อย่ากับสามีดีไหม

เราปัญหาในชีวิตคู่ค่ะ  คือเราแต่งงานจดทะเบียนกับคนญี่ปุ่นมา 2ปี  ระหว่างที่คบ  พ่อกับแม่ของเขาน่ารักมาก  เราอยากได้อะไรเขาก็ให้ เงินเดือนเขาก็ค่อนข้างสูง  แต่ประเด็นเรากับเขาไปกันไม่ได้เลยค่ะ ทั้งนิสัยใจคอ คือเข้าเป็นคนอารมรณ์ร้อน  ชอบตวาดเรา  เราอายค่ะ  เพราะ เขาชอบตวาดในที่สาธารณะ นิสัยเขาเหมือนเด็กค่ะ ทะเลาะกันทีก็เหมือนคนโรคจิตค่ะ เอากระเป๋าเราไปทิ้งขยะบ้าง ปาขวดน้าทิ้งที่สาธารณะบ้าง เอาไฟแฉ๊กมาจุดขู่เราบ้าง ยึดของทุกอย่างของเรา แม้แต่รองเท้า แต่ละที่ทำที่ที่สาธารณะนะค่ะ จนยามต้องมาช่วยเรากันตัวเขากับเราออกไป เราเคยโมโหตบหน้าเขาไป1ที เขาตบกลับมา3ที ต่อหน้าลูกเรา  ชกท้องเราก็เคย  ฉีกเสื้อผ้าเรากระจากไปหมด เราอดกลั้นมาตลอด จนเราฝังใจในสิ่งที่เขาเคยทำ ถึงตอนนี้เราเปลี่ยนนิสัยตัวเอง เป็นตัวของตัวเองน้อยลง โดยการเงียบ ฟังเขาอย่างเดียว เอาแต่ใจน้อยลง (ที่จริงเราเป็นคนเอาแต่ใจ) เขาก็เลยไม่ค่อยทำแบบสมัยก่อนแล้ว แต่เราก็คิดว่า ถ้าเราลองกลับไปเป็นตัวเองละ  ที่ชอบเถียงหรือเอาแต่ใจ  เขาจะยังทำถึงขนาดนั้นหรือเปล่า ? รวมถึง เขาไม่เคยเอาใจใส่ดูแลเราเลย   อยากดูหนัง เขาก็ไม่ไปด้วย( ทั้งที่โรงหนังอยู่ข้างบ้าน  ) เขาเคยลงไม้ลงมือกับเรา เวลาที่เราไม่ยอมเขา ตอนที่ทะเลาะกันหนักๆ เรื่องงานบ้าน เขาไม่เคยช่วยเหลือเราเลย  ทั้งๆ ที่เราก็ทำงานประจำเหมือนกับเขา  บ้านรก อยู่ยังไง  ถ้าเราไม่เก็บเขาก็วางอยู่อย่างงั้น   มีช่วงวัยนึงนายญี่ปุ่นเราชวนสามีเรามาทำงานด้วยกัน โดยถามผ่านที่เรา จากเขา เงินเดือน 7หมื่น จนมาได้ทำงานที่นี่เงินเดือนเป็นแสนค่ะ แล้วเขาก็เปลี่ยนไป จากที่เขาให้เงินเดือนเราถือทั้งหมด เขาก็ยึดบัตรไปหมดค่ะ แล้วเขาก็ให้เราใช้เดือนละ 1หมื่น เขาบอกว่า เขาไม่ไว้ใจเราเรื่องเงิน (เราไม่เคยขโมยเงินเขานะค่ะ) แต่ประเด็นนี้เราเข้าใจ เขาคงอยากถือเงินเขาเอง แต่ที่ช้าน้าใจมากคือ เขาไม่เคยคิดขอบคุณเราเลยค่ะ ที่เขาเข้ามาทำงานที่นี่ได้  เขาบอกว่า มันเป็นโชคดีของเขา นายชอบเขาเลยชวน  ผมเป็นคนที่ทำงานไม่ใช่คุณ จะขอบคุณทำไม ---แต่....  ถ้าไม่มีเราเข้าก้อไม่ได้รู้จักบริษัทนี้ป่าวหว่า ??                   อีกเรื่องนึง ที่สำคัญ เรามีลูกติดมา เวลาเรากลับบ้านไปนอนกับลูก เขามักจะไม่พอใจ  หาว่าทิ้งเขา  รักลูก มากกว่าเขา  เขารับไม่ได้  ส่วนเราก็ทิ้งลูกมาเอาใจแต่เขาไม่ได้เหมือนกัน คือ แม่ของเราติดหลานมาก  ไม่อยากให้ หลานมาอยู่กับเรา   และเราบอกสามีว่า ถ้าเหงา  ก็มานอนที่บ้านแม่เราได้นี่  เพราะบ้านเรา เราก็มีห้องส่วนตัว  ไม่ได้นอนรวมกับใคร  แต่เขาก็ไม่มา เขาบอกว่า ทำไม เข้าต้องไปทำไรในสื่งที่อึดอัดด้วย อีกทั้ง เขาเคยถามว่า เขากับลูกใครมาเป็นที่1สำหรับคุณ  แน่นอนค่ะ ดิฉันก็ตอบไปว่า ลูกที่1 คุณคือที่2  ตอนนั้นเขาช๊อคมากค่ะ เขาบอกว่าเสียใจมาก  เขาไม่สามารถมีความสุขอีกต่อไปได้  ที่สำคัญอีกอย่าง เขาบอกว่า เขาจะไม่ขอรับผิดชอบค่าใช้จ่ายการเลี้ยงดูของลูกดิฉันเลย เพราะว่า เขาไม่ได้ทำให้เด็กคนนี้เกิดมา  ทำไม ไม่เอาจากพ่อแท้ๆมันละ แต่คือจริงๆ พ่อแท้ๆ ของลูกเรา เขาเลิกกับเราตั้งแต่เรายังท้องอยู่ค่ะ เราเข้าใจว่าพ่อของลูกเราไม่ดีจริง ไม่รับผิดชอบ  แต่ ในเมื่อสามีเราเขาเลือกที่จะร่วมชีวิตกับเรา เขาก็ควรร่วมทุกข์ร่วมสุขไปกับเราไหมคะ  เราลำบากใจมาก ค่ะ เราบอกเลิกเขาแล้วนะค่ะ  ตอนแรก เขาทวงเงินก่อนค่ะ ทวงแม้กระทั่ง ซองจากแขกฝั่งเขาในงานแต่งอ่าค่ะ เขาบอกว่า แขกเขาให้เงินเยอะกว่าแขกฝั่งเรา ต่อไปสักพัก เขาก็บอกว่าเขาไม่อยากหย่าค่ะ  แต่ถ้าจะหย่าเขาก็จะหย่าให้  อีก ใจนึงเราก็สงสารเขานะค่ะ เพราะพ่อแม่เขาก็เคยหย่ากัน เขาไม่อยากเป็นเหมือนพ่อแม่เขา และเขาก็อายเพื่อนๆ ทุกคนที่รับรู้ด้วยค่ะ เรารู้ว่าเขายังรักเราอยู่ และเขาบอกว่าเขาจะพยายามปรับตัว แต่เราคิดว่าเขาไม่น่าจะปรับได้ค่ะ เพราะจากที่คุยความคิดเขาไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ เวลาเราพูดอะไรไป เขาไม่รับฟัง ต่อต้านตลอดค่ะ  เราควรทำยังไงดีค่ะ อนาคตถ้าเรายังคบกับเขาอยู่ ลูกเรากับเราจะมีปัญหากันในอนาคตไหมคะ