..........เรา2คนเคยอยู่ด้วยกันตั้งแต่เรียนจนเรียนจนจบทำงาน (เราเรียนจบแต่แฟนเราเรียนไม่จบแต่เขาก็หางานทำ) เราคบกันรวมๆแล้ว5จะเข้าปีที่6 พอเราทำงานสักพักแม่ให้กลับมาอยู่บ้านเราก็กลับมาอยู่บ้าน 1 ปี เทียวไปหาแฟนเอา (แม่ไม่รุ้ว่าเราแอบอยู่ด้วยกันมีเพียงพี่สาวเรากับทางฝ่ายชายเท่านั้นที่รู้ แต่ลึกๆแม่เราคงรุ้เพียงแค่ไม่พูด)
เรามาอยู่บาน1ปีเราพยายามหางานทำแต่งานหายากมาก แม่ก็บอกให้เรามาอยู่ กทม หางานทำ กับพี่สาว(พี่สาวก้แต่งงานแล้วอยู่กับแฟน) เราตัดสินใจจะลงมา กทม เราให้แฟนลาออกจากงานที่เขาทำมา3 ปีงานที่เขารัก เขายอมเพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบเดิม แต่การลงมา กทม จะต้องเริ่มเก้บตังค์พร้อมแล้วก้จะให้ฝ่ายชายไปขอ (ซึ่งฝ่ายชายเกริ่นก่อนเองว่าจะไปขออยู่แล้ว) พอเราลงมา เราบอกพี่สาวว่าแฟนจะลงมาอยู่ด้วย พี่สาวเรากลับตอบว่าไม่ให้อยู่ด้วยกันแบบที่ผ่านมา ทุกอย่างมันต้องถูกต้องตามประเพณีแล้ว ทุกอย่างพังไม่เป็นแบบที่เราคิดเลย แฟนกลายเปนคนตกงาน ส่วนเราลงมายังไม่ถึงอาทิตย์เราก็ได้งานทำแล้ว ฝ่ายน้าเขายายเขาแม่เขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเปนแบบนี้เพราะเราเคยแอบอยู่ด้วยกันมาก่อนเราก็พยายามบอกฝ่ายเขาว่าเราจะมาทำงาน กทม ด้วยกัน เก็บตังค์ เราลงมาได้ 1 อาทิตย์แม่ฝ่ายชายก็บอกเราว่าให้เราบอกทางบ้านเราเลยไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ไปทำตามประเพณี
ตกเย็นมาเราบอกพี่สาวว่าแฟนจะมาอยู่ด้วย พี่สาวคุยกะแม่เรา พี่บอกว่าพี่กับแม่รุ้อยู่แล้วคิดไว้แล้วว่าจะตามกันลงมา แล้วตอนที่เราแอบอยู่ด้วยกันแม่บอกว่าแม่รุ้หมดรุ้อยู่ในใจแม่นี่แหละแต่แม่ไม่พูด พี่สาวคุยกับแม่แม่บอกให้ มาขอสงกรานต์แล้วแต่งปีใหม่ ค่าสินสอด 250000 กับทอง 5 บาท เราคุยกับแฟนแฟนก็บอกว่าแพงไปมั้ย มีเขยจนอายคนหรอ แล้วบอกให้เราไปหาคนที่พร้อมจะมาขอเราเถอะ มันเยอะเกินไปกับระยะเวลาแค่นี้ 6 เดือนกับเงินราวๆ4 แสน เราให้แฟนคุยกะแม่แฟน แล้วเราก็คุยกะแม่แฟน แม่แฟนก็บอกแม่จะสุ้ไหวหรอ มันกระชั้นชิดเกินเงินไม่ใช่น้อยๆ ไหนแม่จะจ่ายงวดรถอีก เราก็ให้แม่ฝ่ายชายดทรคุยกับแม่เราเอา ซึ่งตอนนี้ไม่รุ้ว่าคุยหรือยัง
ตอนที่เราคุยกับแม่แม่บอกเราว่าแม่ไม่รุ้หรอกเขาจะหามาจากไหนแต่ถ้าเขารักเราเขาก้ต้องหาได้ (แต่สำหรับเราถ้าเขาไปกุ้มาเป็นหนี้คนที่ต้องใช้หนี้ก็คือเรากับแฟนอยู่ดี) ทางบ้านเราคือขอต้นปีก้ต้องแต่งในปีนั้นไม่ให้ข้ามปี แต่เราก็ไม่อยากให้แม่ึคิดแบบนั้นแล้วแต่ถ้าเราพูดไปก็กลายเป้นเราเข้าข้าง ผู้ชาย ไม่รักพ่อแม่ แม่บอกอยากให้มันสมน้ำสมเนื้อทางบ้านเราก้มีหน้ามีตาอยู่ นี่คือพุดแม่เรา เราไม่อยากให้ทั้งสองฝ่ายมองกันแง่ลบ ไม่อยากให้ฝ่ายชายมองว่าฝั่งเราเกินไป แล้วไม่อยากให้ฝ่ายเรามองว่าฝ่ายชายดูถูกเรา
ความคิดเราทุกวันนี้อยู่ก่อนแต่งหาเงินช่วยกันมีถมเถ ช่วยกันเก็บพร้อมไปขอไปแต่ง ไม่ได้สนใจขี้ปากชาวบ้าน แต่แม่เราสนใจซึ่งเราก็รักแม่แต่ก็อยากให้แม่เปิดใจกว่านี้ แม่บอกกับพี่ว่าเราเกิดมาครอบครัวความคิดแบบนี้เราก็ต้องทำใจ ซึ่งเราไม่โอเค เราจะต้องทำไงดี???? เราควรทำยังไงทุกวันนี้นอนไม่หลับเลย งานก็ไม่เป้นอันจะทำ เราร้องไห้คุยกะแฟนแทบทุกวัน ท้อไปหมด
ทำยังไงแม่ฝ่ายหญิงเรียกค่าสินสอดแพงแล้วระยะเวลาให้มาแต่งสั้นมาก แถมไม่ให้เราหาเงินช่วยฝ่ายชาย
เรามาอยู่บาน1ปีเราพยายามหางานทำแต่งานหายากมาก แม่ก็บอกให้เรามาอยู่ กทม หางานทำ กับพี่สาว(พี่สาวก้แต่งงานแล้วอยู่กับแฟน) เราตัดสินใจจะลงมา กทม เราให้แฟนลาออกจากงานที่เขาทำมา3 ปีงานที่เขารัก เขายอมเพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันแบบเดิม แต่การลงมา กทม จะต้องเริ่มเก้บตังค์พร้อมแล้วก้จะให้ฝ่ายชายไปขอ (ซึ่งฝ่ายชายเกริ่นก่อนเองว่าจะไปขออยู่แล้ว) พอเราลงมา เราบอกพี่สาวว่าแฟนจะลงมาอยู่ด้วย พี่สาวเรากลับตอบว่าไม่ให้อยู่ด้วยกันแบบที่ผ่านมา ทุกอย่างมันต้องถูกต้องตามประเพณีแล้ว ทุกอย่างพังไม่เป็นแบบที่เราคิดเลย แฟนกลายเปนคนตกงาน ส่วนเราลงมายังไม่ถึงอาทิตย์เราก็ได้งานทำแล้ว ฝ่ายน้าเขายายเขาแม่เขาก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะเปนแบบนี้เพราะเราเคยแอบอยู่ด้วยกันมาก่อนเราก็พยายามบอกฝ่ายเขาว่าเราจะมาทำงาน กทม ด้วยกัน เก็บตังค์ เราลงมาได้ 1 อาทิตย์แม่ฝ่ายชายก็บอกเราว่าให้เราบอกทางบ้านเราเลยไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ไปทำตามประเพณี
ตกเย็นมาเราบอกพี่สาวว่าแฟนจะมาอยู่ด้วย พี่สาวคุยกะแม่เรา พี่บอกว่าพี่กับแม่รุ้อยู่แล้วคิดไว้แล้วว่าจะตามกันลงมา แล้วตอนที่เราแอบอยู่ด้วยกันแม่บอกว่าแม่รุ้หมดรุ้อยู่ในใจแม่นี่แหละแต่แม่ไม่พูด พี่สาวคุยกับแม่แม่บอกให้ มาขอสงกรานต์แล้วแต่งปีใหม่ ค่าสินสอด 250000 กับทอง 5 บาท เราคุยกับแฟนแฟนก็บอกว่าแพงไปมั้ย มีเขยจนอายคนหรอ แล้วบอกให้เราไปหาคนที่พร้อมจะมาขอเราเถอะ มันเยอะเกินไปกับระยะเวลาแค่นี้ 6 เดือนกับเงินราวๆ4 แสน เราให้แฟนคุยกะแม่แฟน แล้วเราก็คุยกะแม่แฟน แม่แฟนก็บอกแม่จะสุ้ไหวหรอ มันกระชั้นชิดเกินเงินไม่ใช่น้อยๆ ไหนแม่จะจ่ายงวดรถอีก เราก็ให้แม่ฝ่ายชายดทรคุยกับแม่เราเอา ซึ่งตอนนี้ไม่รุ้ว่าคุยหรือยัง
ตอนที่เราคุยกับแม่แม่บอกเราว่าแม่ไม่รุ้หรอกเขาจะหามาจากไหนแต่ถ้าเขารักเราเขาก้ต้องหาได้ (แต่สำหรับเราถ้าเขาไปกุ้มาเป็นหนี้คนที่ต้องใช้หนี้ก็คือเรากับแฟนอยู่ดี) ทางบ้านเราคือขอต้นปีก้ต้องแต่งในปีนั้นไม่ให้ข้ามปี แต่เราก็ไม่อยากให้แม่ึคิดแบบนั้นแล้วแต่ถ้าเราพูดไปก็กลายเป้นเราเข้าข้าง ผู้ชาย ไม่รักพ่อแม่ แม่บอกอยากให้มันสมน้ำสมเนื้อทางบ้านเราก้มีหน้ามีตาอยู่ นี่คือพุดแม่เรา เราไม่อยากให้ทั้งสองฝ่ายมองกันแง่ลบ ไม่อยากให้ฝ่ายชายมองว่าฝั่งเราเกินไป แล้วไม่อยากให้ฝ่ายเรามองว่าฝ่ายชายดูถูกเรา
ความคิดเราทุกวันนี้อยู่ก่อนแต่งหาเงินช่วยกันมีถมเถ ช่วยกันเก็บพร้อมไปขอไปแต่ง ไม่ได้สนใจขี้ปากชาวบ้าน แต่แม่เราสนใจซึ่งเราก็รักแม่แต่ก็อยากให้แม่เปิดใจกว่านี้ แม่บอกกับพี่ว่าเราเกิดมาครอบครัวความคิดแบบนี้เราก็ต้องทำใจ ซึ่งเราไม่โอเค เราจะต้องทำไงดี???? เราควรทำยังไงทุกวันนี้นอนไม่หลับเลย งานก็ไม่เป้นอันจะทำ เราร้องไห้คุยกะแฟนแทบทุกวัน ท้อไปหมด