ผมได้ดู ก็อดซิลล่า ครั้งแรกสมัยอยู่ประถม....สมัยนั้นเป็นยุคที่เครื่องเล่นวีดิโอกำลังแพร่หลาย....ธุรกิจร้านเช่าวีดิโอผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด
สมัยนั้นแต่ละร้านพยายามแข่งขันกันอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เข้าถึงกลุ่มลูกค้า
หลายท่านที่อยู่ในยุคเดียวกับผมคงจำได้...ภาพที่พี่ น้า อา ลุง ขี่ เวสป้า หรือ มอเตอร์ไซด์ บรรทุกกล่องใส่วิดีโอเทปตระเวนเข้าไปตามตรอกซอกซอยเพื่อเอาวีดิโอเทปไปเสนอแก่ลูกค้าถึงบ้าน
เด็ก ๆ บ้านผมไม่ค่อยมีสิทธิ์เลือกวีดิโอที่นำมาเสนอหรอกครับ...เพราะผู้ใหญ่เขากลัวเราดูจนติดมากเกินไป
ซึ่งความกังวลนั้นมันก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล...เพราะในยุคนั้นโทรทัศน์มีแค่ 4 ช่อง แถมไม่ได้ออกอากาศ 24 ชั่วโมงแบบสมัยนี้ด้วย....มันมีแนวโน้มที่เราจะเอาวีดิโอมานั่งเปิดดูทั้งวัน...ซึ่งมันเปลืองไฟอย่างยิ่งและในทัศนคติของผู้ปกครองทุกยุคเขามองว่าเราควรเอาเวลาว่างไปทบทวนบทเรียนดีกว่า
แถมสมัยนั้นเขามีความเชื่อแปลก ๆ ว่า วิดีโอ หรือ วิดีโอเกม จะทำให้โทรทัศน์เสียเร็วขึ้น ( โดยเฉพาะวีดิโอเกม...พอโทรทัศน์เสียก็โทษว่าเพราะเอามาใช้เล่นเกมไว้ก่อน )
ถึงเราจะไม่มีสิทธิ์เลือก..แต่ผู้ใหญ่เขาก็จะเลือกวิดีโอที่คิดว่าเราจะชอบมาให้เราซักม้วนสองม้วน ( ก็เหมือนหลายคนสมัยนี้ที่ยังมีผู้ปกครองคิดว่าขอให้เป็นการ์ตูน...เด็ก ๆ ก็ดูหมด.....ซึ่งในความเป็นจริง...เด็กไม่ได้ดูการ์ตูนทุกเรื่อง )
บังเอิญวันนั้นวีดิโอที่แม่ผมเลือกมาให้คือ Godzilla vs. Mechagodzilla ปี 1974 ( ゴジラ対メカゴジラ )
สำหรับเด็กสมัยนี้ที่เติบโตมากับการดู CG ที่เคลื่อนไหวสมจริง...พอมาดูหนังก็อดชิลล่ายุคนั้นอาจพูดว่า " ปัญญาอ่อน " ( หลานชายผมก็พูดแบบนี้ล่ะ )
แต่สำหรับเด็กสมัยผม....เจ้าสัตว์ประหลาดชุดยางพวกนั้นมันช่างดูสมจริงซะเหลือเกิน...ฉากติดตาที่ทำเอาผมในสมัยนั้นต้องหลบจากหน้าโทรทัศน์ด้วยความสยองก็คือ ฉากที่ แองกิลาส โดน เมก้าก็อดซิลล่า ฉีกปากจนเลือดกลบ....ไม่ว่าดูกี่ครั้งก็ต้องเดินหนีรอให้ฉากนั้นผ่านไปก็กลับมานั่งดูตามปกติ...แต่พี่ชายก็ชอบแกล้งโดยการกรอกลับไปตอนนั้นให้เราเห็นอีกจนได้
หลังจากนั้นก็ตื่นตาตื่นใจกับการปรากฎตัวจากหน้าผาหินของ คิงก์ซีซาร์ แล้วก็ดูเพลินกับอิทธิฤทธิ์ของ ก็อดซิลล่าเหล็ก ทั้งปล่อยแสง ยิงจรวด แถมบินได้ด้วย ส่วน ก็อดซิลล่า ก็ทรงพลังซะเหลือเกิน...พ่นนิวเคลียร์ออกจากปากแถมทรหดเหลือเชื่อ...โดนทั้งแสงทั้งจรวดไปนับสิบนับร้อยก็ยังไม่ตาย
จำได้ว่าชอบสุด ๆ ...ทั้งที่ผู้ใหญ่ห้ามก็ยังแอบเอามาเปิดดูจนได้ ( แต่กรอผ่านช่วงที่ แองกิลาส โดนฉีกปากไปนะ 55 )
หลังจากนั้นก็มีวีดิโอมาเสนออีก....พอเราเหลือบไปที่กล่องเห็น ก็อดซิลล่า อีกภาคก็รีบดึงออกมาจากกล่องโดยไม่รอความเห็นชอบจากแม่...ซึ่งโชคดีที่แม่ไม่ว่าอะไร 555
ก็อดซิลล่าภาคที่สองในชีวิตผมบังเอิญเป็นตอนต่อของ ก็อดซิลล่า ที่ดูไปก่อนหน้านั้นพอดี...ซึ่งก็คือ Terror of Mechagodzilla ปี 1975 ( メカゴジラの逆襲 )
คราวนี้ได้ตื่นตาตื่นใจกับอิทธิฤทธิ์ของ หุ่นเหล็กก็อดซิลล่า อีกครั้ง....แถมมีสัตว์ประหลาดอีกตัว จิตาโนเซาวรัส โผล่มารุม ก็อดซิลล่า ด้วย
ภาคนี้ไม่ประทับใจเท่าที่ดูก่อนหน้านั้น...แต่ก็โอเค
แล้วก็ได้ดู ก็อดซิลล่า ผ่านวีดิโอเป็นคำรบสาม...คราวนี้เป็นตอน Godzilla vs. Gigan ปี 1972
ตอนนี้เป็นตอนที่ดูบ่อยที่สุด....ผมได้พบรักกับสัตว์ประหลาดผู้ร้ายทั้งสองตัวในเรื่อง ทั้ง คิงก์กีโดร่า และ ไกกัน...โคตรชอบทั้งสองตัวเลย
ความแข็งแกร่งของ ก็อดซิลล่า ในภาคนี้ตรึงตราใจในวัยเด็กของผมมาก...ถึงจะเป็นการแท็กทีม 2 ต่อ 2...แต่เอาเข้าจริง ๆ ดูเหมือน แองกิลาส ที่คลานต้วมเตี้ยมบนพื้นแถมปล่อยแสงอะไรก็ไม่ได้ดูเหมือนจะช่วย ก็อดซิลล่า ได้ไม่มากนัก...มันเลยเกือบจะเป็น ก็อดซิลล่า โดนรุม
ก็อดซิลล่าภาคที่ 4 ในชีวิตผม...เปลี่ยนจากดูในวีดิโอมาเป็นในโรงหนัง...เมื่อมีคนนำ ก็อดซิลล่า เข้ามาฉายในโรงคือตอน Invasion of Astro-Monster ปี 1965 ( 怪獣大戦争 ) ซึ่งเป็นหนังก็อดซิลล่าสร้างมากว่า 20 ปี แล้ว ( ตอนที่เอาเข้ามาฉายเมืองไทยรู้สึกจะปี ค.ศ. 1986 หรือ 1987 นี่ล่ะ )
ถึงจะเป็นหนังเมื่อ 20 ปีก่อน...ก็ยังหลอกเด็กประถมอย่างผมได้อยู่....ฉากที่ ก็อดซิลล่า คิงก์กีโดร่า ราดอน สามัคคีล้างโลกโดยที่กระสุนปืนใหญ่ รถถัง จรวดมิดไซส์ ที่ประเค็นให้ไม่ได้กระเทือนซางสัตว์ประหลาดทั้งสามเลย...มันทำให้ภาพความแกร่งของเหล่าสัตว์ประหลาดยักษ์ตราตรึงในใจผมอย่างเหนียวแน่น
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ดู ก็อดซิลล่า จากที่ไหนอีก
แม้กระทั่งตอน อวสานก็อดซิลล่า Godzilla vs. Destoroyah ปี 1995 ( ゴジラvsデストロイア ) เข้ามาฉายในเมืองไทยก็ไม่ได้ดู
จริง ๆ ใจมันโคตรอยากดูเต็มแก่เลยครับ....แต่ตอนนั้นโตเป็นวัยรุ่นแล้ว....มันมีอาการรักหน้าตัวเองอยู่
ประมาณว่า " โตเป็นควายแล้วยังเข้าโรงหนังไปดู ก็อดซิลล่า อีก "
มันอายเขาแล้วก็กลัวโดนเพื่อนล้อด้วย...แค่จะบอกคนอื่นว่าชอบ ก็อดซิลล่า ยังไม่กล้าเลย...แม้แต่จะแอบไปดูคนเดียวก็ยังเกรงสายตาคนขายตั๋วว่าเขาจะมองเรายังไง
ก็เลยปล่อยให้ ก็อดซิลล่า ออกจากโรงไป....งี่เง่าดีมั๊ยครับ...ในวัยนั้นเรื่องหน้าตามันสำคัญจนถึงขนาดต้องทรยศหัวใจตัวเองเลยล่ะ
ก็อดซิลล่าของแท้ดันไม่ยอมไปดู....แต่กลับไปดู ก็อดซิลล่าขยะปี 1998
ที่ไปดู ก็อดซิลล่าฝรั่งปี 1998 มันก็ด้วยค่านิยมโง่ ๆ ที่ฝังอยู่ใน ดีเอ็นเอ นั่นล่ะครับ...ไปดูก็อดซิลล่าญี่ปุ่นมันน่าอายเพราะเหมือนเด็ก...แต่ดูก็อดซิลล่าฮอลิวู๊ดมันไม่น่าอาย
ถือว่าฟ้าดินลงโทษที่ตอนนั้นไม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองก็คงได้...ก็เลยต้องนั่งดูไอ้กิ้งก่ายักษ์โคตรกากที่พ่นนิวเคลียร์ไม่ได้..แถมตายด้วยจรวดแค่ 6 ลูก อ่อนแอโคตร ๆ...เป็นภาพยนตร์เรื่องเดียวในชีวิตที่อยากขอตังค์คืนหลังดูจบ
โตโฮ ทำเป็นมาเอาใจแฟน ๆด้วยการเปลี่ยนให้ไอ้กิ้งก่านั่นชื่อ ซิลล่า ....แต่ขอโทษเหอะ...การที่หนัง ก็อดซิลล่า โดนปู้ยี่ปู้ยำมาตั้งแต่สมัยก่อนมันก็ด้วยความสมยอมของทาง โตโฮ ทั้งนั้น....รู้ว่าเขาซื้อไปแล้วตัดเอาคนออกแล้วใส่ฝรั่งเข้าไปแทนก็ยังขายให้เขา...บางทียังช่วยอำนวยความสะดวกส่งชุดยางสัตว์ประหลาดไปให้เขาใช้ปู้ยี่ปู้ยำหนังอีกต่างหาก.....ตอนสร้าง ก็อดซิลล่า ช่วงเฮเซย์ซีรีส์ ภาคท้าย ๆ ก็พยายามปูทางให้ไอ้ ก็อดซิลล่า อเมริกานี่เต็มที่...ตอนทางอเมริกาเขาออกแบบตะกวดยักษ์นี่ส่งไปให้ดู....ทาง โตโฮ ก็เห็นดีเห็นงามด้วย
เพราะงั้น โตโฮ มีส่วนต้องรับผิดชอบอย่างมากกับการทำร้ายใจแฟน ๆ ก็อดซิลล่าหลายคน ในปี 1998 ( ถ้าใครชอบภาคนี้ก็ไม่ว่านะครับ...นานาจิตตัง )
หลังจากนั้นผมก็เหมือนกับไม่รู้สึกอะไรมาก...ไม่ขวนขวายที่จะหา ก็อดซิลล่า มาดู...ไม่ติดตามข่าวคราว...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลัง ก็อดซิลล่าอัปยศปี 98 ทางโตโฮ ได้กลืนน้ำลายตัวเองครั้งที่สองกลับมาสร้าง ก็อดซิลล่า ปี 1999 อีกครั้ง ( เมื่อปีที่แล้วเพิ่งมี Shin Godzilla ออกมา เท่ากับก็อดซิลล่าปี 2004 ซึ่งทาง โตโฮ อ้างว่าเป็น ก็อดซิลล่า ภาคสุดท้าย เป็นการกลืนน้ำลายครั้งที่ 3 )
ซึ่งสำหรับแฟนอย่างผม..สร้างใหม่มันก็ดีอยู่แล้ว...เพราะเราก็อยากเห็น ก็อดซิลล่า โลดแล่นบนจอไปเรื่อย ๆ...แต่ไม่ชอบที่ ทาง โตโฮ มันทำเหมือนแฟน ๆ เป็นคนโง่ ใช้คำหลอกลวงว่าเป็นภาคสุดท้ายเพื่อเรียกคนดู
ถึงจะบอกว่าชอบแต่ก็ไม่เคยคิดหาหุ่นจำลองหรือโมเดล ก็อดซิลล่า มาสะสม
แต่ไม่รู้เป็นอะไร...พอ ก็อดซิลล่า มันบังเอิญผ่านมาตรงหน้า....มันทำให้ผมอยู่ไม่สุขซักกะที
ตอนเห็น DVD 3 in 1 ของ EVS ที่วางขายในเซเว่นเมื่อ 2 - 3 ปีก่อน..ผมขับรถตระเวนไปอีก 5 - 6 เซเว่นบรเวณนั้น...เพื่อตามล่า DVD ดังกล่าวซึ่งตอนนั้นออกมา 4 ชุด
เวลาเข้าร้านซีดี ผมต้องสอดส่องทุกครั้งว่ามี ก็อดซิลล่า ตั้งโชว์อยู้มั๊ย...
ตอนไม่เห็นมันผมก็ไม่ขวนขวายจะหามาดู....แต่พอเห็นร่องรอยของมันผมกลับตามล่าหาจนสุดกู่
เรียกได้ว่า ก็อดซิลล่า ได้มีอิทธิพลอยู่เงียบ ๆ ในใจผม
ขอลองถามรสนิยมและประสบการณ์การดู ก็อดซิลล่า ของ เหล่าสาวกที่เข้ามาอ่านกระทู้นี่หน่อยนะครบ
1. ก็อดซิลล่า ภาคแรกที่ท่านดู...คือภาคไหนครับ ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ของผมคือ Godzilla vs. Mechagodzilla ปี 1974 ( ゴジラ対メカゴジラ )
2. ท่านชอบ ก็อดซิลล่า ในซีรีส์ไหนมากที่สุดระหว่าง โชวะซีรีส์ เฮเซย์ซีรีส์ และ มิเลนเนียม ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ความประทับใจวัยเด็กของผมอยู่ที่ โชวะซีรีส์ แต่ผมชอบ ยุคเฮเซย์ซีรีส์ มากกว่าครับ...คือมันได้ทั้งอารมณ์ แอ็คชั่น ไซไฟ และ แฟนตาซี แถมมีดราม่าคั่นอย่างลงตัว....ส่วนของยุคมิลเลนเนียมผมว่าแอ็คชั่นมันไม่ตื่นตาตื่นใจ ( ยกเว้น Godzilla: Final Wars ปี 2004 แต่ก็มีคนตุ๊ยกันสลับกับสัตว์ประหลาดปล้ำกันมากไปหน่อย...แถมสัตว์ประหลาดบางตัวกากกว่าตัวต้นฉบับมาก..อย่าง เฮโดร่า อย่างเงี้ย...โผล่มาก็กลายเป็นศพทันที )
3. ในบรรดานางฟ้าคู่ โชบิจิน หรือ คอสมอส ซึ่งคล้ายกับเป็นร่างแยกของ มอธร่า ท่านชอบของเวอร์ชั่นไหนสุด ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ของผมคือสมัยเฮเซย์ซีรีส์...ที่ชอบเด่นขัดสุดคือชุดที่ดีไซน์ออกมาคล้าย ผีเสื้อในยามที่ทั้งสองคนยืนคู่กัน...มันพริ้วไหวแปลกตาและดูมีความหมายมาก
4. เมก้าก็อดซิลล่าของ 3 ซีรีส์ คุณชอบเวอร์ชั่นไหนที่สุด ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ที่ผมชอบคือเวอร์ชั่นแรก โชวะซีรีส์ มันเป็นหุ่นเหล็กที่ลุยได้โดยไม่ต้องมีคนบังคับ...โจมตีได้ดิบเถื่อนดีมาก..สาดกระสุนยิงแสงไม่มียั้ง
5. คิดว่าสาเหตุที่ทำให้หนัง ก็อดซิลล่า ตกต่ำในช่วงที่ผ่านมาอยู่ที่ตรงไหน ? ( ความเห็นใครความเห็นมันนะครับ..ไม่ต้องทะเลาะกัน )
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้- ผมว่าเพราะทัศนคติของทาง โตโฮ ที่มีต่อ ก็อดซิลล่าไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยตลอด 60 กว่าปี....ทำยังไงก็ได้ขอให้ได้เงินเป็นที่ตั้ง....ซึ่งนั้นเป็นสาเหตุของการฝืนใส่อะไรที่คนดูหรือนักวิจารณ์มองว่าไม่เข้าท่าลงในหนังเช่น เจ็ทจากัวร์ ท่าฟุตเวิร์กของก็อดซิลล่า ท่า " เชะ " ในก็อดซิลล่าปี 1965 ท่าดร็อปคิ๊ก
รวมทั้งการยอมให้อเมริกายอมเอาหนังของตัวเองไปปู้ยี่ปู้ยำอย่างเละเทะตั้งแต่สมัย 60 ปีก่อน โดยทางบริษัทสมยอมและบางครั้งก็สมรู้ร่วมคิดด้วย...ซึ่งแน่นอนว่าการที่ทางบริษัททำแบบนี้ก็เพราะคิดถึงผลกำไรล้วน ๆ ...เพราะหากทางฮอลิวู๊ดสร้าง ก็อดซิลล่า จนติดตลาดได้...ตัวเองในฐานะเจ้าของลิขสิทธิ์สัตว์ยักษ์ก็นอนกินค่าลิขสิทธิ์จนพุงกาง....ถึงได้อำนวยความสะดวกให้เขาทุกอย่าง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ
เรียนเชิญแฟน ๆ ก็อดซิลล่า....เข้ามาคุยถึงความทรงจำงาม ๆ เกี่ยวกับภาพยนตร์สัตว์ประหลาดในดวงใจของเรากันหน่อยครับ ?
สมัยนั้นแต่ละร้านพยายามแข่งขันกันอย่างเต็มที่เพื่อให้ได้เข้าถึงกลุ่มลูกค้า
หลายท่านที่อยู่ในยุคเดียวกับผมคงจำได้...ภาพที่พี่ น้า อา ลุง ขี่ เวสป้า หรือ มอเตอร์ไซด์ บรรทุกกล่องใส่วิดีโอเทปตระเวนเข้าไปตามตรอกซอกซอยเพื่อเอาวีดิโอเทปไปเสนอแก่ลูกค้าถึงบ้าน
เด็ก ๆ บ้านผมไม่ค่อยมีสิทธิ์เลือกวีดิโอที่นำมาเสนอหรอกครับ...เพราะผู้ใหญ่เขากลัวเราดูจนติดมากเกินไป
ซึ่งความกังวลนั้นมันก็ไม่ใช่ไม่มีเหตุผล...เพราะในยุคนั้นโทรทัศน์มีแค่ 4 ช่อง แถมไม่ได้ออกอากาศ 24 ชั่วโมงแบบสมัยนี้ด้วย....มันมีแนวโน้มที่เราจะเอาวีดิโอมานั่งเปิดดูทั้งวัน...ซึ่งมันเปลืองไฟอย่างยิ่งและในทัศนคติของผู้ปกครองทุกยุคเขามองว่าเราควรเอาเวลาว่างไปทบทวนบทเรียนดีกว่า
แถมสมัยนั้นเขามีความเชื่อแปลก ๆ ว่า วิดีโอ หรือ วิดีโอเกม จะทำให้โทรทัศน์เสียเร็วขึ้น ( โดยเฉพาะวีดิโอเกม...พอโทรทัศน์เสียก็โทษว่าเพราะเอามาใช้เล่นเกมไว้ก่อน )
ถึงเราจะไม่มีสิทธิ์เลือก..แต่ผู้ใหญ่เขาก็จะเลือกวิดีโอที่คิดว่าเราจะชอบมาให้เราซักม้วนสองม้วน ( ก็เหมือนหลายคนสมัยนี้ที่ยังมีผู้ปกครองคิดว่าขอให้เป็นการ์ตูน...เด็ก ๆ ก็ดูหมด.....ซึ่งในความเป็นจริง...เด็กไม่ได้ดูการ์ตูนทุกเรื่อง )
บังเอิญวันนั้นวีดิโอที่แม่ผมเลือกมาให้คือ Godzilla vs. Mechagodzilla ปี 1974 ( ゴジラ対メカゴジラ )
สำหรับเด็กสมัยนี้ที่เติบโตมากับการดู CG ที่เคลื่อนไหวสมจริง...พอมาดูหนังก็อดชิลล่ายุคนั้นอาจพูดว่า " ปัญญาอ่อน " ( หลานชายผมก็พูดแบบนี้ล่ะ )
แต่สำหรับเด็กสมัยผม....เจ้าสัตว์ประหลาดชุดยางพวกนั้นมันช่างดูสมจริงซะเหลือเกิน...ฉากติดตาที่ทำเอาผมในสมัยนั้นต้องหลบจากหน้าโทรทัศน์ด้วยความสยองก็คือ ฉากที่ แองกิลาส โดน เมก้าก็อดซิลล่า ฉีกปากจนเลือดกลบ....ไม่ว่าดูกี่ครั้งก็ต้องเดินหนีรอให้ฉากนั้นผ่านไปก็กลับมานั่งดูตามปกติ...แต่พี่ชายก็ชอบแกล้งโดยการกรอกลับไปตอนนั้นให้เราเห็นอีกจนได้
หลังจากนั้นก็ตื่นตาตื่นใจกับการปรากฎตัวจากหน้าผาหินของ คิงก์ซีซาร์ แล้วก็ดูเพลินกับอิทธิฤทธิ์ของ ก็อดซิลล่าเหล็ก ทั้งปล่อยแสง ยิงจรวด แถมบินได้ด้วย ส่วน ก็อดซิลล่า ก็ทรงพลังซะเหลือเกิน...พ่นนิวเคลียร์ออกจากปากแถมทรหดเหลือเชื่อ...โดนทั้งแสงทั้งจรวดไปนับสิบนับร้อยก็ยังไม่ตาย
จำได้ว่าชอบสุด ๆ ...ทั้งที่ผู้ใหญ่ห้ามก็ยังแอบเอามาเปิดดูจนได้ ( แต่กรอผ่านช่วงที่ แองกิลาส โดนฉีกปากไปนะ 55 )
หลังจากนั้นก็มีวีดิโอมาเสนออีก....พอเราเหลือบไปที่กล่องเห็น ก็อดซิลล่า อีกภาคก็รีบดึงออกมาจากกล่องโดยไม่รอความเห็นชอบจากแม่...ซึ่งโชคดีที่แม่ไม่ว่าอะไร 555
ก็อดซิลล่าภาคที่สองในชีวิตผมบังเอิญเป็นตอนต่อของ ก็อดซิลล่า ที่ดูไปก่อนหน้านั้นพอดี...ซึ่งก็คือ Terror of Mechagodzilla ปี 1975 ( メカゴジラの逆襲 )
คราวนี้ได้ตื่นตาตื่นใจกับอิทธิฤทธิ์ของ หุ่นเหล็กก็อดซิลล่า อีกครั้ง....แถมมีสัตว์ประหลาดอีกตัว จิตาโนเซาวรัส โผล่มารุม ก็อดซิลล่า ด้วย
ภาคนี้ไม่ประทับใจเท่าที่ดูก่อนหน้านั้น...แต่ก็โอเค
แล้วก็ได้ดู ก็อดซิลล่า ผ่านวีดิโอเป็นคำรบสาม...คราวนี้เป็นตอน Godzilla vs. Gigan ปี 1972
ตอนนี้เป็นตอนที่ดูบ่อยที่สุด....ผมได้พบรักกับสัตว์ประหลาดผู้ร้ายทั้งสองตัวในเรื่อง ทั้ง คิงก์กีโดร่า และ ไกกัน...โคตรชอบทั้งสองตัวเลย
ความแข็งแกร่งของ ก็อดซิลล่า ในภาคนี้ตรึงตราใจในวัยเด็กของผมมาก...ถึงจะเป็นการแท็กทีม 2 ต่อ 2...แต่เอาเข้าจริง ๆ ดูเหมือน แองกิลาส ที่คลานต้วมเตี้ยมบนพื้นแถมปล่อยแสงอะไรก็ไม่ได้ดูเหมือนจะช่วย ก็อดซิลล่า ได้ไม่มากนัก...มันเลยเกือบจะเป็น ก็อดซิลล่า โดนรุม
ก็อดซิลล่าภาคที่ 4 ในชีวิตผม...เปลี่ยนจากดูในวีดิโอมาเป็นในโรงหนัง...เมื่อมีคนนำ ก็อดซิลล่า เข้ามาฉายในโรงคือตอน Invasion of Astro-Monster ปี 1965 ( 怪獣大戦争 ) ซึ่งเป็นหนังก็อดซิลล่าสร้างมากว่า 20 ปี แล้ว ( ตอนที่เอาเข้ามาฉายเมืองไทยรู้สึกจะปี ค.ศ. 1986 หรือ 1987 นี่ล่ะ )
ถึงจะเป็นหนังเมื่อ 20 ปีก่อน...ก็ยังหลอกเด็กประถมอย่างผมได้อยู่....ฉากที่ ก็อดซิลล่า คิงก์กีโดร่า ราดอน สามัคคีล้างโลกโดยที่กระสุนปืนใหญ่ รถถัง จรวดมิดไซส์ ที่ประเค็นให้ไม่ได้กระเทือนซางสัตว์ประหลาดทั้งสามเลย...มันทำให้ภาพความแกร่งของเหล่าสัตว์ประหลาดยักษ์ตราตรึงในใจผมอย่างเหนียวแน่น
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ดู ก็อดซิลล่า จากที่ไหนอีก
แม้กระทั่งตอน อวสานก็อดซิลล่า Godzilla vs. Destoroyah ปี 1995 ( ゴジラvsデストロイア ) เข้ามาฉายในเมืองไทยก็ไม่ได้ดู
จริง ๆ ใจมันโคตรอยากดูเต็มแก่เลยครับ....แต่ตอนนั้นโตเป็นวัยรุ่นแล้ว....มันมีอาการรักหน้าตัวเองอยู่
ประมาณว่า " โตเป็นควายแล้วยังเข้าโรงหนังไปดู ก็อดซิลล่า อีก "
มันอายเขาแล้วก็กลัวโดนเพื่อนล้อด้วย...แค่จะบอกคนอื่นว่าชอบ ก็อดซิลล่า ยังไม่กล้าเลย...แม้แต่จะแอบไปดูคนเดียวก็ยังเกรงสายตาคนขายตั๋วว่าเขาจะมองเรายังไง
ก็เลยปล่อยให้ ก็อดซิลล่า ออกจากโรงไป....งี่เง่าดีมั๊ยครับ...ในวัยนั้นเรื่องหน้าตามันสำคัญจนถึงขนาดต้องทรยศหัวใจตัวเองเลยล่ะ
ก็อดซิลล่าของแท้ดันไม่ยอมไปดู....แต่กลับไปดู ก็อดซิลล่าขยะปี 1998
ที่ไปดู ก็อดซิลล่าฝรั่งปี 1998 มันก็ด้วยค่านิยมโง่ ๆ ที่ฝังอยู่ใน ดีเอ็นเอ นั่นล่ะครับ...ไปดูก็อดซิลล่าญี่ปุ่นมันน่าอายเพราะเหมือนเด็ก...แต่ดูก็อดซิลล่าฮอลิวู๊ดมันไม่น่าอาย
ถือว่าฟ้าดินลงโทษที่ตอนนั้นไม่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองก็คงได้...ก็เลยต้องนั่งดูไอ้กิ้งก่ายักษ์โคตรกากที่พ่นนิวเคลียร์ไม่ได้..แถมตายด้วยจรวดแค่ 6 ลูก อ่อนแอโคตร ๆ...เป็นภาพยนตร์เรื่องเดียวในชีวิตที่อยากขอตังค์คืนหลังดูจบ
โตโฮ ทำเป็นมาเอาใจแฟน ๆด้วยการเปลี่ยนให้ไอ้กิ้งก่านั่นชื่อ ซิลล่า ....แต่ขอโทษเหอะ...การที่หนัง ก็อดซิลล่า โดนปู้ยี่ปู้ยำมาตั้งแต่สมัยก่อนมันก็ด้วยความสมยอมของทาง โตโฮ ทั้งนั้น....รู้ว่าเขาซื้อไปแล้วตัดเอาคนออกแล้วใส่ฝรั่งเข้าไปแทนก็ยังขายให้เขา...บางทียังช่วยอำนวยความสะดวกส่งชุดยางสัตว์ประหลาดไปให้เขาใช้ปู้ยี่ปู้ยำหนังอีกต่างหาก.....ตอนสร้าง ก็อดซิลล่า ช่วงเฮเซย์ซีรีส์ ภาคท้าย ๆ ก็พยายามปูทางให้ไอ้ ก็อดซิลล่า อเมริกานี่เต็มที่...ตอนทางอเมริกาเขาออกแบบตะกวดยักษ์นี่ส่งไปให้ดู....ทาง โตโฮ ก็เห็นดีเห็นงามด้วย
เพราะงั้น โตโฮ มีส่วนต้องรับผิดชอบอย่างมากกับการทำร้ายใจแฟน ๆ ก็อดซิลล่าหลายคน ในปี 1998 ( ถ้าใครชอบภาคนี้ก็ไม่ว่านะครับ...นานาจิตตัง )
หลังจากนั้นผมก็เหมือนกับไม่รู้สึกอะไรมาก...ไม่ขวนขวายที่จะหา ก็อดซิลล่า มาดู...ไม่ติดตามข่าวคราว...ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลัง ก็อดซิลล่าอัปยศปี 98 ทางโตโฮ ได้กลืนน้ำลายตัวเองครั้งที่สองกลับมาสร้าง ก็อดซิลล่า ปี 1999 อีกครั้ง ( เมื่อปีที่แล้วเพิ่งมี Shin Godzilla ออกมา เท่ากับก็อดซิลล่าปี 2004 ซึ่งทาง โตโฮ อ้างว่าเป็น ก็อดซิลล่า ภาคสุดท้าย เป็นการกลืนน้ำลายครั้งที่ 3 )
ซึ่งสำหรับแฟนอย่างผม..สร้างใหม่มันก็ดีอยู่แล้ว...เพราะเราก็อยากเห็น ก็อดซิลล่า โลดแล่นบนจอไปเรื่อย ๆ...แต่ไม่ชอบที่ ทาง โตโฮ มันทำเหมือนแฟน ๆ เป็นคนโง่ ใช้คำหลอกลวงว่าเป็นภาคสุดท้ายเพื่อเรียกคนดู
ถึงจะบอกว่าชอบแต่ก็ไม่เคยคิดหาหุ่นจำลองหรือโมเดล ก็อดซิลล่า มาสะสม
แต่ไม่รู้เป็นอะไร...พอ ก็อดซิลล่า มันบังเอิญผ่านมาตรงหน้า....มันทำให้ผมอยู่ไม่สุขซักกะที
ตอนเห็น DVD 3 in 1 ของ EVS ที่วางขายในเซเว่นเมื่อ 2 - 3 ปีก่อน..ผมขับรถตระเวนไปอีก 5 - 6 เซเว่นบรเวณนั้น...เพื่อตามล่า DVD ดังกล่าวซึ่งตอนนั้นออกมา 4 ชุด
เวลาเข้าร้านซีดี ผมต้องสอดส่องทุกครั้งว่ามี ก็อดซิลล่า ตั้งโชว์อยู้มั๊ย...
ตอนไม่เห็นมันผมก็ไม่ขวนขวายจะหามาดู....แต่พอเห็นร่องรอยของมันผมกลับตามล่าหาจนสุดกู่
เรียกได้ว่า ก็อดซิลล่า ได้มีอิทธิพลอยู่เงียบ ๆ ในใจผม
ขอลองถามรสนิยมและประสบการณ์การดู ก็อดซิลล่า ของ เหล่าสาวกที่เข้ามาอ่านกระทู้นี่หน่อยนะครบ
1. ก็อดซิลล่า ภาคแรกที่ท่านดู...คือภาคไหนครับ ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
2. ท่านชอบ ก็อดซิลล่า ในซีรีส์ไหนมากที่สุดระหว่าง โชวะซีรีส์ เฮเซย์ซีรีส์ และ มิเลนเนียม ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
3. ในบรรดานางฟ้าคู่ โชบิจิน หรือ คอสมอส ซึ่งคล้ายกับเป็นร่างแยกของ มอธร่า ท่านชอบของเวอร์ชั่นไหนสุด ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
4. เมก้าก็อดซิลล่าของ 3 ซีรีส์ คุณชอบเวอร์ชั่นไหนที่สุด ?
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
5. คิดว่าสาเหตุที่ทำให้หนัง ก็อดซิลล่า ตกต่ำในช่วงที่ผ่านมาอยู่ที่ตรงไหน ? ( ความเห็นใครความเห็นมันนะครับ..ไม่ต้องทะเลาะกัน )
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะครับ