คุณเคยคิดมั้ย ว่าเวลาคุณติดอะไรมากๆคุณมักจะถอยออกห่างไม่ได้แล้วเป็นอีกฝ่ายที่ถอยออกห่างเอง?

คุณเคยคิดมั้ย ว่าเวลาคุณติดอะไรมากๆคุณมักจะถอยออกห่างไม่ได้แล้วเป็นอีกฝ่ายที่ถอยออกห่างเอง? เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนเคยเจอใช่มั้ยครับ? หรือว่าแค่เราที่เคยเจอ? อะไร ยังไง? ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราสร้างร่วมกันมา สูญเปล่าหมดเลยเหรอครับ สำหรับผม "เราเลิกคุยกันนะ" นี่เป็นเหตุผลโง่ๆเหตุผลหนึ่ง ที่ทุกคนฟังแล้วโมโหมาก รวมถึงผมด้วย แต่? คุณคิดบ้างมั้ยครับว่า คนที่ง้อ หรือคนที่คอยยื้ออ่ะ มันเหนื่อยมากนะครับ ไหนจะหาหลักฐานมาคอยประคับประคองความสัมพันธ์ หรื่อเรื่องอื่นๆบลาๆ แต่คุณกลับเป็นคนที่ทำลายมันโดยที่ไม่คิดถึงคนรอบข้างหรือคนที่คุณคุยอยู่ ว่าเค้ารู้สึกอย่างไง? เจ็บมั้ย? เป็นอะไรรึป่าว? คุณจะเอาแต่รีดไถ และหาคำตอบในสิ่งที่เป็นอดีตเพื่ออะไรหรอครับ คนเราเราคุยแค่คนเดียวและเด็ดขาดพอที่จะไม่มีคนอื่น แต่คุณกลับคิดไปเองว่ามีเราคนคุยหลายคน และคุณจึงเริ่มศึกการทะเลาะวิวาท คุณถามผมว่า นี่เป็นรอบที่เท่าไรห่แล้วที่เรามาทะเลาะ แต่คุณต้องคิดก่อนนะครับว่า นี่เป็นรอบที่เท่าไหร่ที่คุณหาเรื่องเหมือนกัน ผมเชื่อว่า ทุกๆคู่ ที่รักกันหรือคุยกัน มักจะประสบปัญหาแบบนี้เสมอ เพราะหวงของเหรอ? ก็ปล่าว แต่เลือกที่จะทะเลาะกันเพื่อ ให้อีกฝ่ายหาเหตุผลมาอ้างอย่างเดียว แล้วว่าด้วยเรื่องที่คุยกันจนเกิดความรู้สึกดีๆ ให้อีกฝ่าย คุยกันทุกคืน คุยจนอีกฝ่าย แบบ ขาดไม่ได้ โลกนี้มีแต่เค้า คือทุกคนเคยมีโมเม้นต์นี้ ถูกมั้ย? แต่เรารู้สึกดีไปอยู่ฝ่ายเดียวรึป่าว? เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรารึป่าว เห้ย อะไร ยังไง ? คือไม่ต้องการอย่างอื่นครับ แต่ต้องการเหตุผลที่มากพอที่จะมาอธิบายเรื่องราวเกิดขึ้นได้ ว่าอะไรยังไง ไม่ใช่เอะอะ เลิกคุย เอะอะเลิกคุย คนง้อหรือคนยื้อมันเหนื่อยครับ