เคยคิดไหมครับ ว่าชีวิตประจำวันที่เป็นอยู่ ทำให้ความรู้สึกรักมันจืดจางลงเพราะไม่มีเวลา
ผมเป็นคนนึง ที่โสดยันอายุ 20+ จนกระทั้งเคยรู้จักคำว่ารักและรู้จักคำว่าอกหักด้วยเช่นกัน
(อ๋อลืมบอกไป ผมเป็นเกย์ สถานะไม่เปิดเผยครับ ทั้งครอบครัวและเพื่อนๆก็ไม่รู้)
จนปัจจุบันเริ่มทำงานและเริ่มรู้สึกว่าชีวิตประจำวันทำให้เวลาที่เราจะเอาไปใส่ใจในเรื่องความรักลดน้อยลง
ถามว่าต้องการไหม ก็ตอบไม่ได้ว่าไม่ต้องการ เพราะเราเคยผ่านจุดๆนั้นมาเลยทำให้รู้ว่า การมีชีวิตคู่มันมีความสุขมาก
หลังจากเลิกงาน เวลาหลังจากนั้นคือการออกกำลังกาย
บางทีก็คิดว่า น่าจะได้เจอคนที่ใช่แถวนั้นบ้างก็ดี จะได้มาออกกำลังกายด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน
สุดท้ายแม้กระทั้งจะหันไปมองตาผู้ชายด้วยกัน ผมยังไม่กล้าเลย(ทักษะผมคงน้อยไป)
เคยโหลดแอพตัวนึงมาเล่น แต่ก็ต้องลบทิ้งเพราะจุดประสงค์ของเราไม่ตรงกัน(อาจจะมีแต่หายากและไม่พอใจสำหรับทั้งสองฝ่าย)
ขอโทษกับคนที่พยายามจะเข้ามาในชีวิต ที่อยู่ๆก็หายไป
และแล้วเป้าหมายชีวิต ก็คงทุ่มเทให้กับงานอย่างเดียว
ชีวิตขาดคนรักคงไม่เป็นไร แต่ขาดเงินนี่สิลำบาก ฮ่าๆๆๆ
กระทู้ระบายๆกระทู้นึง แสดงความยินดีกับคนที่กำลังมีความรักด้วยนะครับ
ชีวิตประจำวัน กับความรู้สึกรักที่ริบหรี่
ผมเป็นคนนึง ที่โสดยันอายุ 20+ จนกระทั้งเคยรู้จักคำว่ารักและรู้จักคำว่าอกหักด้วยเช่นกัน
(อ๋อลืมบอกไป ผมเป็นเกย์ สถานะไม่เปิดเผยครับ ทั้งครอบครัวและเพื่อนๆก็ไม่รู้)
จนปัจจุบันเริ่มทำงานและเริ่มรู้สึกว่าชีวิตประจำวันทำให้เวลาที่เราจะเอาไปใส่ใจในเรื่องความรักลดน้อยลง
ถามว่าต้องการไหม ก็ตอบไม่ได้ว่าไม่ต้องการ เพราะเราเคยผ่านจุดๆนั้นมาเลยทำให้รู้ว่า การมีชีวิตคู่มันมีความสุขมาก
หลังจากเลิกงาน เวลาหลังจากนั้นคือการออกกำลังกาย
บางทีก็คิดว่า น่าจะได้เจอคนที่ใช่แถวนั้นบ้างก็ดี จะได้มาออกกำลังกายด้วยกันทุกวัน กินข้าวด้วยกันทุกวัน
สุดท้ายแม้กระทั้งจะหันไปมองตาผู้ชายด้วยกัน ผมยังไม่กล้าเลย(ทักษะผมคงน้อยไป)
เคยโหลดแอพตัวนึงมาเล่น แต่ก็ต้องลบทิ้งเพราะจุดประสงค์ของเราไม่ตรงกัน(อาจจะมีแต่หายากและไม่พอใจสำหรับทั้งสองฝ่าย)
ขอโทษกับคนที่พยายามจะเข้ามาในชีวิต ที่อยู่ๆก็หายไป
และแล้วเป้าหมายชีวิต ก็คงทุ่มเทให้กับงานอย่างเดียว
ชีวิตขาดคนรักคงไม่เป็นไร แต่ขาดเงินนี่สิลำบาก ฮ่าๆๆๆ
กระทู้ระบายๆกระทู้นึง แสดงความยินดีกับคนที่กำลังมีความรักด้วยนะครับ