แค่ระบาย เผื่อได้คำแนะนำดีๆ อย่าด่าเลยนะคะ

สวัสดีค่ะ หนูชื่อ แอล ตอนนี้กำลังฝึกงานหนูมากับเพื่อนอีกหนี่งคน ก็ค่อนข้างสนิทกันนะ หนูติวหนังสือให้เค้าบ่อยๆ หนูฝึกงานที่สำนักงานบัญชีเล็กๆแห่งหนึ่ง ด้วยความที่เป็นสำนักงานเล็กๆ เลยมีพนักงานประจำ1คนกับพี่ออดิท ที่เหลือเป็นฟรีแลน หน้าที่สอนงานพวกหนูจึงตกเป็นของพี่พนักงานประจำ ในตอนแรกหนูก็ค่อนข้างโอเคกับพี่เค้านะ เค้าใจดี ใจเย็น เป็นกันเองสุดๆ เวลาผ่านไป 1อาทิต หนูเริ่มมีความรู้สึก ไม่โอเคเกิดขึ้นเล็กๆ รู้สึกได้ว่า เค้าไม่ค่อยสอนงานหนู สอนแต่เพื่อนอีกคน ให้หนูนั่งแยกกระดาษรียูส ในขณะที่เพื่อนอีกคน เค้าเริ่มสอนคีย์ในโปรแกรมแล้ว แต่หนูก็ปลอบใจตัวเองว่า เอาน่าเดียวเค้าก็สอน พี่มีคนเดียว ใจร่มๆ รอก่อนๆ ที่นี้เวลาผ่านไปเดือนนึง เค้าก็ยังสอนแต่เพื่อนอีกคนเหมือนเดิมสอนหมด ลงรายวัน รับจ่าย ซื้อ ขาย ภาษีต่างๆ ส่วนหนู เค้าให้จัดเอกสาร มาเป็นเดือนแล้ว นานๆที จะมีพี่ออดิท เข้ามาสอนงานหนูบ้าง เหมือนพี่เค้าจะไม่ค่อยว่างนานๆทีจะเข้ามาสอนหนูเตรียมกระดาษทำการ หรืองานในเอกเซล  วันไหนที่พี่เค้ามา หนูก็จะรู้สึกแฮ้ปปี้กับการทำงาน คือ ได้เรียนรู้อะไรจากการฝึกงานบ้าง แต่พอวันไหนที่เค้าไม่มา หนูต้องไปอยู่กับพี่อีกคน ที่สอนงานแต่เพื่อนหนู หนูอยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงไม่สอนงานหนูบ้าง สอนแต้เพื่อนอีกคน หนูก้พยายามถามเค้านะ มีงานอะไรให้หนูช่วยไหมคะ พอถามไปเค้าก็ทำหน้าลำบากใจเหมือนไม่มีอะไรให้ทำ แล้วก็ไปเอาเอกสารมาให้จัดเหมือนเดิม แต่พออีกคนนึงถาม งานคีย์นี่มาเต็ม แบบนี้หนูก็คิดนะ พี่เค้าไม่ยุติธรรมเลย ทำไมสอนงานแค่คนเดียว หนูก็พยายามคิดบวก (ทั้งทีในใจนี่โคตรคิดมากเลย)เดียวก็คงสอนแหละ ตอนนี้เค้าคงสอนเพื่อนให้เสร็จก่อน ค่อยสอนเรา เค้าสนิทกับเพื่อนมากกว่า แบบ เค้าบ้านอยู่ซอยเดียวกันกลับบ้านกินข้าวกลางวันด้วยกันก็คงสอนคนสนิทก่อนเพราะคุยง่ายกว่า เดียวคงมาสอนเราเองแหละ แต่ปรากฏว่า เค้าคงไม่มีความคิดจะสอนงานหนูอยูในหัวเลยค่ะ เพราะพอสอนเพื่อนเสร็จหนูก็ทราบว่า เค้ากำลังจะลาออก ในอาทิตหน้า เหมือนเค้าทำเรื่องมาสักระยะนึงแล้ว หนูรู้สึกแย่ๆมากเลยค่ะ อาจจะเป็นเพราะคาดหวังกับการฝึกงานไว้พอสมควรพอมาเจอแบบนี้มันก็เฟล จนควบคุมอารมไม่อยู่ ไม่มีงานให้หนูทำใช่ไหม ได้ เดินเข้าห้องน้ำ ใส่หูฟัง เล่นมือถือ แต่ก่อนแสดงกิริยาไม่น่ารักแบบนี้หนูถามพี่เค้าอย่างสุภาพทุกครั้งนะคะ ว่ามีงานให้หนูช่วยไหมคะช่างเป็นการฝึกงานที่โดดเดี่ยวและไม่โอเคมากๆปกติเคยกินข้าวกับเพื่อน(คือหนูไม่ทานหมู)ปกติเพื่อนก็จะโอเคนะ คือเค้าก็กินข้าวกับหนูมาตั้งแต่ตอนเรียน ตอนฝึกงานหนูต้องกินข้าวคนเดียว เพื่อนไปกินกับพี่ เค้าก้ชวนหนูแหละ แต่ก็ไม่อยากไปทำให้เค้าลำบากใจในการหาร้าน ร้านที่หนูทานได้ ทานทุกวันพี่เค้าคงเบื่อ เลยแยกออกมา เว้นแต่วันไหนเค้ามาทานร้านนี้กัน หนูก็จะมีเพื่อนกินข้าว ตอนกลับบ่านเคยกลับพร้อมเพื่อน แต่ตอนนี้ เพื่อนกลับกับพี่เค้า หนูกลับคนเดียว จริงๆบ้านหนูอยู่ทางเดียวกันนะ แต่ของหนูไกลกว่า นิดหน่อย ปกติ เพื่อนก็จะรอขึ้นคันเดียวกับหนู คันที่ผ่านบ้านหนูด้วย แต่เดียวนี้จะไปแต่กับพี่เค้า หนูรู้สึกนับวันรอวันฝึกงานเสร็จ อีก3เดือนแหนะ หนูกลัวไม่ผ่านฝึกงานมากๆเลยไม่อยากจะทน แต่ก็ก้มหน้ารับชะตากรรม ผิดหวังกับการฝึกงานมาก จริงๆ ก็ผิดที่หนูตามเพื่อนด้วย ถ้าฝึกแถวบ้านคนเดียว คงจะดีกว่านี้ ได้แต่หวังว่าพี่เค้าออกไปแล้วเดียวคงมีพี่คนใหม่มาสอนงาน หนูควรทำตัวยังไงดีคะ ให้พี่เค้าประทับใจ อยากสนิทกับพี่เค้าบ้างอยากให้เค้าสอนงานหนูบ้าง อยากเริ่มใหม่ แล้วตอนนี้หนูกำลังมีความรู้สึกเกลียดเพื่อนตัวเอง เหมือนเพื่อนก็จะรู้ตัวนะ เค้าก้ออกห่าง ไม่สนิทกันเหมือนเคย ไม่อยากเป็นคนนิสัยแย่ๆแบบนี้เลย ทำไงกับความรู้สึกของตัวเองนอนนี้ดีคะ สับสนไปหมด