เรามายืนถือป้ายลดราคา(งานนี้สบายใจดีถึงจะไม่ได้ใช้ทักษะไรขอทำไปก่อน เหมือนได้พัก)เพราะร้านอยู่ในหลืบ
เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วพนว.ขายสินค้าดิวตี้ฟรีในสุวรรณภูมิ
วิ่งหาของให้ลูกค้า บริการชั้นดีเลิศ ยอดขายทะลุเป้า จนได้รางวัลนักขายดีเด่น
รายได้คงดีแหละ ไม่งั้นไม่มายืนขายกันหรอกปินส์
มีวันนึงหัวหน้าให้เราไปยืนอีกสาขา ซึ่งไม่อยากไป แต่ก็ไปไม่ได้ไร
และเห็นว่านานแล้วที่ยังไม่ได้รับเงินซึ่งปกติจะจ่ายตรง
จึงส่งข้อความไปถามหัวหน้าของหัวหน้า นางปรี้ด
ประมาณว่าทำไมไม่ถามฉันก่อน
เคยถามละบอกว่าให้รอจ้อความแจ้ง (รอจนนานเกินไป ก็กลัวโดนเบี้ยวเนอะ) นางให้ไปถืออีกสาขานึง1วัน ถามแบบ ไม่อยากไปใช่ไหม ใช่ไหมไรงี้
ณเมืองฝรั่งมังคาร้านขายรองเท้าเสื้อผ้ามีหัวหน้าและพนง.ขายเป็นปินอยทั้งหมด
เคยผ่านจุดนั้นมาแล้วพนว.ขายสินค้าดิวตี้ฟรีในสุวรรณภูมิ
วิ่งหาของให้ลูกค้า บริการชั้นดีเลิศ ยอดขายทะลุเป้า จนได้รางวัลนักขายดีเด่น
รายได้คงดีแหละ ไม่งั้นไม่มายืนขายกันหรอกปินส์
มีวันนึงหัวหน้าให้เราไปยืนอีกสาขา ซึ่งไม่อยากไป แต่ก็ไปไม่ได้ไร
และเห็นว่านานแล้วที่ยังไม่ได้รับเงินซึ่งปกติจะจ่ายตรง
จึงส่งข้อความไปถามหัวหน้าของหัวหน้า นางปรี้ด
ประมาณว่าทำไมไม่ถามฉันก่อน
เคยถามละบอกว่าให้รอจ้อความแจ้ง (รอจนนานเกินไป ก็กลัวโดนเบี้ยวเนอะ) นางให้ไปถืออีกสาขานึง1วัน ถามแบบ ไม่อยากไปใช่ไหม ใช่ไหมไรงี้