ผิดไหมถ้าเรายังนึกถึงและจดจำเรื่องราวความรักครั้งเก่า และคนนั้นเราสามารถเป็นเพื่อนได้จริงๆหรือครับ

ผญ คนๆนั้นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว กลายเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงคนเดียวของเราในทุกวันนี้ เรามีระยะห่างนะครับ ต่างคนก็มีคนของตัวเอง เธอคือเพื่อนที่แคร์ผมมากอันดับต้นๆ ผมก็เช่นกัน หลายๆครั้งผมต้องคอยเช็คผู้ชายที่เธอคุยเงียบๆถ้าดีก็ดูห่างๆ ก็ไม่ดีก็หาวิธีทำให้เธอรู้ เราห่วงใยกันเสมอ ถามไถ่ เวลาที่ใครมีปัญหากับแฟน ก็จะเป็นเราหรือเธอคนแรกที่รีบถามว่าโอเคไหม ผมสัญญากับตัวเองว่าเรื่องในอดีตมีบางอย่างที่เราไม่สามารถไปกันได้ แต่จะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกันและกัน ผมมั่นใจว่าผมบริสุทธิ์ใจ และตลอดการเป็นเพื่อนไม่เคยหวั่นไหวหรือถ่านไฟเก่าลุกขึ้นมาเลย จนวันก่อนเธอชวนผมไปกินข้าวเดินห้างช็อปปิ้ง ผมก็โอเคนะครับ ตลอดทางก็คุยเฮฮาตามประสาเพื่อนจริงๆ รวมทั้งคุยเรื่องความรักของเธอกับแฟน และผมกับแฟน เราทั้งคู่มีแพลนแต่งงานในหัว หมายถึงแฟนใครแฟนมันนะ เฮฮากันไป จนผมขับรถไปส่งเธอที่คอนโดแล้วกลับคอนโดตัวเอง พอกลับมาคอนโดอารมณ์ผมมันก็เปลี่ยนไปซะอย่างนั้น ผมรู้สึกตื้อ รู้สึกบอกไม่ถูก ไปซื้อเบียร์มากินที่ระเบียง สูบจัด คิดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูก รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ผมเป็นอะไร? ไม่เข้าใจตัวเอง อยากระบายเฉยๆ ขอบคุณครับ ผมรักแฟนผมมากนะครับ ขาดเธอไม่ได้เลย มีแพลนจะแต่งงานด้วยแม้จะอีกหลายปี ปล.ไม่รุ้จะแท็กห้องอะไร ผมรู้สึกแย่กับตัวเอง ผมไม่ใช่เด็กๆแล้วตอนนี้จบมหาลัยเริ่มทำงานแล้ว