สวัสดีค่ะ นี่เป็นกะทู้แรกของเรา เราอยากมาเล่าสู่กันฟังและอยากได้รับคำปรึกษาจากเพื่อนๆชาวพันทิพค่ะ ถ้าผิดประการใดต้องขอโทษด้วยนะคะ
       ต้องขอบอกก่อนนะคะว่าเราอยู่มัธยมปลายค่ะ ขอแทนชื่อเราว่าขิม เรื่องมีอยู่ว่าเราเนี่ยชอบคนๆนึงค่ะ ก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเนี่ยแหละ ขอแทนชื่อเค้าว่าเกมค่ะ เพื่อนๆก็เริ่มล้อเรากับเกม เรากับเกมก็เริ่มชอบกัน เราเรียนอยู่อาคารเดียวกันชั้นเดียวกันด้วยค่ะ แล้วเราเป็นพวกเพื่อนเยอะค่ะ ทุกคนเลยจะรู้ว่าเราคุยกับใครชอบใครอยู่ ด้วยความที่เราเนี่ยไว้ใจเพื่อนเราทุกคนเลย เพื่อนต่างห้องเราก็คุยด้วยตลอด เวลาว่างก็ไปคุยกับเพื่อนต่างห้องบ้าง จนมีเพื่อนคนนี้แหละค่ะ ขอแทนนางว่าเมย์ นางอยู่อาคารเดียวชั้นเดียวกับเราเหมือนกันค่ะแต่คนละห้อง นางก็เป็นเพื่อนใหม่กับเราค่ะเพราะนางเพิ่งย้ายมา แต่ด้วยความที่เจอกันบ่อยละก็เพื่อนรู้จักกัน เวลาก็ผ่านมาเรื่อยๆทำให้เราสนิทกันขึ้นค่ะ เรามีไรก็คุยกับนางเพราะเราเป็นคนตลกเฮฮา ชอบคุยเรื่องผู้ชายหล่อๆกันด้วย เราเนี่ยไว้ใจนางมาก เรียกได้ว่าปรึกษาตลอด จุดพีคอยู่ตรงนี้ค่ะ เราเนี่ยปรึกษาเรื่องคนที่เราชอบล่าสุดก็คือเกมค่ะ ก็ปรึกษาประมานว่า เออเนี่ยกูคุยกะคนนี้อยู่ไรงี้ ก็ปรึกษาไปเรื่อยๆจนเราเลิกคุยกับเกม แต่เรายังชอบอยู่ เราก็ไปบอกเมย์ว่าเนี่ย เลิกคุยกับเกมแล้วนะ แต่กูยังชอบมันอยู่ กูทำใจไม่ได้อะต้องเจอหน้ามันทุกวัน นางก็แบบเออไม่เปนไรหรอก เราเป็นพวกติดตลกค่ะ พูดๆไปก็ติดตลก จะเป็นพวกเศร้าคนเดียวมากกว่า หลายวันผ่านไปค่ะเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับเมย์เพราะไม่ได้เจอกันเลย แต่เพื่อนๆเคยเป็นมั้ย อยู่ๆก็มีเซ้นเรื่องๆนึง ทั้งที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาใบ้เราเลย แต่อยู่ๆก็รู้สึกขึ้นมา แล้วเซ้นผู้หญิงนะคะ ร้อยทั้งร้อยมันคือเรื่องจริง! อยู่ๆเราก็สงสัยว่าเนี่ย เมย์กับเกมมันกิ้กกันปะวะ ในใจก็แบบไม่หรอกมั้ง เมย์มันก็รู้นี่ว่าเรายังชอบอยู่ เราเลยไปส่องเฟสมันสองคน มีไลค์ให้กัน ก็เออปกติปะวะ โรงเรียนก็แคบก็ต้องรู้จักกันอยู่แล้ว สักพักวันต่อมาเป็นเวลาพัก เราก็ไปเล่นกับเพื่อนห้องอื่นหน้าห้อง เราก็เจอกับเมย์เราก็เดินเข้าไปกอดเล่นๆละคุยกันตามประสาเพื่อน อยู่ๆนางก็ถามว่า เป็นไง เลิกชอบเกมยังวะ เราก็แบบกูไม่ชอบมันละเว่ย! (คือตอนนั้นเกมนั่งอยู่แถวนั้นเราเลยพูดประชดเสียงดัง) แต่ก็กระซิบเมย์ต่อว่า เอาจริงกูเลิกชอบมันไม่ได้อะ นางก็แบบหัวเราะฝืดๆละก็ถามต่อว่า เออช่วงนี้เกมมันคุยกับใครอยู่อ่ะรู้ป่ะ เราก็แบบไม่รู้ดิ หลายคนแหละมันอ่ะ เมย์ก็เออๆ ละก็แยกย้ายไปเรียน อยู่ๆเราเข้าเฟสเลื่อนเรื่อยๆก็เจอโพสของเกมที่เกมแชร์ประมานว่าโสด ก็เห็นเมย์ไปไลค์ เราก็เอ้อไม่มีไรหรอกม้าง เลยไปส่องเมย์ก็เจอเกมไลค์ให้หลายอัน ไม่พอกดว้าวให้กัน เราเลยงง ง๊ง งง เราก็เริ่มรู้สึกแล้วล่ะ จนเมย์เพื่อนเราเนี่ยนางเพ้อในทวิตหนักมาก ทำนองคนเพ้อว่าเค้าคงไม่สนใจเราหรอก เค้าแค่ให้ความหวัง บลาๆๆ เราก็เลยโพสทวิตทำนองกันไว้ก่อนประมานว่า เพื่อนที่ไว้ใจคงไม่แทงข้างหลังกันหรอกไรเง้ อยู่ๆนางก็มารีละก็ทักมาคุยกะเราทั้งที่ร้อยวันพันปีเราไม่เคยคุยกันในโซเชียลเลย เราเป็นเพื่อนที่คุยกันต่อหน้า เม้นให้กันไรงี้มากกว่า แต่ก็สนิทอ่ะค่ะ เราก็คุยกะนางนะแต่เราคุยแปลกๆและเราก็ว่านางน่าจะรู้ตัวละว่าเราแปลกไป บวกกับช่วงนั้นเราทวิตแบบหนักมากเกี่ยวกับการโดนหักหลัง55555 เราก็เลยให้เพื่อนเราอีกคนชื่อปุย ไปถามว่าตอนนี้เมย์คุยกับใครอยู่บ้าง นางก็บอกคุยกะรุ่นพี่บลาๆๆๆ เอาจริงๆจะว่าเราคิดลบก็ได้แต่มันจริงอ่ะ คือนางแหล55555 เราก็เลยบอกปุยให้เค้นมาให้ได้ เมย์ก็เลยยอมบอกปุยซะดีๆว่าเนี่ยนางชอบเกมอยู่ ชอบตั้งนานแล้ว เห็นครั้งแรกก็ชอบเลย ซึ่งเรางงมากกกกก ตอนนั้นนางมีแฟนไม่ใช่หรอวะ สรุปคือจะชอบก่อนเราให้ได้ เพราะส่วนใหญ่คนถือคติมาก่อนชนะ5555 ตอนนั้นเราร้องไห้หนักมาก จิตตก กลับบ้านร้องไห้โฮ ละยิ่งฝนตกเราหนักเลย เรายังกลับไปคิดเลยว่าเราเสียน้ำตาให้เรื่องปันยาอ่อนแบบนั้นทำไม พิมไปก็เจ็บไปค่ะ สักพักอยู่ๆเมย์กับเกมก็ได้คุยกัน 555555 อ้อละนางก็บอกปุยด้วยว่า นางกลัวเราไปด่าที่นางมาชอบเกม หัวใจคนเราห้ามกันไม่ได้ เรานี่ไม่รู้จะรู้สึกยังไงดีค่ะ5555 มันมีหลายความคิดในหัว ก็รู้ว่าเพื่อนชอบทำไมไม่ห้ามความรู้สึก ทำไมต้องยิ่งเข้าใกล้ ที่ทำแบบนี้คืออยากได้ไม่ใช่หรอ งง ทุกวันนี้เค้าก็พลอดรักให้เราเห็นตลอดค่ะ เวลาเรากับเมย์เจอหน้ากัน นางก็ชอบทำหน้าใส่เราแบบ.... พูดง่ายๆคือทำหน้ากวนๆเราอ่ะค่ะ เหมือนเย้ยทำนองนั้นเพื่อนแก๊งเราก็บอก เราก็พยายามช่างมันเหอะเดี๋ยวมันก็เจอเรื่องแบบนี้กับตัวมันเอง จริงๆเราก็มีคนคุยเข้ามาเรื่อยๆนะคะมีช่วงนึงพยายามลืม ก้ลืมได้ละ แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร คือตอนนี้ก็เห็นเค้าคุยกันง้องอนกันหนักมาก555555 ไม่เคยเจอเรื่องแนวนี้กับตัว เราเลยค่อยข้างเจ็บหนักมาก โฮ55555 ล่าสุดก็เห็นอีกแต่เราก็ทำเป็นคุยหัวเราะกับเพื่อน ไม่อยากอะไรมาก คือเค้าสองคนยังไม่คบกันนะคะ ก็มีหลายคนเชียร์อยู่ เราไม่ได้รู้สึกยังชอบเกมอยู่นะ แต่เรื่องเก่าๆมันทำเราเจ็บ เรารู้เลยหน้าเราจะเจื่อนตลอดตอนเห็นเค้าหยอกล้อกันแต่เราพยายามยิ้มเปลี่ยนเรื่อง เราเหนื่อยค่ะ เราต้องเห็นแบบนี้ทุกวัน เพราะห้องอยู่ใกล้กัน เราอยากเปิดใจเจอคนอื่นแต่อีกใจก็อยากจะพอแล้ว เราเลยต้องจมอยู่กับแผลเป็นเก่าๆไปเรื่อยๆจนกว่ามันจะหายจางไปเอง 55555 จริงๆมีหลายคนตั้งกะทู้เกี่ยวกับเรื่องแบบนี้เยอะมากก แต่เราก็ได้เจอกับตัวแล้วค่ะ เราอยากระบายแค่นี้ค่ะ เรายินดีอ่านคำปรึกษาจากเพื่อนๆนะคะ ขอบคุนค่า

ปล. เราอาจจะมาเล่าอีกหลายๆเรื่องนะคะถ้าว่างๆ เราเป็นพวกชอบเล่าประสบการณ์ชีวิต แหะๆ
ปล2. จริงๆจะโทษฝ่ายหญิงหมดเลยก็ไม่ได้ ฝ่ายชายก็สุดๆไม่แพ้กัน