คือเรามีเรื่องอยากปรึกษาหน่อย ตอนนี้เรามีปัญหาการใช้ชีวิตในโรงเรียน
ปกติเราเป็นคนที่เฮฮา ร่างเริงตามเด็กมอปลายทั่วๆไป เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่มีบางครั้งที่เราคิดว่าตัวเองแปลกไป บางครั้งเราก็ทำหน้านิ่ง เงียบ ไม่คุยกับใคร เลย รำคาญง่าย ด่าแหลก(ผิดกับตอนที่ปกติมากๆ) ซึ่งตอนที่เราเป็นแบบที่ 2 เรามีสติรู้ว่าทำอะไร แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จนต้องเสียเพื่อนๆไป
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกันมาก(คบกันตั้งแต่มอต้น) กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน โดดเรียนด้วยกัน นอนด้วยกัน และเราก็มีเพื่อนที่สนิทมากๆ สนิทแบบปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เรื่องแฟน เงิน เรียน เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เพื่อนคนนี้ตามใจเรามากๆสนิทที่สุดในกลุ่มเลย เรากับเพื่อนคนนี้เป็นเหมือนกับคู่หูเลย ถ้าเจออีกคนก็ต้องเจอเรา ถ้าเจอเราก็จะเจอเขา
เริ่มเรื่องคือเราทะเลาะกับA(เพื่อนที่สนิทที่สุด) ทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆแต่เราคุมตัวเองไม่ได้ เราโกรธเขามากๆ โกรธจนเกลียด ทั้งๆที่ตอนแรกก่อนจะทะเลาะกับAแค่ 1 นาทีเรายังเล่นกัน หัวเราะกันอยู่เลย อยู่ดีๆเราก็เปลี่ยนอารมณ์จนAงง แล้วเราก็เกลียดAแบบมากๆเลย จนไม่คุยกันเป็นอาทิตย์ เราเกลียดAจนถึงขนาดที่ว่า ไม่คุย ไม่ทัก ไม่เดินไปไหนมาไหนด้วย ไม่อยากเจอหน้า ทั้งๆที่อีกความรู้สึกเราก็อยากเข้าไปคุยนะ จนเย็นวันหนึ่งเราไปขอโทษA เราคิดว่าเราเอาแต่ใจเกินไป A ก็ให้อภัยเรานะ แต่พอตอนเช้าของอีกวันเราเจอหน้าAปุ๊บเราก็เกลียดAอีกครั้งเป็นแบบนี้วนมา 2-3 วันแล้ว เพื่อนๆในกลุ่มก็เหมือนกดดันให้เราออกกลุ่ม หลังจากที่ทะเลาะกับAเราก็ไปกินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราไม่ได้เป็นแบบนี้ มันไม่ชิน Aก็ไปสนิทกับC เราเหมือนโดนทิ้งออกจากกลุ่มเลย เราพยายามควบคุมอารมณ์นะแต่บางครั้งมันก็เหมือนมีใครมาบังคับร่างกายเรา เพื่อนๆในกลุ่มก็เริ่มตราหน้าว่าเรา เอาแต่ใจไป นิสัยไม่ดี บอกว่าเราชอบทำตัวหยิ่งบ่อยๆ(แบบคุยร่าเริงกับอีกคน แต่พออีกคนเรากลับไปคุย ทั้งๆที่เป็นเพื่อนในกลุ่มเหมือนกัน เราไม่ได้เกลียดไม่ชอบเพื่อนๆในกลุ่มนะ) เราพยายามปรับตัวแล้วนะ ขอโทษเป็น 10 ครั้ง แต่เหมือนเพื่อนๆจะแบนเราแล้ว
เราควรทำไงดี เราพยายามควบคุมอารมณ์แล้วแต่เหมือนเพื่อนๆจะไม่เข้าใจ บางครั้งเราก็คิดว่าเราอยู่คนเดียวได้ แต่ลึกๆมันก็น้อยใจมากๆ เราอยากคุยกับเพื่อนๆ เฮฮา เราไม่ได้อยากเงียบ นิ่งแบบนี้ แต่มันควบคุมไม่ได้
ปล.ตอนนี้เรายังอยู่ในกลุ่ม แต่เพื่อนๆเว้นระยะห่างไว้ เหมือนเราเป็นแค่สัมพเวสีเดินตาม ไม่มีใครคุยกับเราเลย
ปล.เราขอโทษ A หลายครั้งแล้วแต่เหมือน A ไม่สนิทกับเราแล้ว
เสียเพื่อนเพราะเป็นคน 2 บุคลิก
ปกติเราเป็นคนที่เฮฮา ร่างเริงตามเด็กมอปลายทั่วๆไป เข้ากับคนอื่นได้ง่าย แต่มีบางครั้งที่เราคิดว่าตัวเองแปลกไป บางครั้งเราก็ทำหน้านิ่ง เงียบ ไม่คุยกับใคร เลย รำคาญง่าย ด่าแหลก(ผิดกับตอนที่ปกติมากๆ) ซึ่งตอนที่เราเป็นแบบที่ 2 เรามีสติรู้ว่าทำอะไร แต่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ จนต้องเสียเพื่อนๆไป
เรามีเพื่อนอยู่กลุ่มนึงเป็นเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกันมาก(คบกันตั้งแต่มอต้น) กินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน โดดเรียนด้วยกัน นอนด้วยกัน และเราก็มีเพื่อนที่สนิทมากๆ สนิทแบบปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เรื่องแฟน เงิน เรียน เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เพื่อนคนนี้ตามใจเรามากๆสนิทที่สุดในกลุ่มเลย เรากับเพื่อนคนนี้เป็นเหมือนกับคู่หูเลย ถ้าเจออีกคนก็ต้องเจอเรา ถ้าเจอเราก็จะเจอเขา
เริ่มเรื่องคือเราทะเลาะกับA(เพื่อนที่สนิทที่สุด) ทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆแต่เราคุมตัวเองไม่ได้ เราโกรธเขามากๆ โกรธจนเกลียด ทั้งๆที่ตอนแรกก่อนจะทะเลาะกับAแค่ 1 นาทีเรายังเล่นกัน หัวเราะกันอยู่เลย อยู่ดีๆเราก็เปลี่ยนอารมณ์จนAงง แล้วเราก็เกลียดAแบบมากๆเลย จนไม่คุยกันเป็นอาทิตย์ เราเกลียดAจนถึงขนาดที่ว่า ไม่คุย ไม่ทัก ไม่เดินไปไหนมาไหนด้วย ไม่อยากเจอหน้า ทั้งๆที่อีกความรู้สึกเราก็อยากเข้าไปคุยนะ จนเย็นวันหนึ่งเราไปขอโทษA เราคิดว่าเราเอาแต่ใจเกินไป A ก็ให้อภัยเรานะ แต่พอตอนเช้าของอีกวันเราเจอหน้าAปุ๊บเราก็เกลียดAอีกครั้งเป็นแบบนี้วนมา 2-3 วันแล้ว เพื่อนๆในกลุ่มก็เหมือนกดดันให้เราออกกลุ่ม หลังจากที่ทะเลาะกับAเราก็ไปกินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราไม่ได้เป็นแบบนี้ มันไม่ชิน Aก็ไปสนิทกับC เราเหมือนโดนทิ้งออกจากกลุ่มเลย เราพยายามควบคุมอารมณ์นะแต่บางครั้งมันก็เหมือนมีใครมาบังคับร่างกายเรา เพื่อนๆในกลุ่มก็เริ่มตราหน้าว่าเรา เอาแต่ใจไป นิสัยไม่ดี บอกว่าเราชอบทำตัวหยิ่งบ่อยๆ(แบบคุยร่าเริงกับอีกคน แต่พออีกคนเรากลับไปคุย ทั้งๆที่เป็นเพื่อนในกลุ่มเหมือนกัน เราไม่ได้เกลียดไม่ชอบเพื่อนๆในกลุ่มนะ) เราพยายามปรับตัวแล้วนะ ขอโทษเป็น 10 ครั้ง แต่เหมือนเพื่อนๆจะแบนเราแล้ว
เราควรทำไงดี เราพยายามควบคุมอารมณ์แล้วแต่เหมือนเพื่อนๆจะไม่เข้าใจ บางครั้งเราก็คิดว่าเราอยู่คนเดียวได้ แต่ลึกๆมันก็น้อยใจมากๆ เราอยากคุยกับเพื่อนๆ เฮฮา เราไม่ได้อยากเงียบ นิ่งแบบนี้ แต่มันควบคุมไม่ได้
ปล.ตอนนี้เรายังอยู่ในกลุ่ม แต่เพื่อนๆเว้นระยะห่างไว้ เหมือนเราเป็นแค่สัมพเวสีเดินตาม ไม่มีใครคุยกับเราเลย
ปล.เราขอโทษ A หลายครั้งแล้วแต่เหมือน A ไม่สนิทกับเราแล้ว