คบกับแฟนมา 7-8 ปี ยังไม่แต่งงาน ตอนนี้ผมอายุ 24 แฟนอายุ 25 แต่เรียนชั้นเดียวกัน เป็นแฟนคนแรกและคนเดียวในชีวิต ตอนนี้ผมทำงานข้าราชการ ทำงานคนละที่กับแฟน เลยทำให้ไม่มีเวลาให้กันมาก แต่จะคุยด้วยทางโทรศัพท์ ก่อนนอนทุกคืน

เพื่อง่ายต่อการตัดสินใจผมขอบอกข้อดีข้อเสียของผมกับแฟนก่อนนะครับ

ผมเป็นคนเล่น(ติด)เกมครับ เวลาโทรคุยกันบางครั้งก็เลยมีการงอนกันบ้าง เพราะผมเล่นเกมไปด้วยคุยไปด้วย แล้วก็ได้ลากลับบ้านนานๆครั้ง แต่ถ้ามีโอกาสหยุด 3-4 วันจะกลับไปหาตลอด แล้วก็ทางบ้านผม 'จน' ครับ นี่ข้อเสียของผม....
แต่ข้อดีคือ ไม่เที่ยว ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่เล่นพนัน อบายมุขต่างๆไม่ยุ่ง เพราะเวลาส่วนใหญ่จะอยู่หน้าคอมฯ ทำงาน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกม อ่านหนังสือ

แฟนผมเธอทำงานบริษัทขายของ เป็นเซล เลยมีโอกาสออกไปทำงานข้างนอกบ่อยๆ ไปครั้งนึงก็เป็นอาทิตย์ ข้อเสียคือ แฟนชอบเที่ยวครับ เพื่อนๆที่เธอคบก็มีแต่ ผญ. เที่ยว ทั้งนั้น แล้วก็ชอบซื้อของใช้ฟุ่มเฟือย เช่นเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องสำอาง ที่ซื้อมาเป็นของถูกๆก็จริงแต่ ซื้อบ่อยครับ บางทีใช้ได้ครึ่งเดียวก็ซื้อใหม่ ชุดใส่ได้ครั้งเดียวก็ซื้อใหม่ (แต่ ผญ.คงเป็นกันทุกคนล่ะมั้ง ^_^)
แต่ข้อดีคือเธอเป็นคนขยันทำงาน ขายเก่งที่สุดในที่ทำงาน แล้วก็มีนิสัยน่ารัก เข้ากับคนได้ดี แล้วก็เธอมีความใจแข็งอยู่มากทีเดียวในการที่จะยอมคบกับใครสักคนน่ะ(อันนี้เป็นความรู้สึกส่วนตัวจากที่คบกันมา ทำให้ผมเลยไว้ใจเธอมากๆ)

เรื่องคือ
ช่วงผมไปเป็นทหารเกณฑ์
ผมเคยจับได้มาก่อนว่าเธอแอบคุยกับ ผช.คนอื่น ถึงขั้นขอรูป 'ลามก' กันน่ะ (ที่ผมรู้เพราะผมเป็นคนสร้าง line ให้เธอ แต่ไม่เคยเข้าไปแอบส่องดูจนกระทั่งวันนั้น) พอจับได้ผมก็เลิกคุยกับเธอเลย บล็อคเฟส ไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ผมเงียบไปพักใหญ่  จนเธอต้องโทรไปหา ญาตๆ ให้ผมยอมคุย นิสัยผมจะไม่ค่อยชอบมีปากเสียงครับ ผมว่ามันเสียเวลา แล้วก็ไม่ชอบพูดคำหยาบ  เธอก็เลยมาง้อผม บอกว่าคุยกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรกัน ผมก็ให้แฟนผมไปบอก ผช.คนนั้น ตามข้อความที่ผมให้ไป(ให้ไปบอกเหตุผลว่า อะไร ทำไม ยังไง) แล้วผมก็กลับมาคบกันเพราะความเชื่อใจ แล้วก็รู้สึกว่ามันเสียเวลามากด้วยถ้าจะเลิกกันเพราะเรื่องแค่นี้

แต่ตั้งแต่นั้นมาความรู้สึกของผมต่อเธอกลับไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว เวลาเห็นหน้าเธอก็ยังเห็นภาพคนที่หักหลังผม ชอบทำอะไรลับหลังผมอยู่เสมอ เนื่องจากเธอเป็นคนเที่ยวกลางคืนบ่อย พักหลังเวลาคุยกันบางครั้งผมก็เลยพูดว่า "เชื่อใจนะ แต่ไม่ไว้ใจอีกแล้ว ทำอะไรไว้ จับไม่ได้ไล่ไม่ทันไม่เป็นไร แต่อย่าให้จับได้ละกัน" เวลาผ่านไป 2 ปีกว่าๆ ทุกอย่างเหมือนจะปกติ เธอก็ยังคงเที่ยวเหมือนเดิม ผมก็เหมือนเดิม แต่เมื่อวานเราไม่ได้คุยกันเลย ข้อความก็ไม่ ซึ่งผิดปกติ จนเวลาประมาณ สี่ทุ่ม ผมเลยลองส่อง messenger ของแฟนผมดูปรากฎว่า มีผช.คนนึง โทรมาหาเธอพอดี ผมก็ไม่ได้รับเพราะเดียวจะผิดสังเกตุอยากแอบดูแบบเงียบๆ สรุปว่าเธอกำลังคุยกับ ผช.คนหนึ่งมีการบอกคิดถึง, คนดี, ฯลฯ แต่ขณะตอนคุยเสร็จจะลบข้อความทิ้งทันที เพื่อไม่ให้ผมตรวจสอบได้  ผมเลยไม่รู้ว่าคุยอะไรกันไว้บ้าง ผมคิดในใจ "อีกแล้ว"

แต่....ผมมาลองคิดทบทวนดูหลายๆครั้งตั้งแต่เมื่อคืน ผมเลยสงสัยตัวเองขึ้นมา...หรือมันเป็นเพราะว่าผมไม่ใส่ใจเธอให้มากกว่านี้ มัวแต่ไปให้เวลากับสิ่งที่ผมชอบ(เล่นเกม ดูหนัง) มากเกินไปหรือเปล่า....ปกติผมเป็นคนที่มั่นใจกับความคิดตัวเองมากนะครับ จะเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรได้ทันทีโดยใช้เหตุและผล แต่วันนี้ไม่มันใจตัวเองเลยว่า "ถ้าผมจะเลิกกับแฟนที่คบกันมา 7 ปี เพียงเพราะว่าผมจับได้ว่าเธอแอบคุยกับคนอื่น ผมจะดูงี่เง่ามากไหมครับ" ด้วยเวลาที่คบกันมาก็เสียดาย แต่ด้วยเวลาตั้งหลายปีที่คบกันมา มันไม่สำคัญกับเธอเลยเหรอ บทเรียนครั้งแล้วครั้งเล่า ผมเคยจับได้ว่าเธอคุยกับคนอื่นหลายครั้งนะครับ แต่ขอเอาหลักๆ ที่ผมคิดว่ามันสำคัญมาเป็นมูลฐาน หรือว่าเป็นเพราะว่าเธอเหงาเพราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่แล้วผมล่ะ? หรือว่ามันเป็นเรื่องปกติที่คนมีแฟนจะยอมรับกันได้ ถ้าเราเหงาจะสามารถคุยกับคนอื่นเพื่อคลายเหงาได้ คือชีวิตผมไม่ค่อยได้ยุ่งกับเรื่องชู้สาวมากนักน่ะครับ เลยอาจจะไม่ค่อยมีประสบการณ์ เลยมาขอความเห็นครับ ขอบคุณครับ