ผมลาออกจากงานที่ทำในเมือง กลับไปถางหญ้าที่บ้านนอกมาได้อาทิตย์กว่าแล้ว พอกลับไปดูที่ถางไปเมื่อวันแรก ๆ ก็เห็นว่ามันเริ่มแตกใบอ่อนขึ้นมาใหม่อีกแล้ว มองดูก็พอจะประเมินได้ว่าน่าจะสักราว ๆ เดือนหรือเดือนครึ่ง ก็คงจะต้องกลับไปถางใหม่กันอีก
ผมยืนมองยอดหญ้าอ่อนแล้วรู้สึกอยากกิน เอ๊ย! ไม่ใช่ (ทำเป็นวัวแก่ไปได้)
เอาใหม่ ผมยืนมองยอดหญ้าที่เพิ่งแตกออกมาใหม่อย่างนิ่งเงียบ คอยสะดับว่าจะมีเสียงเยาะเย้ยผมออกมาอย่างไรบ้าง เปล่าเลย หญ้าไม่ได้เยาะเย้ยว่าอะไร แต่มันกลับสอนผมสองข้อ หญ้าสอนผมว่า
หนึ่ง. ในผืนแผ่นดินมีสิ่งที่มีคุณค่ามากเพียงพอต่อการเกิดขึ้น การดำรงอยู่ และการเอาตัวรอดของชีวิตเสมอ อย่าว่าแต่เป็นมนุษย์ที่นับว่ามีปัญญาเลย แม้กระทั่งชีวิตอันต่ำต้อยเช่นหญ้าก็ยังสามารถอาศัยคุณค่าอันนั้นมาเอื้ออำนวยชีวิตได้
สอง. ชีวิตเป็นสิ่งที่จะไม่พ่ายแพ้ต่ออุปสรรคไปโดยง่าย แม้กระทั่งหญ้าที่ถูกตัดขาดเหลือแต่ตอแล้ว หากไม่ยอมจำนน ก็ยังสามารถพลิกฟื้นคืนกลับมางอกงามใหม่ได้เสมอ
ผมรู้สึกอายหญ้าจนหน้าชา นึกตำหนิตัวเองว่า เรื่องง่าย ๆ เพียงแค่นี้ ทำไมต้องให้หญ้าที่เรารังเกียจและดูถูกมาคอยสอน เราเอาเวลาครึ่งค่อนชีวิตเข้าไปแล้วไปเรียนอะไรมา ไปต่อสู้กับอะไรมา ช่างเหลวไหลไร้สาระสิ้นดี ก็นี่ไงสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดต่อชีวิต ก็ผืนแผ่นดินที่เราเกิดที่อยู่ตรงหน้านี่ไง แต่เรากลับทิ้งมันไปเพื่อแสวงหาสิ่งใดก็ไม่รู้ ก็นี่ไงคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและสมศักดิ์ศรีคู่ควรแก่การต่อสู้ของเรา ก็หญ้านี่ไง!
ขอบคุณหญ้า คู่ต่อสู้ผู้มีเลือดนักสู้อย่างเต็มเปี่ยม ที่ทั้งเข้มแข็ง อดทน และมีนำใจนักกีฬา ขอบคุณที่สอนผมให้รู้ว่าที่ไหนคือสังเวียนอันแท้จริง และใครคือคู่ต่อสู้ที่คู่ควรและสมศักดิ์ศรี ขอแสดงความนับถือ และรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ต่อสู้ด้วย
ขอบคุณหญ้า ที่สอนให้รู้จักค่าของผืนดิน
ผมยืนมองยอดหญ้าอ่อนแล้วรู้สึกอยากกิน เอ๊ย! ไม่ใช่ (ทำเป็นวัวแก่ไปได้)
เอาใหม่ ผมยืนมองยอดหญ้าที่เพิ่งแตกออกมาใหม่อย่างนิ่งเงียบ คอยสะดับว่าจะมีเสียงเยาะเย้ยผมออกมาอย่างไรบ้าง เปล่าเลย หญ้าไม่ได้เยาะเย้ยว่าอะไร แต่มันกลับสอนผมสองข้อ หญ้าสอนผมว่า
หนึ่ง. ในผืนแผ่นดินมีสิ่งที่มีคุณค่ามากเพียงพอต่อการเกิดขึ้น การดำรงอยู่ และการเอาตัวรอดของชีวิตเสมอ อย่าว่าแต่เป็นมนุษย์ที่นับว่ามีปัญญาเลย แม้กระทั่งชีวิตอันต่ำต้อยเช่นหญ้าก็ยังสามารถอาศัยคุณค่าอันนั้นมาเอื้ออำนวยชีวิตได้
สอง. ชีวิตเป็นสิ่งที่จะไม่พ่ายแพ้ต่ออุปสรรคไปโดยง่าย แม้กระทั่งหญ้าที่ถูกตัดขาดเหลือแต่ตอแล้ว หากไม่ยอมจำนน ก็ยังสามารถพลิกฟื้นคืนกลับมางอกงามใหม่ได้เสมอ
ผมรู้สึกอายหญ้าจนหน้าชา นึกตำหนิตัวเองว่า เรื่องง่าย ๆ เพียงแค่นี้ ทำไมต้องให้หญ้าที่เรารังเกียจและดูถูกมาคอยสอน เราเอาเวลาครึ่งค่อนชีวิตเข้าไปแล้วไปเรียนอะไรมา ไปต่อสู้กับอะไรมา ช่างเหลวไหลไร้สาระสิ้นดี ก็นี่ไงสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดต่อชีวิต ก็ผืนแผ่นดินที่เราเกิดที่อยู่ตรงหน้านี่ไง แต่เรากลับทิ้งมันไปเพื่อแสวงหาสิ่งใดก็ไม่รู้ ก็นี่ไงคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและสมศักดิ์ศรีคู่ควรแก่การต่อสู้ของเรา ก็หญ้านี่ไง!
ขอบคุณหญ้า คู่ต่อสู้ผู้มีเลือดนักสู้อย่างเต็มเปี่ยม ที่ทั้งเข้มแข็ง อดทน และมีนำใจนักกีฬา ขอบคุณที่สอนผมให้รู้ว่าที่ไหนคือสังเวียนอันแท้จริง และใครคือคู่ต่อสู้ที่คู่ควรและสมศักดิ์ศรี ขอแสดงความนับถือ และรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้ต่อสู้ด้วย