เพื่อนสนิท

"ในวันนึงที่เงียบเหงา จะมีคนๆนึงที่เข้าใจเราเสมอ"
เชื่อว่าหลายคนคงมีโมเม้นแบบนี้ ผมก็เป็นคนนึงที่เป็นอย่างนี้เช่นกัน เราจะมีเพื่อน เพื่อนคนนึงที่สนิทสนิทกันมากๆ เล่าเรื่องต่างๆนาๆให้ฟังกันได้อย่างหน้าตาเฉย บางคนอาจจะเป็นผู้ชายหญิงตื๋มเเต๋วแต่เรื่องราวของผมมันเป็นของผู้หญิงนี่สิ
   คือ ผมมีเพื่อนผู้หญิงคนนึง ซึ่งคบกันมานานละประมาน7ปี(ตั้งแต่อยู่ ม.2ปัจจุบันปีสอง) เป็นคนน่ารักเข้าวัดเข้าวาได้เลย อัธยาศัยดี หุ่นอวบๆหน่อย พูดจาจริงใจอะ คุยสนุก บางครั้งก็โก๊ะๆบ้างตามประสา ถ้สไม่รู้จักกันนี่นึกว่าหยิ่ง แบบโคตรดึงฟอร์ม5555คือรู้จักกันเพราะอยู่ห้องเดียวกัน ช่วงนั้นเป็นธรรมดาของเด็กมัธยม ที่รู้จักคนโน้นคนนี้ไปทั่ว55555. เรารู้จักเพราะอีกหนึ่งคือความเกรียนของผมละมั้ง ชอบกวนประสาทเพื่อนคนอื่นไปทั่วไรงี้ ตอนนั้นก็แค่ๆรู้จักเฉยยังไม่สนิทไรมาก จนมา ม.3 เรายังอยู่ห้องเดียวกันอยู่เลย มาเจออีตามาร์คซัคเคอร์เบิร์คทำให้โลกแคบลง ผมเริ่มเล่นโซเชี่ยล  ละ ค้นพบว่าการกวนประสาทคนอื่นและตีแผ่ตัวตนของเรานี่มันมากก เอาว่าติดงอมแงม และสิ่งๆนี้ทำให้เรารู้จักกับเพื่อนคนนี้มากขึ้น คือไงอะแบบคุยกันทุกวัน ตลอดๆทั้ง ร.ร. ทั้งคุยเฟซที่บ้านไรงี้ สำหรับชายหญิงถือว่าสนิทเลย ไปเทึ่ยวบ้างไรบ้าง ยังเล่นเกรียนไรกันกับเพื่อนอยู่เลยช่วงนั้นเก็บความทรงจำดีๆก่อนจบ มัธยมต้น และผมก็รู้ตัวเองว่ากำลังรู้สึกดีกับเพื่อนคนนี้จริงๆ เห้อ แย่จัง
มาจนชีวิต ม.ปลายขึ้น ม.4ตอนนี้คือไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเพื่อนเลย ผมไปอยุ่ห้องอื่นในแผนที่มีการแข่งขันสูงกว่าหรือหลายๆคนเรียกห้องคิงเนี่ยแหล่ะ ละ แบบสึสเอ๋ย ทำไมกูตกต่ำจังวะ ไหนจะสังคมที่ไม่คุ้นเคย เห้อแบบตอนแรกผมงอแงมากถึงขนาดร้องไห้ทำทุกทางเพื่อย้ายห้องอยากไปอยู่กับเพื่อนๆ แบบคนอื่นคงคิดว่าผมบ้า ผู้ชายซะเปล่า55555 ก็คนติดเพื่อนอะ เพื่อนดีเราแฮปปี้ก็ธรรมดาป่ะ สุดท้ายก็ต้องทนปรับตัว เจออะไรที่แย่ๆบ้างก็ต้องปรับตัวเข้ากับคนอื่นให้ได้ แต่เอาจริงๆนานเชียวแหล่ะ ตัวผมค่อนข้างขวางโลก55555 จนอยู่ในห้องใหม่กับเพื่อนใหม่ได้ แต่คนที่คอยอยู่ข้างๆผมก็เพื่อนสนิทคนนี้นี่แหล่ะ. ที่คอยให้กำลังใจเรา จนเราเข้ากับทุกคนได้แบบแฮปปี้อะ ขอบคุณมากๆอะจริง. แล้วเราก็มีฟงมีแฟนกับเค้าตามประสาเด็กหนุ่มๆ5555555แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิมขึ้น.5ต่างคนต่างมีแฟน แต่เราก็ไม่ได้เปลี่ยนไปอะไรแต่อย่างใดแต่ก็อาจจะไม่สนิทเหมือนเก่าๆก่อนๆ สุดท้ายเพื่อนผมก็เลิกกันแฟน ผมก็เอาไงละจ่องคอยปลอบใจไงสุดท้ายมันก็โอเคละ มีคนคุยตามประสาคนสวยของมัน ชินะ มาถึงช่วงม.6มันมีแฟนใหม่ละอยู่ๆคบเฉยพวกฮิปปี้นักดนตรี แรกๆโคตรหวาน บุญทุ่มสัสเอาใจคนอื่นเอาใจเพื่อนผมเก่งด้วย แบบหล่อรวยไรงี้มีแต่งเพลง ไปไหนมาไหน ผมปลีกตัวเองมาอีกหน่อยให้มันไม่อึดอัด เวลาผ่านไปแฟนมันก็ไม่ใช่คนดีไรมาก มายคนหล่อธรรมดาหญิงเยอะ ผมเป็นคนรับฟังสิ่งต่างๆที่เป็นเหทือนปัญหา ต้องปรับทุกข์บ่อย5555อือไรประมานนี้ มาอีกหรอบเดิมคือเลิก ผมก็วนลูปครับเหมือนกัน ไม่เป็นไรนะโอเคมั้ยเพื่อน กลับมาปกติสุขอีกครั้ง และก่อนจบมัผธยมปลายก็มาถึงผมอกหักวันสุดท้ายที่ถ่ายรูปจบ เพราะความงี่เง่าเอาแต่ใจ ตามง้อเท่าไหร่ก็ไม่ได้ผลจนสุดท้ายห่างกันไปจริง เสียใจหนักมากอีกแล้ว55555โคจรแย่เลย ่แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมก็มันเนี่ยแหล่ะที่คอยอยู่ด้วยกันมา ไม่เคยทิ้งไปไหน โคตรๆอะสำหรับเพื่อนคนนึง ขึ้นมหาลัยมันไปเรียนแม่โจ้ ผมไปเรียนสมุทรปราการห่างกันไปเลย แต่ก็ติดต่อกันตลอด ในช่วงปีหนึ่งปลายๆเทอม มันมาบอกจะซิ่วเรียนไม่ไหว ผมก็พยายามคุยให้กำลังใจมันแบบถามนู่นนี่ จนซิ่วมารอแอดมาเรียนม.บู  ช่วงนั้นนี่หวั่นเลย รู้ว่ามันเคว้ง5555 สุดท้ายแอดติดม.บู จนมาเป็นเฟรชชี่ใหม่ ก็ชอบพูดแหย่ว่าแหมเฟรชชี่ปีสองไรงี้ช้ะ เฮฮากันไป แต่ผมก็ให้มันสู้แหล่ะ ให้กำลังใจมันตามสไตล์ ช่วงนั้นเหมือนมันมีแฟนเฉยหรือเราตกข่าวพึ่งรู้555555 ผมก็ห่างๆกันไปหน่อยตามสภาพ บางทีก็เงียบๆไปแต่ล่าสุด ก็ปีใหม่ผมดองแชท ดองไปนานพอตัวเลยประมาน5วันแล้วเงียบๆไป เหมือนสุดท้ายก็ไม่ได้คุยกัน โทรไปก็ไม่รับสาย อยู่ก็ขาดหายกันไป ผมไปส่องทวีตมันมีคำสั้นๆที่ว่า มีเพื่อนสนิทอยู่คนนึง แต่วันนี้อยู่ๆเค้าก็หายไป และ ถ้าจะหายไปแล้วไม่ต้องกลับมา เห็นแล้วโคตรรู้สึกแย่เลย5555เห้อ เกิดจากความงี่เง่าของผมแท้ๆ แต่ทุกครั้งที่คุยกันผมก็ไม่ได้เป็นอย่างนี้ ทำไรไม่ถูกเลยเจองี้ ทุกวันนี้ยังติดต่อไม่ได้เลยครับ ถ้าเป็นผมคุณจะทำยังไง เอาไงดีถ้าตกอยู่ในสถานะการณ์นี้ขอคำแนะนำคำปรึกษาด้วยครับ ถ้าเสียเธอไปผมคงเสียใจไปอีกนาน