ผมทำถูกหรือเปล่าครับ!?

สวัสดีครับผมเคยมีปัญหากับเพื่อนเราเคยสนิทกันไปไหนมาไหนด้วยกันแต่แล้วเราก็มาผิดใจกันเกิดการทะเลาะจนถึงขั้นจะฆ่าแกงกันให้ตายฟังดูเหมือนละครและนิยายน้ำเน่าใช่ไหมล่ะ เรื่องราวมันเป็นมาอย่างไรเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังครับ ผมเรียนอยู่วิทยาลัยแห่งหนึ่งในซอยรามคำแหง 39 ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ชื่อครับมันมีวิทยาลัยในซอยนั้น ทุกวันผมจะนัดเจอเพื่อนๆที่หน้าเซเว่นหน้าปากซอย จนมาเมื่อก่อนน้ำท่วมครั้งใหญ่ ปี 54 หน้าปากซอยวิทยาลัยก็ได้สร้างตึกขึ้นมาแถมมีเซเว่นจากเดิมที่เราชอบนัดเจอกันที่เซเว่นหน้าปากซอย 39 เราก็เลยเปลี่ยนไปนัดเจอกันที่เซเว่นหน้าปากซอยวิทยาลัยแทน พอเริ่มต้นปวช.2 ทางวิทยาลัยให้เราเลือกสาขาวิชาที่เราต้องการเรียน ผมเลือกเรียนตามเพื่อนๆเพราะหวังจะจบไปด้วยกัน ผมได้มารู้จักกับอาจารย์ท่านหนึ่งผมขอเอ่ยนามเขาเลยแล้วกันเพราะอยากให้ทุกคนได้รู้ว่าแท้จริงอาจารย์ที่รักของทุกคนที่มีพระคุณสอนหนังสือให้ทุกคนได้มีอนาคตเป็นยังไง ใครๆเลือกแกว่าแม่ญ่าครับ ดูเหมือนอาจารย์อาวุโสใช่ไหมครับแต่แกอายุน้อยกว่าพ่อผมอีก ผมได้เรียนมากับแกจนรู้ว่าแกเป็นคนยังไงแกเป็นคนชอบแต่งเติมความผิด คือทำผิด 1 อย่างแกทูลบอกคนนู้นคนนี้นับสิบอย่างให้เราดูเหมือนเด็กไม่ดี ขึ้นปีสามผมได้มามีปัญหากับเพื่อนเรื่องอะไรหน่ะเหรอที่จะทำให้เราฆ่าแกงกันได้ ก็เรื่องยาเสพติดนะสิ ผมไม่คิดอยากจะยุ่งเกี่ยวจึงตีตัวออกห่าง วันหนึ่งผมได้ไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อนสนิทผมเลมอน (นามสมมุติ) เธอได้ซื้อสปายมาขวดนึงซึ่งเธอเป็นคนคออ่อนมากเธอบอกผมว่าจะเอาไปให้แม่ทำเหล้าปั่นให้แต่เธฮหักห้ามใจไม่อยู่จึงเปิดมันกิน จนหมดขวดแล้วเธอก็ไปนัดเจอกับแฟนของเธอ เจ้านาย(นามสมมุติ) เธอได้นำเรื่องยาเสพติดไปบอกกับแฟนของเธอ จนแฟนเธอขู่เข็ญเค้นเอาความจริงจากผมด้วยความกลัวผมจึงบอกเรื่องทั้งหมดให้เขาฟัง ผ่านมาสักพักเพื่อนอีกคนก็ทักเฟสมาหาผมและถามผมว่าผมเอาเรื่องไปบอกกับเจ้านายแฟนของเลม่อนใช่ไหม เราเลยมีปัญหาทะเลาะกันแล้วอีกคนก็เริ่มเข้ามาหาเรื่องพูดเหน็บแนมจนเรานัดตีกัน ผมนัดกับเขาเองเพื่ออยากจบปัญหาแต่เขากับคิดไม่ซื่อพาแฟนเขามาด้วยซึ่งเขาพกอาวุธมานั่นคือปืน ผมตัดสินใจร้องตะโกนและวิ่งเข้าบ้านทันที แถวนั้นเป็นแถวระแหวกบ้านผม ญาติพี่น้องต่างตกใจจึงออกมาดูแต่ไอ้แฟนเพื่อนผมมันถือปืนโชว์ซะก๋ากั่น อาของผมจึงตะโกนไล่พวกมัน และบอกให้ผมไปแจ้งความ ผมไปแจ้งความลงบันทึกประจำวัน ตำรวจเขาก็สักถามผมเรื่องลูกญาติพี่น้องของมัน ผมมุ่งหน้าจะไปเรียนหนังสือตามปกติแต่กับไปเห็นพวกมันยืนดักรออยู่หน้าเซเว่นปากซอย 39 วินาทีนั้นผมเห็นไม่แน่ชัดจึงไปลงบันทึกประจำวันไว้อีกแล้วก็แจ้งกับแม่ญ่าอาจารย์ที่ปรึกษาและเป็นหัวหน้าฝ่ายปกครองด้วย นางเข้าข้างพวกมันแถมยังสักผมเหมือนกับผมเป็นจำเลย ผมจึงตัดสินใจลาออกเพราะเห็นแบบนั้นแล้วใครก็มาปกป้องผมไม่ได้ ทุกวันนี้ผมเรียนหนังสือไม่จบ ผมอยากจะแก้แค้น อยากแจ้งกระทรวงศึกษาธิการเอาผิดกับอ.คนนี้แต่ผมกับทำไม่ลงเพราะสำนึกถึงบุญคุณที่แกเคยสอนผมมา ผมทำถูกต้องไหมที่ปล่อยให้คนๆนี้มาเป็นอาจารย์สอนศิษย์รุ่นต่อๆไป