สมัยตอนผมเป็นครูฝึกสอนผมได้พบเด็กผู้ชายคนนึง เราสนิทกัน คุยไลน์กันเกือบทุกคืน (ไม่มีคุยเรื่องอย่างว่า) พอนานวันเข้า ผมก็เริ่มรู้สึกดี เมื่อถึงเวลาที่เราต้องจากกันคือเค้าจบ มัธยมปลาย ส่วนผมก็ฝึกสอนจบต้องกลับมหาลัย ผมกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร้องไห้ต่อหน้าเค้า หลังจากนั้นไม่กี่วันเค้าทักไลน์มาบอกผมว่า ให้ผมเก็บเขาไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ วันใดที่ครูคิดถึงผม ให้ครูหลับตาแล้วครูจะเห็นผม ผมติวหนังสือให้เขาเกือบทุกวันจนเขาสามารถสอบเป็นทหารได้
ตลอด 1 ปี ที่ฝึกสอนมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายระหว่างเด็กกับผม แต่ด้วยที่ผมเป็นครู ผมจึงออกห่างมาจากเขาทีละเล็กทีละน้อย ปัจจุบันเราไม่ติดต่อกันเลย เพราะก่อนที่ผมจะตัดขาดการติดต่ออย่างจากเขาอย่างถาวร ผมโดนเพื่อนเค้าพิมพ์เฟสด่าผมว่า "รู้อยู่แล้วว่าคนเขามีแฟน ยังจะมายุ่ง ปรับตัวเองด่วนๆ" อืมมันก็จริงนะครับ
นิก็เกือบจะครบปีนึงแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน ผมคิดถึงเขาตลอด ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าทักมาหาผม ผมอ่าน แต่ผมไม่กล้าตอบ ผมควรทำอย่างไร และผมเป็นฝ่ายที่ผิดจริงมั้ยที่ไม่รู้จักวางตัว ปัจจุบันในใจผมยังมีแต่เค้า
ผมควรทำอย่างไร
ตลอด 1 ปี ที่ฝึกสอนมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายระหว่างเด็กกับผม แต่ด้วยที่ผมเป็นครู ผมจึงออกห่างมาจากเขาทีละเล็กทีละน้อย ปัจจุบันเราไม่ติดต่อกันเลย เพราะก่อนที่ผมจะตัดขาดการติดต่ออย่างจากเขาอย่างถาวร ผมโดนเพื่อนเค้าพิมพ์เฟสด่าผมว่า "รู้อยู่แล้วว่าคนเขามีแฟน ยังจะมายุ่ง ปรับตัวเองด่วนๆ" อืมมันก็จริงนะครับ
นิก็เกือบจะครบปีนึงแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน ผมคิดถึงเขาตลอด ถึงแม้เราจะไม่ได้อยู่ใกล้กัน เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าทักมาหาผม ผมอ่าน แต่ผมไม่กล้าตอบ ผมควรทำอย่างไร และผมเป็นฝ่ายที่ผิดจริงมั้ยที่ไม่รู้จักวางตัว ปัจจุบันในใจผมยังมีแต่เค้า