เมื่อเด็ก 6 ขวบ มาขอให้ผมเป็นพ่อบุญธรรม

มีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นคนน่ารัก ฉลาดพูด อยู่อนุบาล พ่อแม่มีฐานะ
แต่ขาดความอบอุ่นทางพ่อ พ่อไม่เคยดูแล ใส่ใจ แม้แต่ลูกเข้านอนโรงบาลก็ยังไม่เวลามาดู
เวลาเมามา ชอบใช้ภาษาหยาบคายกับลูก
ความผูกพันธ์ของแกกับพ่อไม่ค่อยดีนัก
เป็นช่วงจังหวะที่ผมเข้าไปได้รู้จัก ได้พูดคุย
เด็กพอเขามีความรู้สึกปลอดภัยกับใคร สนิทใจกับใคร เขาจะชอบเล่าในสิ่งที่เขาไม่เคยบอกพ่อแม่เขาให้เราฟัง
แม่แกเล่าว่า แกไม่เคยถูกพ่อแกโอบกอด แกไม่เคยนอนหนุนตักพ่อ พ่อแกไม่เคยลูบหัวแกก่อนนอน ไม่เคยเล่านิทานให้ฟัง ไม่เคยสอนทำการบ้าน
แต่ผมทำ เวลาผมกลับมาจากที่ทำงาน ผมชอบไปคุยกับแกนะ บ้านอยู่ใกล้กัน แกจะทำให้ผมอารมณ์ดี เพราะอยู่กับเด็ก แกก็ชอบเอาน้ำมาให้ แล้วบอกว่าพ่อเหนื่อยไหม
บางทีอารมณ์ปูดๆจากที่ทำงาน มาเจอคำนี้ ผมหายเครียดเลย  
ตอนนี้ฟันแกหรอ ด้านหน้าสองซี่ ผมก็เป็นคนดึงออกให้
วันก่อน แกมากราบผมบนตัก แล้วบอกว่า ขอเรียกพ่อได้ไหม ทำเอาผมอึ้ง กับความคิดของเด็กคนนี้
ผมก็ตอบตกลง ได้ลูกสาว โดยไม่ต้องมีเมีย
ผมก็เอาไปเล่าให้แม่แกฟัง แม่แกก็ตกใจนะ
สิ่งที่อยากฝากเตือนคนเป็นพ่อแม่ บางคนห่วงแต่หน้าตาทางสังคมห่วงแต่หาเงิน จนลืมคนที่เราทำให้เขาเกิดมา
ตอนนี้ผมชักลังเล กลัวจะไปทำให้ครอบครัวเขาแตกแยกหรือเปล่า