ขอออกตัวแรงๆว่า ผมไม่ได้มีความรู้หรือเกี่ยวข้องอะไรในวงการสัตวแพทย์ เป็นแค่คนผ่านมาและก็ผ่านไป เพราะส่วนตัวเองก็เลี้ยงน้องหมาอยู่ 2 ตัวก็รักกันพอประมาณ มีโอกาสพาไปหาหมอบ้างตามวาระที่สมควรเท่านั้น
>>>แล้วอะไรคือความต้องการของ ลูกค้า และ หมอหรือสถานพยาบาล
ลูกค้าพาสัตว์เลี้ยง ไปหาหมอเพื่อ ?
คำตอบ: ก็อยากให้สัตว์เลี้ยงในครอบครองมีสุขภาพที่ดี หรือหายจากการเจ็บป่วย
หมอหรือสถานพยาบาล ต้องให้อะไรกับลูกค้า ?
คำตอบ: ก็ช่วยรักษาสัตว์เลี้ยงให้หายหรือบรรเทาลง
แต่จุดตัดระหว่างลูกค้า – หมอหรือสถานพยาบาล คือ เรื่องค่าใช้จ่าย มาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับคำว่า “จรรยาบรรณ”
เรื่องนี้เป็นเกิดขึ้นกับ สถานพยาบาลรักษาสัตว์เอกชนแห่งหนึ่ง หรืออาจกำลังเกิดขึ้นกับอีกหลายๆที่ (*สัตวแพทย์ส่วนใหญ่ เป็นเจ้าของสถานพยาบาลเอง หรือทำงานในสถานพยาบาลเหล่านั้น) ผมมีโอกาสรับรู้เรื่องนี้กับตัวเองเพราะอยู่ในเหตุการณ์
มีลูกค้าท่านหนึ่งขอสงวนนาม เพราะไม่รู้จักกันครับ จอดรถคันหรูวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา แจ้งน้องพนักงาน ช่วยด้วยครับๆ หมาถูกรถชน ผมก็เห็นน้องๆ พนง.ก็รีบเอารถเข็นหมา เพื่อเข้าข้างในให้หมอรักษา(เคสฉุกเฉิน >>> Bypass ก็ยอมให้แซงไปเรื่องปกติ) พนักงานประจำเคาเตอร์ก็สอบถามทำประวัติ เรียบร้อยตามปกติและส่งห้องตรวจ เบื้องต้นหมาขาหักทั้งสองข้าง (ไม่รู้ว่ารถชนหรือเหยียบมา) ต้องรักษาพักค้างคืนและผ่าตัด (เท่าที่พอจะจับประเด็นได้นั่งฟังอยู่อย่างคนอยากรู้ใคร่เห็น และเผื่อว่ามีโอกาสได้บอกต่อ 555 และก็ได้บอกต่อสมใจ) ผมไม่รู้ลูกค้าท่านนั้นคุยตกลงอย่างไรในห้องตรวจ แต่พอออกมาหน้าเคาเตอร์ น้องพนักงานประจำเคาเตอร์ (เห็นเขียนป้ายว่า เวชระเบียน) แจ้งค่าใช้จ่ายเบื้องต้น พร้อมแจ้งค่ามัดจำฝากรักษา เท่านั้นล่ะ ผมนี่ถึงกับอึ้งครับ........ได้เห็นสีหน้า-น้ำเสียงลูกค้าท่านนี้เปลี่ยนไปทันทีจากตอนเข้ามา และเหตุการณ์ต่อจากนี้...... “พวกคุณนี่อะไรกัน มีจรรยาบรรณกันบ้างหรือเปล่า คิดถึงชีวิตเค้าบ้างมั้ย เค้าก็มีชีวิต ทำไมไม่ช่วยเหลือกัน ไม่สนับสนุนในการช่วยเหลือสัตว์ จรรยาบรรณมีกันบ้างหรือเปล่าพวกคุณน่ะ ผมจะบอกให้ทั่วเลยว่าที่นี่เน้นแต่จะแสวงหาผลกำไร ผมมีให้คุณแค่ พันห้าจะเอาก็เอาไม่เอาก็ตามใจ บลาๆๆๆๆๆ” ) ผมนี่นั่งหูผึ่งเลยแล้วที่ผมนั่งรออยู่จะโดนเท่าไหร่!!! หลังจากนั่ง(ทำใจ)และแอบฟังต่อไป มารู้ทีหลังลูกค้าที่พามาไม่ใช่เจ้าของ และไม่รู้ว่าตัวเองขับชน/เหยียบเองหรือเปล่า ซึ่งราคาที่น้องประจำเคาเตอร์แจ้งก็ทั่วไปไม่ได้แรงอะไรมากมาย สำคัญคือ จะช่วยแต่ไม่อยากจ่าย......
แล้วเรื่องนี้จบด้วย สัตวแพทย์ไม่มี จรรยาบรรณ หรือ ?
ผมมองในฐานะคนที่ทำธุรกิจ(ช่วยในครอบครัว) คิดตามหลักทั่วไป ประกอบธุรกิจย่อมมีต้นทุน ต้องเลี้ยงต้องจ่าย พนง. ส่วนเรื่องแสวงหากำไรมันก็เป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจ หรือใครจะทำธุรกิจเพื่อขาดทุน !!!!!
สุดท้ายฝากไว้นิดครับสำหรับคนที่เลี้ยง รัก และอยากช่วยเหลือ จะช่วยเค้าก็ทำให้ถึงที่สุด ถ้าอยากช่วยนะ อย่าเอาภาระไปโยนไว้ให้คนอื่น (ตัวอย่างก็มีเยอะ ไม่พร้อมก็.......เข้าวัด ไม่ได้พาไปปฏิบัติธรรมนะ พาไปให้พระดูแล) แล้วตบหน้าคนอื่นแรงๆ ด้วยคำว่า "ไม่มีจรรยาบรรณ" เพราะจริงๆแล้ว จรรยาบรรณ ก็คงไม่ได้หมายถึง ทำความดีในกรอบ จนตัวเองลำบากเดือดร้อน.......
จรรยาบรรณของสัตวแพทย์ อยู่ตรงไหน !!!
>>>แล้วอะไรคือความต้องการของ ลูกค้า และ หมอหรือสถานพยาบาล
ลูกค้าพาสัตว์เลี้ยง ไปหาหมอเพื่อ ?
คำตอบ: ก็อยากให้สัตว์เลี้ยงในครอบครองมีสุขภาพที่ดี หรือหายจากการเจ็บป่วย
หมอหรือสถานพยาบาล ต้องให้อะไรกับลูกค้า ?
คำตอบ: ก็ช่วยรักษาสัตว์เลี้ยงให้หายหรือบรรเทาลง
แต่จุดตัดระหว่างลูกค้า – หมอหรือสถานพยาบาล คือ เรื่องค่าใช้จ่าย มาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นกับคำว่า “จรรยาบรรณ”
เรื่องนี้เป็นเกิดขึ้นกับ สถานพยาบาลรักษาสัตว์เอกชนแห่งหนึ่ง หรืออาจกำลังเกิดขึ้นกับอีกหลายๆที่ (*สัตวแพทย์ส่วนใหญ่ เป็นเจ้าของสถานพยาบาลเอง หรือทำงานในสถานพยาบาลเหล่านั้น) ผมมีโอกาสรับรู้เรื่องนี้กับตัวเองเพราะอยู่ในเหตุการณ์
มีลูกค้าท่านหนึ่งขอสงวนนาม เพราะไม่รู้จักกันครับ จอดรถคันหรูวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา แจ้งน้องพนักงาน ช่วยด้วยครับๆ หมาถูกรถชน ผมก็เห็นน้องๆ พนง.ก็รีบเอารถเข็นหมา เพื่อเข้าข้างในให้หมอรักษา(เคสฉุกเฉิน >>> Bypass ก็ยอมให้แซงไปเรื่องปกติ) พนักงานประจำเคาเตอร์ก็สอบถามทำประวัติ เรียบร้อยตามปกติและส่งห้องตรวจ เบื้องต้นหมาขาหักทั้งสองข้าง (ไม่รู้ว่ารถชนหรือเหยียบมา) ต้องรักษาพักค้างคืนและผ่าตัด (เท่าที่พอจะจับประเด็นได้นั่งฟังอยู่อย่างคนอยากรู้ใคร่เห็น และเผื่อว่ามีโอกาสได้บอกต่อ 555 และก็ได้บอกต่อสมใจ) ผมไม่รู้ลูกค้าท่านนั้นคุยตกลงอย่างไรในห้องตรวจ แต่พอออกมาหน้าเคาเตอร์ น้องพนักงานประจำเคาเตอร์ (เห็นเขียนป้ายว่า เวชระเบียน) แจ้งค่าใช้จ่ายเบื้องต้น พร้อมแจ้งค่ามัดจำฝากรักษา เท่านั้นล่ะ ผมนี่ถึงกับอึ้งครับ........ได้เห็นสีหน้า-น้ำเสียงลูกค้าท่านนี้เปลี่ยนไปทันทีจากตอนเข้ามา และเหตุการณ์ต่อจากนี้...... “พวกคุณนี่อะไรกัน มีจรรยาบรรณกันบ้างหรือเปล่า คิดถึงชีวิตเค้าบ้างมั้ย เค้าก็มีชีวิต ทำไมไม่ช่วยเหลือกัน ไม่สนับสนุนในการช่วยเหลือสัตว์ จรรยาบรรณมีกันบ้างหรือเปล่าพวกคุณน่ะ ผมจะบอกให้ทั่วเลยว่าที่นี่เน้นแต่จะแสวงหาผลกำไร ผมมีให้คุณแค่ พันห้าจะเอาก็เอาไม่เอาก็ตามใจ บลาๆๆๆๆๆ” ) ผมนี่นั่งหูผึ่งเลยแล้วที่ผมนั่งรออยู่จะโดนเท่าไหร่!!! หลังจากนั่ง(ทำใจ)และแอบฟังต่อไป มารู้ทีหลังลูกค้าที่พามาไม่ใช่เจ้าของ และไม่รู้ว่าตัวเองขับชน/เหยียบเองหรือเปล่า ซึ่งราคาที่น้องประจำเคาเตอร์แจ้งก็ทั่วไปไม่ได้แรงอะไรมากมาย สำคัญคือ จะช่วยแต่ไม่อยากจ่าย......
แล้วเรื่องนี้จบด้วย สัตวแพทย์ไม่มี จรรยาบรรณ หรือ ?
ผมมองในฐานะคนที่ทำธุรกิจ(ช่วยในครอบครัว) คิดตามหลักทั่วไป ประกอบธุรกิจย่อมมีต้นทุน ต้องเลี้ยงต้องจ่าย พนง. ส่วนเรื่องแสวงหากำไรมันก็เป็นเรื่องปกติของการทำธุรกิจ หรือใครจะทำธุรกิจเพื่อขาดทุน !!!!!
สุดท้ายฝากไว้นิดครับสำหรับคนที่เลี้ยง รัก และอยากช่วยเหลือ จะช่วยเค้าก็ทำให้ถึงที่สุด ถ้าอยากช่วยนะ อย่าเอาภาระไปโยนไว้ให้คนอื่น (ตัวอย่างก็มีเยอะ ไม่พร้อมก็.......เข้าวัด ไม่ได้พาไปปฏิบัติธรรมนะ พาไปให้พระดูแล) แล้วตบหน้าคนอื่นแรงๆ ด้วยคำว่า "ไม่มีจรรยาบรรณ" เพราะจริงๆแล้ว จรรยาบรรณ ก็คงไม่ได้หมายถึง ทำความดีในกรอบ จนตัวเองลำบากเดือดร้อน.......