เคยเดินออกมาจากชีวิตใคร...เพราะน้อยใจหรือทนเจ็บไม่ไหว มั้ย

ตอนนี้เครียกันได้แล้ว บางข้อความมันเกิดจากอารมณ์โกรธของเรา จนมันทำให้บางข้อความอาจเกินจริงไปบ้าง ขอโทษผู้ที่อ่านด้วยนะคะ

ก่อนอื่นบอกก่อนเรา เราคบกับแฟนมานานพอสมควร ประมาน 5 ปี ในระยะเวลาที่คบกันมักจะมีเรื่องที่ทำให้เราไม่สบายใจมาตลอด เราจมอยู่กับคำว่าให้อภัยมานานพอสมควร แฟนของเราเป็นคนประเภททำเหมือนจะรักเรานะ แต่ตลอดเวล

จริงๆแล้วเรานี่บอกลาเป็นรอบที่ร้อยแล้วค่ะ 555 บอกจะตัดใจๆ แต่สุดท้ายไม่เคยทำได้ และเป็นฝ่ายเดินกลับไปเอง แต่วันนี้ก็เป็นอีกครั้งค่ะ ....ก็ยอมรับตรงๆเลยค่ะ ว่าลึกๆอยากให้เค้ารั้ง แค่รั้งคำเดียวก็จะอยู

ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคะ กว่าจะรู้สึกว่าควรพอนี้ หนักหนาขนาดไหนคะ แล้วออกมาโล่ง หรือแย่กว่าเดิม อยากฟังประสบการณ์แต่ละคนค่ะ

หลังจากคาราคาซังมาเกือบสองปี ในที่สุดวันนี้ก็จำใจต้องเดินออกมาเพื่อตัวเอง เพื่อครอบครัว เพื่อคนที่รักเรา เธอไม่คิดจะรั้งหรืออะไรเราไว้เลย ทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตลอด เราขอให้เธอเลิกคุยกับคนอื่น ไม่งั้นเร

คบดูใจกับคนคนนึงครับ สองเดือนกว่า มีความสุขที่อยู่ด้วย แต่ผมมีเซ้นว่า เราคงไปกันไม่ได้ เรียกว่า รัก คงเร็วไป ใช้คำว่า ผม ชอบเค้าดีกว่า คิดถึงตลอดเวลา แต่เหมือนเค้าไม่ได้คิดแบบเดียวกันครับ แต่เค้าไม่

เคยต้องเลิกกับใคร ทั้งๆที่ยังรักอยู่มากไหม มันเป็นอะไรที่ทรมาน แต่ต้องทำ เพื่อให้ตัวเราเองรู้สึกมีค่ามากกว่านี้ ความรักที่รู้สึกมากกว่า วิ่งตามมากกว่า มันเหนื่อยจริงๆ..

ต้องทำยังไง 😢

การที่คุณเดินออกมาจากชีวิตใครสักคน โดยที่คุณเองไม่ได้บอกคำร่ำลาใดๆ ไม่ได้บอกแม้ว่าเขาจะผิดพลั้งตรงไหน ไม่ได้บอกหรือเอ่ยข้อความใดๆ ให้เขาทราบ หากคุณเป็นเขาคนนั้น....คุณจะกลับไปตามหาคำตอบหรือไม่?

เมื่อก่อนตอนที่เราไม่มีใคร ตอนที่เราอยู่ตัวคนเดียว มันก็มีความสุขดีอยู่แล้ว จู่ๆเค้าก็เข้ามาในชีวิตเรา ทำให้เรารู้สึกมีความสุขมากขึ้นกว่าเดิม ได้คิดถึงใครซักคนที่ไม่ใช่ตัวเอง ได้พูดได้คุยกันทุกวันจนก