจีบเรา เพราะเริ่มต้นจากการเป็นเพื่อนกัน แต่พอคุยๆไป เราเริ่มรู้สึกอิ่มตัว มันเป็นความรู้สึกประมาณว่า เราชอบเขาขนาดไหน ปลื้มเขาขนาดไหน แต่มันก็มากกว่านี้ไม่ได้จริงๆ พอได้คุยแล้วมันไม่ใช่ มันเหมือนมากสุดได้แค่เป็นเพื่อนกันจริงๆ หรือว่าเราคิดไปเอง หรือนี่แค่เริ่มต้น เพราะเรายังไม่แน่ใจเองเลย เราเลยอยากได้คำปรึกษา ว่าเราควรจะคุยแบบไหน ให้เรารู้ตัวเองว่าเราคิดยังไงกับเขากันแน่คะ