มีเรื่องเครียด และหงุดหงิด พ่อเราอายุ 62 ต้องบอกว่าชีวิตพ่อจะกินเหล้า กินๆ หยุดๆ มาตลอด จนเมื่อประมาณ ปี 2557 พ่อเริ่มมีอาการซีกขวาอ่อนแรง รีบไปหาหมอหลังจากนั่นก็เป็นคนเดินลากขามาตลอด ที่หยุดกินเบียร์ในครั้งนี้เพราะต้องนอน รพ.  หลังจากนั้นไม่ถึงปีก็กลับมากินอีก ทีนี้โรคมาเพิ่ม เบาหวาน+ไขมันในเส้นเลือด เราก็บังคับพาไป รพ.พระมงกุฏ เพื่อพาไปบำบัด(1) ออกจาก รพ.ได้ประมาณ 1 ปีก็กลับมากินเบียร์อีก เราก็พาไปบำบัดที่เดิม (2) ออกจาก รพ.ประมาณเดือน ก.ค 59 พ่อหยุดกินไปได้สองสามเดือนหลังจากออก รพ. และก็กลับมากินอีกทีนี้กินหนักมากวันเกือบ 1 ลัง จนปัจจุบัน ที่บ้านเรามีป้า กับแม่ที่อยู่กับพ่อ เราและน้องต่างแยกย้ายไปเรียน และไปทำงาน จะกลับบ้านเสาร์อาทิตย์ พ่อเริ่มไอ ขาเริ่มไม่มีแรง กินทั้งวันทั้งคืน กินแทนน้ำ กินตลอดเวลาไม่กินคือหลับ แม่เราเห็นพ่อชอบไปให้คนข้างบ้านไปเอาเบียร์ที่ร้านค้า(เซ็นไว้ก่อน) ไอ้คนไปเอาก็จะเอาไว้กิน 1 ขวดตลอด รึเราก็ไม่รู้มันไปเอาแล้วลงชื่อพ่อเราไหม แม่เลยซื้อมาเป็นลังๆ ทำแบบนี้ได้ประมาณ 1 เดือน กลายเป็นเหมืนอสนับสนุนให้พ่อกินตลอดเวลา เดินหยิบๆ ทั้งวันทั้งคืน จนเราพูดดีๆว่ามันเสพติดแล้วนะ ลูกๆจะต้องลาออกจากงานมาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวแล้วนะ รึขอร้องให้แกหยุดกินดีๆก็ไม่มีทีท่าจะหยึดรึลด กินหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเราไปติดต่อที่รพ.เพื่อจะพาไปบำบัดอีกรอบ แต่รอบนี้ต้องรอคิวเตียงว่าง
ทำไมชีวิตคนเรามันถึงเป็นแบบนี้ เรากับแม่ และป้าจะเป็นโรคจิตกันหมดแล้ว สมองพ่อคงเริ่มฟ่อลง เริ่มไม่คิดอะไร คงจะเป็นโรคซึมเศร้าไปแล้ว พวกเราเองก็ไม่ต่างจากพ่อ เมื่อไหร่พ่อจะเลิกขาดสักที สงสารแม่กับป้า ครอบครัวแทบจะไม่เคยมีความสุขเลย