เรามีปันหาเกี่ยวกับภาระที่เกินตัว

คือเราเป็นคนที่ดูแลครอบครัวพ่อแม่และก้อลูกชายอีก 1 คน ลูกชายอายุ 17 แล้วค่ะ และ 2 ปีที่ผ่านมา เราได้แยกทางกับแฟนค่ะ ทำให้เราต้องรับภาระทุกอย่างค่าบ้าน ค่ารถ และต้องดูแลอีก 3 ชีวิต ด้วยเงินเดือน 15000 แค่ค่าบ้านกับค่ารถอยู่ที่ 17000 ต่อเดือนแล้ว แต่ก่อนหน้านี้ที่เราพออยู่ได้เพราะเงินเก็บที่มีอยู่ค่ะทุกเดือนเราเอาเงินเก็บมาใช้ ผ่านไป 1 ปีครึ่งเรามีแฟนใหม่ เค้าก็ช่วยเราด้วยเงินเดือนละ 8000 บาท เค้าให้ได้แค่นี้เพราะเค้าก้อมีภาระค่ะ แต่มันก้อยังไม่พออยู่ดีค่ะ ค่าใช้จ่ายเราสูงมากจนตอนนี้เราไม่ไหวแล้ว เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขเราอยากจะปล่อยรถไปแต่เราทำงานอยู่ไกล ถ้าเราต้องนั่งรถไปทำงานตกวันล่ะ 250 ค่ะ และพ่อเราขาไม่ดี และป่วยต้องไปหาหมอบ่อยอยู่ค่ะ จะออกมอไซด์เราก้อขับรถไม่เป็นและพ่อไม่สามารถนั่งมอไซด์ได้เวลาไปหาหมอจำเป็นมากที่ต้องใช้รถยนต์ ถ้าเราปล่อยบ้านไปพ่อกับแม่ที่แก่มากและพ่อเราไม่สบายด้วยจะไปอยู่ที่ไหน และหนักกับที่ต้องจ่ายลูกไปเรียนทุกวันอีก เราขอความช่วยเหลือแฟนนอกเหนือจากเงินเดือนที่เค้าให้บ่อยมากค่ะ บางทีเราไม่มีเงินซื้อข้าวสาร เราสงสารแฟนมากเพราะเค้ายอมทำงานหนัก เพื่อที่จะมาช่วยเราไม่มากก้อน้อย เราไม่อยากเป็นผญ ที่พูดแต่เรื่องเงินกับแฟนเพราะกับคนที่เลิกไปก้อเรื่องเงินมีส่วนแฟนเก่าของเรารู้สึกว่าเค้าไม่ดีพอเพราะเค้าทำให้เราเท่าไหร่เราก้อไม่พอ เราไม่อยากเริ่มความสัมพันกับคนใหม่ด้วยเรื่องเเงินนะค่ะ แต่ชีวิตเราก้อมีแต่เรื่องเงินที่ต้องจ่าย 3 คนที่เราต้องดูแล ทุกวันนี้รู้สึกว่าตัวเราเป็นลูกที่ไม่ดีพอ เพราะไม่สามารถให้พ่อแม่กินอิ่มนอนหลับได้เต็มที่ รู้สึกว่าเป็นแม่ที่ไม่ดีที่ไม่สามารถดูแลลูกได้ดีกว่านี้ เราทุกข์ใจเหลือเกินค่ะ เราควรจะทำยังไงดีค่ะ เรามีแฟนที่ดีแล้ว เราอยากมีความสุข เราอยากมีชีวิตที่ดี เราไม่กลัวความทุกข์ที่จะเข้ามานะ เพราะเราเจออะไรมามากแล้ว ทุกวันนี้เราทุกข์เพราะภาระที่เกินตัว เราสงสารลูกที่ไม่รู้อนาคตจะเป็นยังไงเพราะเราไม่มีเงินให้ลูกเรียนต่อไป เราจะทำยังไงดีค่ะ เราควรถอยหนึ่งก้าวด้วยการ เราควรปล่อยบ้านหรือรถคะ เราไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เราพยายามแล้ว เราทำเต็มที่แล้วแต่เราทำได้แค่นี้ เราขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ..ขอบคุณนะค่ะ