ผมคุยกับรุ่นพี่คนนึงในแอพตัวต่อครับ
เราสองคนคุยกันได้ดีทีเดียวเพราะผมและเขามีอะไรที่สนใจเหมือนกันหลายๆเรื่อง
แต่ละเรื่องก็ลึกพอๆกันด้วย หยอกเย้าเอย ปรึกษาเอย แนะนำเอย ... ศรัทธา ศีล จาคะ ปัญญาเสมอกันดี
เราคุยกันนานทุกวันเรียกว่าแต่ละวันคุยกันเกินครึ่งนึงของชีวิตประจำวันเลยครับ
เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยการที่ผมเจอเขาในแอพ เขาหุ่นดีมีซิกแพค เป็นรุกแมนๆ เป็นสเปคของผมแหละ
แต่เขาไม่โชว์หน้านะ ... ผมยอมรับได้และค่อยไปลุ้นเอาดาบหน้า (ความคิดในตอนนั้น)
เราสองคน 30+ กันแล้ว แต่ผมให้เขาเห็นหน้าของผมนะครับ เพราะผมมั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว
ผมหน้าตาไม่เหมือนคนอายุเลขสามหรอก ปกติในชีวิตจริงจะมีทั้งเพื่อน ทั้งลูกค้า ทั้งลูกศิษย์มาจีบอยู่แล้ว
แต่ด้วยความที่ผมยังปกปิดตัวเองเพราะสถานภาพทางสังคมและคนที่เราต้องแคร์เขา
ทำให้ผมไม่มีแฟนมาจนป่านนี้
เราคุยกันมาได้ 15 วัน ... เอาเป็นว่าอยากให้ตัดเรื่องที่ว่าเขาไม่ชอบผมทิ้งไปก่อนแล้วกัน
ผมรับประกันได้ว่ามันมีความสลับซับซ้อนมากและเชื่อว่าเขาก็มีความรู้สึกดีๆให้กับผมเพียงแค่เป็นคนที่กดดันตัวเองเกินไปเท่านั้น
เขามีกำแพงบางอย่างเท่านั้นที่ทำให้ไม่กล้าจะถลำไปมากกว่านี้
ทั้งเรื่องเป้าหมายของชีวิตและทั้งเรื่องความกลัวทุกข์จากการพลัดพรากอีก
ผมรบเร้าเขาบ้างเรื่องอยากเจอตัวพี่เขาเนืองๆ เขาเฉไฉเสมอ แต่ผมก็พยายามเข้าใจมาโดยตลอดนะครับ
ที่ผมอยากพบเขาไม่ได้เพราะอยากมีเซ็กส์นะครับ ขนาดเราคุยเล่นๆกันเรื่องใต้สะดือ ก็ยังคงเป็นแค่ตัวอักษร
และเหมือนต่างคนต่างรู้ดีว่านี่คือการพูดเล่นนะ สนุกๆเท่านั้น ไม่มีอารมณ์จริงจังอะไร
ซึ่งผมก็ชอบสไตล์นี้มากเพราะเซ็กซ์ไม่ใช่สรณะของผม ความสัมพันธ์ต่างหากที่ใช่
จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราก็คุยกันดีๆแต่ออกเรื่องจะขอเจอกันอีกครั้ง
ผมพยายามให้เหตุผลต่างต่างนานาและอธิบายดีๆ แต่ผมคงผิดเองที่ยังทู่ซี้เกินไป
ทำให้ผมเองไม่ยอมจะหยุดเซ้าซี้และคิดว่าการให้เหตุผลแบบนั้นถูกต้องดีแล้ว
สุดท้ายเขาเองก็เจ็บปวด ผมเองก็เจ็บปวด ... กำแพงที่ขวางไว้มันแข็งกว่าที่ผมคิด
และเขาก็หาทางออกด้วยการที่ลบแอคเคาน์แอพนั้นทิ้งไปเลย
----------------------------------------
มันเจ็บนะครับ ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วผมเองอาจจะลุ่มหลงในจินตนาการของตัวเองก็ได้
หรือเพราะผมไม่เคยเปิดใจ พอมีคนคุยถูกคอด้วยที่สุดในชีวิตผมเลยเผลอถลำเกินไป
สุดท้ายผมก็เอาตัวเองขึ้นมาไม่ได้ ... หน้าตาเขาอาจจะเป็นเอเลี่ยนก็ได้
แต่ไม่รู้สิ ... สเปคที่ผมวางไว้ทั้งหมดในชีวิต มันกลับไม่ทำงานในเคสนี้เลย
ผมรู้สึกว่าไม่ว่าจะยังไงผมก็ยอมรับเขาได้ ... ผมต้องการคนที่เข้าใจกันและกันแบบนี้แหละ
แต่เขามี "บางอย่าง" จริงๆที่ทำให้ใจเด็ด ตัดสินใจจากกันไปแบบนี้
ผมเชื่อว่าคงต้องมีคนคิดว่าเขาไม่รู้สึกแบบเดียวกับผมหรอกถึงทำอะไรที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้
แต่อย่างที่บอกครับว่ามีความสลับซับซ้อนมากมาย และผมเองเป็นนักจิตวิทยากลายๆ
ผมประเมินได้ว่าเคสนี้มันเป็นความแปลกประหลาด ... ผมมั่นใจเกิน 90% ว่าเรารู้สึกเหมือนกัน
แต่เรามีการตอบสนองไม่เหมือนกัน
--------------------------------------------------------------------------
ใครเคยมีประสบการณ์จากกันทั้งๆที่รู้สึกดีต่อกันมั๊ยครับ จากกันเพราะกำแพงมันสูงเกินไป
ผมเหงามากแต่หาใครคนใหม่มาทดแทนแทบไม่ได้เลย ไม่อยากจะหาด้วย
ได้แต่คุยกับคนที่ทักเพื่อเบลอความรู้สึกตัวเองไป ยังส่งข้อความหาเขาทุกวันในแอคเคาน์ที่เขาลบทิ้งไปแล้ว
และไม่มีทางกู้คืนได้สำหรับแอพนี้ ทำแค่ระบายไปวันๆเท่านั้นเอง
ผมเป็นเกย์รับที่เพิ่งเคยได้รับโอกาสจากรุกรุ่นพี่ที่กวนๆ ฉลาดๆ แมนๆ
ใครเป็นแบบผมคงทราบดีว่ามันเหมือนสูญเสียอะไรที่ยิ่งใหญ่ไปครับ
ก็ได้แต่หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ให้ความรักนำทางมาพบกันอีกที เราแก่ๆกันแล้ว รถคงจอดกันได้อีกไม่กี่ป้ายแล้วล่ะ
ถ้าใครเป็นเพื่อนพี่คนนี้ฝากบอกทีนะครับว่าผมคิดถึงมาก คิดถึงทุกวันมาโดยตลอด
ไม่คิดว่าครั้งแรกก็สาหัสขนาดนี้แล้ว
พี่เขาชื่อเก่งเล่นยิมแถวเมืองเอก รังสิต คาดว่าน่าจะเป็นเภสัชหรือสายงานทางสุขภาพสักอย่าง
เขาบอกว่าเขาเองเพื่อนเยอะ เผื่อความรู้สึกนี้จะไปถึงหูเขาบ้าง
(ปล.ชื่อนี้เป็นนามแฝงของเขาในกลุ่มเพื่อนนะครับ ไม่ใช่ชื่อเล่นจริงๆ เผื่อมีเพื่อนของเขาอยู่ตรงนี้จริงๆ) ** แก้ไขใส่ปล.
มีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั๊ยครับ ... ออกจากนรกขุมนี้ยังไงครับ
(เกย์) คุยกันในแชทจนต่างคนต่างรักแต่ต้องมาจบกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง เคยเจอกันมั๊ยครับ (เกย์)
เราสองคนคุยกันได้ดีทีเดียวเพราะผมและเขามีอะไรที่สนใจเหมือนกันหลายๆเรื่อง
แต่ละเรื่องก็ลึกพอๆกันด้วย หยอกเย้าเอย ปรึกษาเอย แนะนำเอย ... ศรัทธา ศีล จาคะ ปัญญาเสมอกันดี
เราคุยกันนานทุกวันเรียกว่าแต่ละวันคุยกันเกินครึ่งนึงของชีวิตประจำวันเลยครับ
เรื่องนี้เริ่มต้นด้วยการที่ผมเจอเขาในแอพ เขาหุ่นดีมีซิกแพค เป็นรุกแมนๆ เป็นสเปคของผมแหละ
แต่เขาไม่โชว์หน้านะ ... ผมยอมรับได้และค่อยไปลุ้นเอาดาบหน้า (ความคิดในตอนนั้น)
เราสองคน 30+ กันแล้ว แต่ผมให้เขาเห็นหน้าของผมนะครับ เพราะผมมั่นใจในตัวเองอยู่แล้ว
ผมหน้าตาไม่เหมือนคนอายุเลขสามหรอก ปกติในชีวิตจริงจะมีทั้งเพื่อน ทั้งลูกค้า ทั้งลูกศิษย์มาจีบอยู่แล้ว
แต่ด้วยความที่ผมยังปกปิดตัวเองเพราะสถานภาพทางสังคมและคนที่เราต้องแคร์เขา
ทำให้ผมไม่มีแฟนมาจนป่านนี้
เราคุยกันมาได้ 15 วัน ... เอาเป็นว่าอยากให้ตัดเรื่องที่ว่าเขาไม่ชอบผมทิ้งไปก่อนแล้วกัน
ผมรับประกันได้ว่ามันมีความสลับซับซ้อนมากและเชื่อว่าเขาก็มีความรู้สึกดีๆให้กับผมเพียงแค่เป็นคนที่กดดันตัวเองเกินไปเท่านั้น
เขามีกำแพงบางอย่างเท่านั้นที่ทำให้ไม่กล้าจะถลำไปมากกว่านี้
ทั้งเรื่องเป้าหมายของชีวิตและทั้งเรื่องความกลัวทุกข์จากการพลัดพรากอีก
ผมรบเร้าเขาบ้างเรื่องอยากเจอตัวพี่เขาเนืองๆ เขาเฉไฉเสมอ แต่ผมก็พยายามเข้าใจมาโดยตลอดนะครับ
ที่ผมอยากพบเขาไม่ได้เพราะอยากมีเซ็กส์นะครับ ขนาดเราคุยเล่นๆกันเรื่องใต้สะดือ ก็ยังคงเป็นแค่ตัวอักษร
และเหมือนต่างคนต่างรู้ดีว่านี่คือการพูดเล่นนะ สนุกๆเท่านั้น ไม่มีอารมณ์จริงจังอะไร
ซึ่งผมก็ชอบสไตล์นี้มากเพราะเซ็กซ์ไม่ใช่สรณะของผม ความสัมพันธ์ต่างหากที่ใช่
จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราก็คุยกันดีๆแต่ออกเรื่องจะขอเจอกันอีกครั้ง
ผมพยายามให้เหตุผลต่างต่างนานาและอธิบายดีๆ แต่ผมคงผิดเองที่ยังทู่ซี้เกินไป
ทำให้ผมเองไม่ยอมจะหยุดเซ้าซี้และคิดว่าการให้เหตุผลแบบนั้นถูกต้องดีแล้ว
สุดท้ายเขาเองก็เจ็บปวด ผมเองก็เจ็บปวด ... กำแพงที่ขวางไว้มันแข็งกว่าที่ผมคิด
และเขาก็หาทางออกด้วยการที่ลบแอคเคาน์แอพนั้นทิ้งไปเลย
----------------------------------------
มันเจ็บนะครับ ถึงแม้ว่าจริงๆแล้วผมเองอาจจะลุ่มหลงในจินตนาการของตัวเองก็ได้
หรือเพราะผมไม่เคยเปิดใจ พอมีคนคุยถูกคอด้วยที่สุดในชีวิตผมเลยเผลอถลำเกินไป
สุดท้ายผมก็เอาตัวเองขึ้นมาไม่ได้ ... หน้าตาเขาอาจจะเป็นเอเลี่ยนก็ได้
แต่ไม่รู้สิ ... สเปคที่ผมวางไว้ทั้งหมดในชีวิต มันกลับไม่ทำงานในเคสนี้เลย
ผมรู้สึกว่าไม่ว่าจะยังไงผมก็ยอมรับเขาได้ ... ผมต้องการคนที่เข้าใจกันและกันแบบนี้แหละ
แต่เขามี "บางอย่าง" จริงๆที่ทำให้ใจเด็ด ตัดสินใจจากกันไปแบบนี้
ผมเชื่อว่าคงต้องมีคนคิดว่าเขาไม่รู้สึกแบบเดียวกับผมหรอกถึงทำอะไรที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้
แต่อย่างที่บอกครับว่ามีความสลับซับซ้อนมากมาย และผมเองเป็นนักจิตวิทยากลายๆ
ผมประเมินได้ว่าเคสนี้มันเป็นความแปลกประหลาด ... ผมมั่นใจเกิน 90% ว่าเรารู้สึกเหมือนกัน
แต่เรามีการตอบสนองไม่เหมือนกัน
--------------------------------------------------------------------------
ใครเคยมีประสบการณ์จากกันทั้งๆที่รู้สึกดีต่อกันมั๊ยครับ จากกันเพราะกำแพงมันสูงเกินไป
ผมเหงามากแต่หาใครคนใหม่มาทดแทนแทบไม่ได้เลย ไม่อยากจะหาด้วย
ได้แต่คุยกับคนที่ทักเพื่อเบลอความรู้สึกตัวเองไป ยังส่งข้อความหาเขาทุกวันในแอคเคาน์ที่เขาลบทิ้งไปแล้ว
และไม่มีทางกู้คืนได้สำหรับแอพนี้ ทำแค่ระบายไปวันๆเท่านั้นเอง
ผมเป็นเกย์รับที่เพิ่งเคยได้รับโอกาสจากรุกรุ่นพี่ที่กวนๆ ฉลาดๆ แมนๆ
ใครเป็นแบบผมคงทราบดีว่ามันเหมือนสูญเสียอะไรที่ยิ่งใหญ่ไปครับ
ก็ได้แต่หวังว่าจะมีปาฏิหาริย์ให้ความรักนำทางมาพบกันอีกที เราแก่ๆกันแล้ว รถคงจอดกันได้อีกไม่กี่ป้ายแล้วล่ะ
ถ้าใครเป็นเพื่อนพี่คนนี้ฝากบอกทีนะครับว่าผมคิดถึงมาก คิดถึงทุกวันมาโดยตลอด
ไม่คิดว่าครั้งแรกก็สาหัสขนาดนี้แล้ว
พี่เขาชื่อเก่งเล่นยิมแถวเมืองเอก รังสิต คาดว่าน่าจะเป็นเภสัชหรือสายงานทางสุขภาพสักอย่าง
เขาบอกว่าเขาเองเพื่อนเยอะ เผื่อความรู้สึกนี้จะไปถึงหูเขาบ้าง
(ปล.ชื่อนี้เป็นนามแฝงของเขาในกลุ่มเพื่อนนะครับ ไม่ใช่ชื่อเล่นจริงๆ เผื่อมีเพื่อนของเขาอยู่ตรงนี้จริงๆ) ** แก้ไขใส่ปล.
มีใครมีประสบการณ์แบบนี้บ้างมั๊ยครับ ... ออกจากนรกขุมนี้ยังไงครับ