...มีคนเขาบอกว่า คนแก่มักจะพูดถึงความหลัง
แล้วความหลังดีๆมันก็เป็นสิ่งที่เราอยากพูดถึง
ความหลังที่ไม่ดีก็มีเย๊อะแย๊ะ แต่จำไม่ได้ ลืมไปแล้ว สมองจะจำแต่เรื่องดีๆ...
...
จขกท.มีหน้าที่เป็นทูตสันถวไมตรี ประจำครอบครัว
อันนี้เรามาเล่าเรื่องเป็นช่วงๆคือเป็นช่วง 1 ของชีวิต
ที่จขกท.ก็เคยเป็นคนที่น่ารักสำหรับผู้ใหญ่นะเออ
อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่า จขกท.เกิดมาในภูมิภาคที่แห้งแล้ง
พ่อ แม่ ก็เลยขายนาพาไปอยู่ที่อุดร ไปทำไร่อ้อย จขกท.และครอบครัวไปอยู่ที่อุดรและทำไร่อ้อยหลายปี
พ่อ จขกท.มีรถไว้ไปรับจ้างขนอ้อยเข้าโรงงาน แม่ก็มีเพื่อบ้านแถวนั้นเย๊อะแย๊ะ
แต่ด้วยจะยังไงก็ไม่ทราบได้ พ่อกับแม่ก็พาย้ายกลับมาที่บ้านเกิด จขกท.เหมือนเดิม
ที่บ้านเกิด จขกท.มีแม่น้ำไหลผ่าน มีปลาจากแม่น้ำที่รสชาดอร่อย
พ่อจับปลาได้เย๊อะแย๊ะ เอามาทำปลาย่าง ปลาแดดเดียว ทำปลาร้า ด้วยที่ปลาเรามีเย๊อะ
พ่อกับแม่ก็คิดถึงเพื่อนบ้านที่เคยลำบากกินสุกกินดิบมาด้วยกัน
พ่อกับแม่ก็เลยคัดเอาลูกซักคนเพื่อที่จะเอาของฝากไปเยี่ยมเพื่อนเก่า
ตอนแรกขออาสาสมัคร ไม่มีใครยกมือนั่งนิ่งเงียบกันไปหมด
พ่อกับแม่เลยบอกว่า ถ้าใครอาสาเอาของฝากไปให้พวกลุงๆป้าๆที่อุดร จะได้ชุดใหม่ 1 ชุด
แขนข้างขวาของ จขกท.ที่กำลังนั่งขีดพื้นกระดานบ้านเล่น ยกมืออย่างรวดเร็ว
สายตารีบมองดูพี่กับน้องด้วย ว่าจะมีคู่แข่งมั้ย เย้ๆๆ งานนี้จขกท.นอนมาไม่มีคู่แข่ง
แล้วการตระเตรียมของฝากก็เกิดขึ้น นั่นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ จขกท.ไม่เกี่ยว
ที่เกี่ยวคือไปเดินตลาดหาชุดที่สวยที่สุด แล้วจองไว้ บอกห้ามขาย เดี๋ยวแม่มาซื้อให้
แล้วเวลามาถึง มีรถ 10 ล้อที่เขาวิ่งขนไม้ผ่านมา พ่อกับแม่ฝาก จขกท.ไปกับรถขนไม้
ตามด้วยปลาร้า ปลาย่าง ปลาแดดเดียว ส้มปลา และมี จขกท.นั่งหน้าแป้นแร้นในชุดกระโปรงบานสีชมพู
คนขับรถ 10 ล้อก็ดีเหลือหลาย ไปส่งจนถึงบ้านเพื่อนของพ่อ พอ จขกท.ลงจากรถ พวกป้าๆก็วิ่งมากอดมาหอม
พวกลุงๆก็พากันขนของฝากลงจากรถ ลุงกับป้าที่จขกท.ไปนอนพักที่บ้านท่าน
พวกท่านเป็นคนแบ่งของฝากให้เพื่อนบ้านคนอื่นด้วย
ไปอยู่ที่อุดรประมาณ 5 วัน จขกท.ก็เดินทางกลับ พร้อมรถคันเดิมมารับ
พร้อมของฝากเป็นพวกน้ำอ้อย ฟักทอง แฟง ที่จำของฝากได้มีเท่านี้ แต่ก็มีเย๊อะกว่านี้...
...ปีที่แล้ว จขกท.ได้พาพ่อกับแม่กลับไปเยี่ยมเพื่อนๆอีกครั้ง หลายๆคนแก่ตัวไปมาก
พวกท่านถามแม่ว่า ไหนลูกสาวคนไหนที่เคยใส่ชุดสีชมพู น่ารัก เอาของฝากมาให้เมื่อ 30 ปีที่แล้ว
แม่รีบบอกนี่ไงสาวน้อยชุดสีชมพู และจขกท.ก็ได้กลับไปอีกครั้ง พร้อมของฝากเต็มหลังรถเหมือนเดิม...
...ตอนเป็นเด็ก เพื่อนๆมีหน้าที่อะไร ในครอบครัวคะ ?.../// ถ้าฉันรวยจะสวยหั้ยดูเด้อ...!!!
แล้วความหลังดีๆมันก็เป็นสิ่งที่เราอยากพูดถึง
ความหลังที่ไม่ดีก็มีเย๊อะแย๊ะ แต่จำไม่ได้ ลืมไปแล้ว สมองจะจำแต่เรื่องดีๆ...
อันนี้เรามาเล่าเรื่องเป็นช่วงๆคือเป็นช่วง 1 ของชีวิต
ที่จขกท.ก็เคยเป็นคนที่น่ารักสำหรับผู้ใหญ่นะเออ
อย่างที่เคยเล่าให้ฟังว่า จขกท.เกิดมาในภูมิภาคที่แห้งแล้ง
พ่อ แม่ ก็เลยขายนาพาไปอยู่ที่อุดร ไปทำไร่อ้อย จขกท.และครอบครัวไปอยู่ที่อุดรและทำไร่อ้อยหลายปี
พ่อ จขกท.มีรถไว้ไปรับจ้างขนอ้อยเข้าโรงงาน แม่ก็มีเพื่อบ้านแถวนั้นเย๊อะแย๊ะ
แต่ด้วยจะยังไงก็ไม่ทราบได้ พ่อกับแม่ก็พาย้ายกลับมาที่บ้านเกิด จขกท.เหมือนเดิม
ที่บ้านเกิด จขกท.มีแม่น้ำไหลผ่าน มีปลาจากแม่น้ำที่รสชาดอร่อย
พ่อจับปลาได้เย๊อะแย๊ะ เอามาทำปลาย่าง ปลาแดดเดียว ทำปลาร้า ด้วยที่ปลาเรามีเย๊อะ
พ่อกับแม่ก็คิดถึงเพื่อนบ้านที่เคยลำบากกินสุกกินดิบมาด้วยกัน
พ่อกับแม่ก็เลยคัดเอาลูกซักคนเพื่อที่จะเอาของฝากไปเยี่ยมเพื่อนเก่า
ตอนแรกขออาสาสมัคร ไม่มีใครยกมือนั่งนิ่งเงียบกันไปหมด
พ่อกับแม่เลยบอกว่า ถ้าใครอาสาเอาของฝากไปให้พวกลุงๆป้าๆที่อุดร จะได้ชุดใหม่ 1 ชุด
แขนข้างขวาของ จขกท.ที่กำลังนั่งขีดพื้นกระดานบ้านเล่น ยกมืออย่างรวดเร็ว
สายตารีบมองดูพี่กับน้องด้วย ว่าจะมีคู่แข่งมั้ย เย้ๆๆ งานนี้จขกท.นอนมาไม่มีคู่แข่ง
แล้วการตระเตรียมของฝากก็เกิดขึ้น นั่นเป็นเรื่องของผู้ใหญ่ จขกท.ไม่เกี่ยว
ที่เกี่ยวคือไปเดินตลาดหาชุดที่สวยที่สุด แล้วจองไว้ บอกห้ามขาย เดี๋ยวแม่มาซื้อให้
แล้วเวลามาถึง มีรถ 10 ล้อที่เขาวิ่งขนไม้ผ่านมา พ่อกับแม่ฝาก จขกท.ไปกับรถขนไม้
ตามด้วยปลาร้า ปลาย่าง ปลาแดดเดียว ส้มปลา และมี จขกท.นั่งหน้าแป้นแร้นในชุดกระโปรงบานสีชมพู
คนขับรถ 10 ล้อก็ดีเหลือหลาย ไปส่งจนถึงบ้านเพื่อนของพ่อ พอ จขกท.ลงจากรถ พวกป้าๆก็วิ่งมากอดมาหอม
พวกลุงๆก็พากันขนของฝากลงจากรถ ลุงกับป้าที่จขกท.ไปนอนพักที่บ้านท่าน
พวกท่านเป็นคนแบ่งของฝากให้เพื่อนบ้านคนอื่นด้วย
ไปอยู่ที่อุดรประมาณ 5 วัน จขกท.ก็เดินทางกลับ พร้อมรถคันเดิมมารับ
พร้อมของฝากเป็นพวกน้ำอ้อย ฟักทอง แฟง ที่จำของฝากได้มีเท่านี้ แต่ก็มีเย๊อะกว่านี้...
พวกท่านถามแม่ว่า ไหนลูกสาวคนไหนที่เคยใส่ชุดสีชมพู น่ารัก เอาของฝากมาให้เมื่อ 30 ปีที่แล้ว
แม่รีบบอกนี่ไงสาวน้อยชุดสีชมพู และจขกท.ก็ได้กลับไปอีกครั้ง พร้อมของฝากเต็มหลังรถเหมือนเดิม...