1. จะว่าหนังเพลงก็ใช่ครึ่งนึ่ง แต่ดราม่าผมว่าเด่นกว่าเยอะ
2. แม้ว่าเปิดเรื่องจะเริ่มด้วยฉากโชว์สเตปแดนซ์บนทางด่วน และใส่เพลงมาเป็นระยะๆ แต่เส้นเรื่องจริงๆ ผมว่าเดินได้ด้วยบทพูดและอารมณ์ดราม่าของตัวละครต่างๆเสียมากกว่า ตรงนี้ถือว่าโดดเด่นมากจริงๆ
3. สำหรับคนที่หวังจะได้ดูหนังเต้นอลังการดาวล้านดวง ประมาณ Dream Girls บอกเลยว่าผิดหวังครับ มันเรียบง่ายมากๆ อาจจะมีคัลเลอร์ฟูลบ้างเล้กๆ แต่ก็ไม่สายรุ้งเฉิดฉายอะไรมาก แต่สำหรับงานออกแบบท่าเต้น ก็ดูเพลินตื่นตาดีนะครับ
4. ฉากท่าเต้นนกเหินแบบในโปสเตอร์หนัง เตือนไว้เลยครับ มาครั้งเดียว 0.5 วินาทีได้ คือถ้าเห็นฉากเนินเขา กับโคมไฟคล้ายๆในโปสเตอร์ ก็เพ่งสมาธิเตรียมมองได้เลย เพราะมันมาแว่บเดียวจริงๆ ถ้าเผลอเบลอๆเหม่อๆ หรือกระพริบตา ก็จะพลาดไปเลยนะ (แต่สเตปนี้ ฉากนี้ ยังไงก็เด่นสู้ฉากแดนซ์เปิดตัวบนทางด่วนไม่ได้เลย)
5. ไรอัล กลอสลิ่ง สายตาโหดมาก เป็นผู้ชายสายโหดจริงๆ ตอนแรกนึกว่าจะโรแมนติกกว่านี้ซะอีก แต่มองยังไง สายตาก็มีแรงอาฆาตประมาณ only god forgive นิดๆ (แต่สำหรับใครที่ชอบแบบเถื่อนๆสุภาพๆน่าจะถูกใจแน่) ส่วนสเตปของพี่ท่านถือว่าทำได้ดีนะครับ ดูเพลินไม่สะดุด แถมเท่มากๆ
6. นางเอก ถ้าดูที่อารมณ์การแสดง สามารถส่งอารมณ์สะกดคนดูให้คล้อยตามได้ แต่ไม่นับการเต้นนะครับ ที่แน่นอนว่าอาจจะเต้นเป๊ะ แต่ไม่โดนใจเท่าไหร่ในสายตาผม ยิ่งฉากเต้นกับนักแสดงสมทบ ก็จะยิ่งเห็นข้อแตกต่างอย่างชัดเจน
7. ที่สับสนสุดๆ คือหนังเรื่องนี้ตกลงเป็นหนังย้อนยุครึเปล่านะ คือตอนเปิดตัวก็รถเก่าๆ นึกว่าย้อนไปสักยุค 80 ที่เน้นสีสันแต่ไม่ปักเลื่อมอะไร แต่เอ๊ะ มีรถพรีอุสด้วย อ้าว ยุค 2000 มั้ง ดูๆไปมีไอโฟนโผล่ แถมรุ่นล่าสุดด้วยมั้ง ตกลงคือยุคปัจจุบันนี่นา หลงสับสนเสียตั้งนาน
อีกเรื่อง คือนึกว่าจะเป็นหนังเพลงมากกว่านี้ แต่เอาเข้าจริงๆ มีเพลงประมาณ 5 เพลงเองมั้งที่เด่นๆในหนัง นอกนั้นก็พูดคุยกันธรรมดา (อาจจะเป็นข้อดีสำหรับบางคนที่กลัวละครเพลงก็ได้ ว่าดูได้ไม่เอียนมากเกินไปนะครับ)
8. สวนชื่อไทย "นครดารา" ถ้าดูหนังจบ ก็ถือว่าตั้งชื่อได้ตรงคอนเซปต์เรื่องเป๊ะๆ แต่เราคงไม่ชินกับอะไรที่ไม่บรรยาย หรือชื่อหนังสไตล์บานฉ่ำแบบที่เคยๆ เลยแอบตลกๆนิดนะ
9. สรรสาระ... (หาข้อคิดจากหนังที่ผมอยากจะบอก) คนคุ้นเคย ยิ่งต้องเกรงใจกันให้มาก ถ้าจะพูดอะไรออกไป หลายๆคนชอบคิดว่ายิ่งสนิท ยิ่งระบายอะไรออกมาได้แรงเต็มที่ แต่จริงๆแล้วมันเป็นเหตุผลสำคัญ ที่ทำให้ความสัมพันธ์เกิดรอยร้าว และไม่แข็งแรงเหมือนก่อน จะปะจะซ่อมอย่างไร ก็เหมือนนับถอยหลังวันแตกหัก ที่อาจจะเกิดขึ้นได้แม้เพียงมีเหตุเบาๆมากระทบ
10. สรุป...ถ้าเทียบกับ whiplash ผมชอบเรื่องก่อนหน้านี้มากกว่าเยอะ ถ้าถามว่าเหมาะไหมกับรางวัลออสการ์ ผมเชียร์ zootopia มากกว่าแฮะ (แต่น่าเสียดาย หนังมันไม่อยู่ในกระแสเหมือนเรื่องนี้ซะแล้ว ที่กระแสดีเวอร์ไปนิด)
และถ้าถามว่าแนะนำให้ไปดูไหม ก็ต้องตอบว่าเป็นหนังที่เหมาะเฉพาะสำหรับรสนิยมบางคนเท่านั้น แต่มันก็ mass มากพอ และไม่อาร์ตมากเกินจะรับได้ คือดูได้ แต่อาจจะไม่อินอะไรมากเท่าไหร่
สำหรับคะแนนผมให้ 8.5/10 ครับ ที่หายไปคือหนังเรียบง่ายไปนิด และฉากอลังการน้อยไปหน่อยครับสำหรับหนังเพลง
#มะพร้าวห้าว #OohCocoNUT
[CR] #เตือนเตรียมใจก่อนไปดู LaLaLand นครดารา - จะว่าหนังเพลงก็ใช่ครึ่งนึ่ง แต่ดราม่าผมว่าเด่นกว่าเยอะ
2. แม้ว่าเปิดเรื่องจะเริ่มด้วยฉากโชว์สเตปแดนซ์บนทางด่วน และใส่เพลงมาเป็นระยะๆ แต่เส้นเรื่องจริงๆ ผมว่าเดินได้ด้วยบทพูดและอารมณ์ดราม่าของตัวละครต่างๆเสียมากกว่า ตรงนี้ถือว่าโดดเด่นมากจริงๆ
3. สำหรับคนที่หวังจะได้ดูหนังเต้นอลังการดาวล้านดวง ประมาณ Dream Girls บอกเลยว่าผิดหวังครับ มันเรียบง่ายมากๆ อาจจะมีคัลเลอร์ฟูลบ้างเล้กๆ แต่ก็ไม่สายรุ้งเฉิดฉายอะไรมาก แต่สำหรับงานออกแบบท่าเต้น ก็ดูเพลินตื่นตาดีนะครับ
4. ฉากท่าเต้นนกเหินแบบในโปสเตอร์หนัง เตือนไว้เลยครับ มาครั้งเดียว 0.5 วินาทีได้ คือถ้าเห็นฉากเนินเขา กับโคมไฟคล้ายๆในโปสเตอร์ ก็เพ่งสมาธิเตรียมมองได้เลย เพราะมันมาแว่บเดียวจริงๆ ถ้าเผลอเบลอๆเหม่อๆ หรือกระพริบตา ก็จะพลาดไปเลยนะ (แต่สเตปนี้ ฉากนี้ ยังไงก็เด่นสู้ฉากแดนซ์เปิดตัวบนทางด่วนไม่ได้เลย)
5. ไรอัล กลอสลิ่ง สายตาโหดมาก เป็นผู้ชายสายโหดจริงๆ ตอนแรกนึกว่าจะโรแมนติกกว่านี้ซะอีก แต่มองยังไง สายตาก็มีแรงอาฆาตประมาณ only god forgive นิดๆ (แต่สำหรับใครที่ชอบแบบเถื่อนๆสุภาพๆน่าจะถูกใจแน่) ส่วนสเตปของพี่ท่านถือว่าทำได้ดีนะครับ ดูเพลินไม่สะดุด แถมเท่มากๆ
6. นางเอก ถ้าดูที่อารมณ์การแสดง สามารถส่งอารมณ์สะกดคนดูให้คล้อยตามได้ แต่ไม่นับการเต้นนะครับ ที่แน่นอนว่าอาจจะเต้นเป๊ะ แต่ไม่โดนใจเท่าไหร่ในสายตาผม ยิ่งฉากเต้นกับนักแสดงสมทบ ก็จะยิ่งเห็นข้อแตกต่างอย่างชัดเจน
7. ที่สับสนสุดๆ คือหนังเรื่องนี้ตกลงเป็นหนังย้อนยุครึเปล่านะ คือตอนเปิดตัวก็รถเก่าๆ นึกว่าย้อนไปสักยุค 80 ที่เน้นสีสันแต่ไม่ปักเลื่อมอะไร แต่เอ๊ะ มีรถพรีอุสด้วย อ้าว ยุค 2000 มั้ง ดูๆไปมีไอโฟนโผล่ แถมรุ่นล่าสุดด้วยมั้ง ตกลงคือยุคปัจจุบันนี่นา หลงสับสนเสียตั้งนาน
อีกเรื่อง คือนึกว่าจะเป็นหนังเพลงมากกว่านี้ แต่เอาเข้าจริงๆ มีเพลงประมาณ 5 เพลงเองมั้งที่เด่นๆในหนัง นอกนั้นก็พูดคุยกันธรรมดา (อาจจะเป็นข้อดีสำหรับบางคนที่กลัวละครเพลงก็ได้ ว่าดูได้ไม่เอียนมากเกินไปนะครับ)
8. สวนชื่อไทย "นครดารา" ถ้าดูหนังจบ ก็ถือว่าตั้งชื่อได้ตรงคอนเซปต์เรื่องเป๊ะๆ แต่เราคงไม่ชินกับอะไรที่ไม่บรรยาย หรือชื่อหนังสไตล์บานฉ่ำแบบที่เคยๆ เลยแอบตลกๆนิดนะ
9. สรรสาระ... (หาข้อคิดจากหนังที่ผมอยากจะบอก) คนคุ้นเคย ยิ่งต้องเกรงใจกันให้มาก ถ้าจะพูดอะไรออกไป หลายๆคนชอบคิดว่ายิ่งสนิท ยิ่งระบายอะไรออกมาได้แรงเต็มที่ แต่จริงๆแล้วมันเป็นเหตุผลสำคัญ ที่ทำให้ความสัมพันธ์เกิดรอยร้าว และไม่แข็งแรงเหมือนก่อน จะปะจะซ่อมอย่างไร ก็เหมือนนับถอยหลังวันแตกหัก ที่อาจจะเกิดขึ้นได้แม้เพียงมีเหตุเบาๆมากระทบ
10. สรุป...ถ้าเทียบกับ whiplash ผมชอบเรื่องก่อนหน้านี้มากกว่าเยอะ ถ้าถามว่าเหมาะไหมกับรางวัลออสการ์ ผมเชียร์ zootopia มากกว่าแฮะ (แต่น่าเสียดาย หนังมันไม่อยู่ในกระแสเหมือนเรื่องนี้ซะแล้ว ที่กระแสดีเวอร์ไปนิด)
และถ้าถามว่าแนะนำให้ไปดูไหม ก็ต้องตอบว่าเป็นหนังที่เหมาะเฉพาะสำหรับรสนิยมบางคนเท่านั้น แต่มันก็ mass มากพอ และไม่อาร์ตมากเกินจะรับได้ คือดูได้ แต่อาจจะไม่อินอะไรมากเท่าไหร่
สำหรับคะแนนผมให้ 8.5/10 ครับ ที่หายไปคือหนังเรียบง่ายไปนิด และฉากอลังการน้อยไปหน่อยครับสำหรับหนังเพลง
#มะพร้าวห้าว #OohCocoNUT