ลมหนาว และ ดาวเดือน

สุสานสรวง ร่วงโรย ดั่งโลกฝัน เงาจันทร์ส่อง ซึ้งซับ กับพฤกษา ดอกไม้โปรย กลบหลับ วิญญาณลา เสียงลมพา โหยหวน ครวญนิรันดร์ ใต้ป้ายหิน ผุพัง ดั่งอาณา ซากอุรา จ่อมจม ทิ้งฝอยฝัน ดินซ่อนร่าง รุ่ยลับ ดับตะวัน

* ขอบคุณภาพจากโลกออนไลน์ ..ให้เจ้าหลับสักพัก เดี๋ยวสักครู่ มอบภวังค์เจ้าสู่ ประตูฝัน จะเฟ้นหา เครื่องหอม ย้อมสุคันธ์ ให้อวล ณ ห้วงนั้น อันเจ้าพึง กล่อมเพลงกลอน พ่อจะร้อง ทำนองเสนาะ เสียงไม่เพราะ

ค่ำคืนนี้ฟ้าพราวด้วยแสงดาว ระยิบวาวดั่งเพชรเปี่ยมความหมาย เสียงเพลงแผ่วหวานซึ้งมิห่างคลาย ชวนใจกายร่วมลีลาศใต้เงาจันทร์ มือประสานแนบชิดสนิทใกล้ สายตาไหวพริบพราววาวความฝัน ก้าวเท้าเบาเคลื่อนคล้อยร้อยร

ฤดูกาลที่เปลี่ยนไป…  … โอนเอนอ่อนไหวดั่งใจเหงา ลมร้างบางเบาหยอกเย้าให้ ล้อเล่นเกลียวซัดลมพัดไป โอนเอนอ่อนไหวไร้ความจริง …  ลมหนาวพรั่ง