เร่ื่องเก่าเล่าใหม่
กว่าจะแก่
บรรดาข้าราชการนั้น เมื่อรับราชการนานมาจนเริ่มจะล้า เขาก็จะจับมาเข้าเรียนในหลักสูตรต่าง ๆ ให้เกิดความความกระปรี้กระเปร่า และทบทวนเพิ่มเติมความรู้ให้ทันสมัย กว่าที่ได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่หนุ่ม ๆ ด้วย
และส่วนมากในชั่วโมงบ่าย พี่ท่านก็นั่งตาปรือหรือคำนับอาจารย์ไปตาม ๆ กัน อาจารย์จึงต้องเล่านิทานหรือเรื่องตลกโปกฮามาสลับเป็นประจำ ในบ่ายวันหนึ่งอาจารย์ก็บอกว่า
“ ผู้ชายเราที่จะแต่งงานนั้นน่ะ ถ้าจะให้มีอายุเหมาะสมกันก็ควรจะเลือกผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่าสักหน่อย อาจารย์จะบอกสูตรให้ “
ความจริงนักเรียนทั้งชั้นนั้น ก็แต่งงานแล้วทุกคน แต่ก็หูผึ่งหายงัวเงียไปตาม ๆ กัน
อาจารย์จึงว่า
“ ให้เอาอายุของเราหารด้วยสอง แล้วบวกด้วยเจ็ด “
อาจารย์หันไปเขียนสูตรบนกระดานสีเขียว
“ยกตัวอย่างเช่น ผู้ชายอายุสี่สิบปี หารด้วยสองเหลือยี่สิบ บวกด้วยเจ็ด ก็ยี่สิบเจ็ด พอดีไหมล่ะ ? “
นักศึกษาโค่งพากันฮือฮาไปตามตามกันด้วยความเสียดายอดีตของตน บังเอิญในชั้นนั้นมีแต่นักศึกษาชายล้วน ๆ จึงมีคนหนึ่งถามว่า
“ เพราะอะไรหรือครับอาจารย์ “
“ เพราะเขาว่าผู้หญิงแก่ง่าย แต่ตายยากไง “
“ ถ้างั้นผมขอสูตรใหม่ได้ไหมครับ “
นายหงอกถามขึ้นมาบ้าง ขณะนั้นเขาอายุ ๕๘ ปี
“ ขอเอาอายุผมหารด้วยสอง แล้วเอาเจ็ดมาลบครับ “
มีเสียง........ฮา......ดังขึ้นพร้อมกันทั้งชั้น.
“ ไม่น้อยไปหน่อยหรือ ท่านว่าเกวียนชราเทียมด้วยวัวเด็ก เดี๋ยวก็โดนลากพังหมด “
อาจารย์พยายามให้สติเกวียนแก่ และแถมว่า
“ เคยได้ยินภาษิตนี้มั้ย มีเมียเด็ก เลี้ยงควายเล็ก
ทำนาดอน “
“ เป็นไงเหรอครับ อาจารย์ “
ลูกศิษย์พากันถามเซ็งแซ่
“ เลี้ยงควายเล็ก มันก็ไม่แข็งแรงใช้งานได้ไม่เต็มที่ ทำนาดอนน้ำขึ้นไม่ถึง ข้าวก็ตายแหงแก๋ มีเมียเด็กก็ต้องคอยเอาใจกันตลอดเวลา เดี๋ยวเอานู่นเดี๋ยวเอานี่ ปวดหัวตายห่ะ “
“ ไม่เป็นไรครับ “
นายหงอกยังยืนยัน
“ กว่าเขาจะแก่ ผมก็ตายไปแล้ว จะได้ไม่เห็นตอนแก่อย่างเดี๋ยวนี้ไงครับ “
กว่าจะแก่ ๒๒ ม.ค.๖๐
กว่าจะแก่
บรรดาข้าราชการนั้น เมื่อรับราชการนานมาจนเริ่มจะล้า เขาก็จะจับมาเข้าเรียนในหลักสูตรต่าง ๆ ให้เกิดความความกระปรี้กระเปร่า และทบทวนเพิ่มเติมความรู้ให้ทันสมัย กว่าที่ได้ร่ำเรียนมาตั้งแต่หนุ่ม ๆ ด้วย
และส่วนมากในชั่วโมงบ่าย พี่ท่านก็นั่งตาปรือหรือคำนับอาจารย์ไปตาม ๆ กัน อาจารย์จึงต้องเล่านิทานหรือเรื่องตลกโปกฮามาสลับเป็นประจำ ในบ่ายวันหนึ่งอาจารย์ก็บอกว่า
“ ผู้ชายเราที่จะแต่งงานนั้นน่ะ ถ้าจะให้มีอายุเหมาะสมกันก็ควรจะเลือกผู้หญิงที่อ่อนวัยกว่าสักหน่อย อาจารย์จะบอกสูตรให้ “
ความจริงนักเรียนทั้งชั้นนั้น ก็แต่งงานแล้วทุกคน แต่ก็หูผึ่งหายงัวเงียไปตาม ๆ กัน
อาจารย์จึงว่า
“ ให้เอาอายุของเราหารด้วยสอง แล้วบวกด้วยเจ็ด “
อาจารย์หันไปเขียนสูตรบนกระดานสีเขียว
“ยกตัวอย่างเช่น ผู้ชายอายุสี่สิบปี หารด้วยสองเหลือยี่สิบ บวกด้วยเจ็ด ก็ยี่สิบเจ็ด พอดีไหมล่ะ ? “
นักศึกษาโค่งพากันฮือฮาไปตามตามกันด้วยความเสียดายอดีตของตน บังเอิญในชั้นนั้นมีแต่นักศึกษาชายล้วน ๆ จึงมีคนหนึ่งถามว่า
“ เพราะอะไรหรือครับอาจารย์ “
“ เพราะเขาว่าผู้หญิงแก่ง่าย แต่ตายยากไง “
“ ถ้างั้นผมขอสูตรใหม่ได้ไหมครับ “
นายหงอกถามขึ้นมาบ้าง ขณะนั้นเขาอายุ ๕๘ ปี
“ ขอเอาอายุผมหารด้วยสอง แล้วเอาเจ็ดมาลบครับ “
มีเสียง........ฮา......ดังขึ้นพร้อมกันทั้งชั้น.
“ ไม่น้อยไปหน่อยหรือ ท่านว่าเกวียนชราเทียมด้วยวัวเด็ก เดี๋ยวก็โดนลากพังหมด “
อาจารย์พยายามให้สติเกวียนแก่ และแถมว่า
“ เคยได้ยินภาษิตนี้มั้ย มีเมียเด็ก เลี้ยงควายเล็ก
ทำนาดอน “
“ เป็นไงเหรอครับ อาจารย์ “
ลูกศิษย์พากันถามเซ็งแซ่
“ เลี้ยงควายเล็ก มันก็ไม่แข็งแรงใช้งานได้ไม่เต็มที่ ทำนาดอนน้ำขึ้นไม่ถึง ข้าวก็ตายแหงแก๋ มีเมียเด็กก็ต้องคอยเอาใจกันตลอดเวลา เดี๋ยวเอานู่นเดี๋ยวเอานี่ ปวดหัวตายห่ะ “
“ ไม่เป็นไรครับ “
นายหงอกยังยืนยัน
“ กว่าเขาจะแก่ ผมก็ตายไปแล้ว จะได้ไม่เห็นตอนแก่อย่างเดี๋ยวนี้ไงครับ “