กลอนสุภาพบทแรกในชีวิต

เขียนจากแดนโสภากรุงปารีส
แสนประณีตด้วยดินสอสีสดสวย
พวกเศรษฐีเศรษฐินีคนร่ำรวย
ต่างไปขวยขวายหาดูความงาม

กลอนนี้เป็น 1 ใน 5 บทของกลอนที่ชื่อว่า "จดหมายจากปารีส" ตอนที่แต่งน่าจะอยู่ประมาณ ป.5 เป็นวัยที่ยังไม่รู้จักคำว่า "ปากกา" ครับ เพราะยังใช้ดินสออยู่

บทแรกนี้จำได้แม่นมากๆครับ อีก 4 บท จำไม่ได้แล้ว แต่เนื้อหาจะประมาณว่าพาเที่ยวกรุงปารีสครับ พาไปชมหอไอเฟล พระราชวังแวร์ซาย พิพิธภัณฑ์ลูฟฯ

กลอนบางบาทที่ยังพอจำได้คือ ห้องต่อไปนั้นคือห้องกระจก คงเป็นช่วงพาชมพระราชวังแวร์ซายอ่ะครับ

จำได้ว่าช่วงผมอยู่ ป.5 - 6 หนังสือการ์ตูนเรื่องกุหลาบแวร์ซายดังมากๆ ช่วงหลังจากนั้นก็จะปล่อยกลอนเรื่องกุหลาบแวร์ซายให้เพื่อนๆอ่าน เรื่องนี้น่าจะเขียนได้ 8 - 10 บท ผมเองจำบทสุดท้ายได้ครับ บทอื่นจำไม่ได้แล้ว ก็ขอทิ้งท้ายบทนี้ในคืนนี้เลยนะครับ

กลิ่นกุหลาบหยาบหยั่งในวังนี้
กลิ่นความโศกโศกีความสิ้นหวัง
กลิ่นความหอมอบอวลด่วนผุพัง
กลิ่นความดีสิจีรังและยั่งยืน.