สวัสดีค่ะเพื่อนๆ กลับมาอัพต่อแล้วนะคะหลังจากห่างหายไปสักพัก ว่าแล้วเรามาเข้าเรื่องกันต่อเลยจ้า ^___^
___________________________________________________________________________________________________________
อยากอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้...
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ในฮ่องกงแล้ว พวกเราเลยพากันออกไป Shopping ซื้อของเล็กๆน้อยๆกันก่อนจะกลับ ตอนที่เรายืนต่อแถวพากันซื้อไอศครีมเจ้าดัง อยู่ๆก็มีวัยรุ่นผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาแทรกคิวพวกเราแบบหน้าตาเฉย และคุยกันเสียงดังเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น -"- เรากับแฟนมองหน้ากัน ก่อนที่คุณแฟนจะส่ายหน้าแล้วพึมพำออกมาว่า 'Chinese' เรามองหน้าเค้าแบบอึ้งๆอยู่พักนีง ตอนนั้นก็พอเข้าใจนะว่า... คนญี่ปุ่นนี่เป็นพวกชาตินิยมจ๋า และไม่ค่อยจะถูกกันกับเกาหลีและจีน ในฐานะที่เราเป็นคนไทย ตอนนั้นเราเองก็เริ่มคิดว่าเค้าคิดยังไงกับคนไทย ภาพลักษณ์แบบไหนที่เค้าจะนึกถึง? ถ้าย้อนประวัติศาสตร์ไทยเคยไปร่วมรบกับญี่ปุ่น แต่พอเห็นทีท่าว่าจะแพ้เลยย้ายไปอีกฝ่าย (ถ้าข้อมูลผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ) ( ´ ▽ ` ) เราก็คิดว่าเค้าจะมองว่าคนไทยเป็นแบบไหน? จะมองเป็นแบบปลิ้นปล้อน ไม่รักษาคำพูดรึเปล่า? ยืนคิดอยู่นาน คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเลยเรา 5555 แค่อยากรู้ว่าเราเป็นยังไงในสายตาของเค้า แต่เรายังไม่กล้าถามค่ะ กลัวคำตอบ~ 😂
วันนี้พี่เค้าซื้อของให้เราเยอะพอสมควร เราก็เกรงใจขอจ่ายเองก็ได้ เพราะเราชอบเราอยากซื้ออยู่แล้ว แต่พี่เค้าก็บอกไม่เป็นไรเค้าซื้อให้ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้เรา เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้ว (เราเกิดเดือนกุมภาพันธ์) ตอนนี้เรายิ่งรู้สึกรบกวนเค้ามากขึ้นไปอีก (~_~) แต่ก็ดีใจที่เค้าจำวันเกิดเราได้ เพราะเราบอกเค้าไปแค่ครั้งเดียวเองนะ ^^
พวกเราใช้รถไฟฟ้าใต้ดินเดินทางกลับ หนุ่มญี่ปุ่นก็หอบของพะรุงพะรัง (ของช้อปปิ้งของเราเอง) พี่แกก็หอบเดินไปทั่ว เราพยายามจะยึดถุงคืนหลายรอบ แต่พี่แกก็บอกไม่เป็นไร เราก็ได้แต่เดินตามหลังและมองคุณแฟน ทำไมเค้าถึงต้องดีกับเราขนาดนี้ด้วยนะ.... มองพี่แกตลอดทาง เราก็รู้สึกแอบภูมิใจเล็กๆว่าผู้ชายคนนี้แหละ คือแฟนของฉัน~~♡ (*^ω^*)
เราพากันกลับมาถึงโรงแรมประมาณ 3 ทุ่ม เมื่อถึงห้องพักแล้ว ใจเราเป็นหวิวๆแปลกๆ คืนนี้ตอนประมาณตี 3 เราก็จะต้องเตรียมตัวออกไปสนามบิน
เราค่อยๆเก็บเสื้อผ้า เช็คของเล็กๆน้อยๆแล้วพับใส่กระเป๋าเดินทาง หนุ่มญี่ปุ่นนอนอยู่บนเตียงดูเราเก็บของ เค้าคอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ เมื่อเช็คดูว่าไม่ได้ลืมของอะไรแล้ว เราก็รูดซิปและล็อคกระเป๋า เราถอนหายใจ ทำไมเวลามันเดินเร็วนักล่ะ? รู้สึกยังไม่อยากกลับเลยจริงๆนะ...
เมื่อหันมาเผชิญหน้ากับหนุ่มญี่ปุ่น เค้ามองหน้าเราเป็นเชิงถาม เราค่อยๆเดินไปหาพี่เค้าและกอดเค้าไว้ เรากอดเค้าแน่นขึ้นพยายามใส่ความรู้สึกที่มีไว้ในอ้อมกอดนี้ เหมือนเค้าจะเข้าใจเพราะเค้าค่อยๆลูบหัวของเราเบาๆ
N : "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะคะ ฉันมีความสุขมากๆเลย..."
K : "ขอบคุณเช่นกันนะครับ" (*´꒳`*)
N : "ฉันยังไม่อยากกลับเลยค่ะ ฉันอยากอยู่กับคุณให้นานกว่านี้..."
เราเงิยหน้ามองพี่เค้า ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างกำลังก่อตัวขึ้นมา ความกลัวนี้มันมาจากไหนกันนะ... อีกนานแค่ไหนกว่าเราจะได้เจอกันอีก... เค้าจะเปลี่ยนไปไหมหลังจากที่ห่างกันแล้ว... เรากำลังรักเค้ามากขึ้นทุกทีๆ... แล้วเค้าล่ะจะรู้สึกเหมือนกันกับเราหรือเปล่า?... ตอนนี้เรามีเค้าแล้ว...เราก็นึกภาพตอนเรากลับไปอยู่คนเดียวเหมือนก่อนไม่ออกเลยจริงๆ... คงจะคิดถึงแย่เลยเนอะ...
พวกเรายืนกอดและมองหน้ากันอยู่สักพัก เหมือนการสื่อสารกันแบบไร้เสียง ก่อนที่พี่เขาจะจุ๊บหน้าผากเราแล้วพูดออกมาว่า
K : "รอหน่อยนะครับ แล้วผมจะไปหา..."
แค่คำพูดของเค้าเพียงแค่นั้น มันก็ทำให้เราน้ำตาซึมและไหลออกมาอย่างง่ายดาย... เราไม่ได้อยากอ่อนแอต่อหน้าเค้าเลยนะ... แต่คงเป็นเพราะเราพึ่งเริ่มต้นกับความรักครั้งใหม่... เราเลยกลัวอะไรหลายๆอย่าง... คงรับไม่ได้ถ้าจะต้องมานั่งเสียใจอีกครั้ง... เรามองตากัน พี่เค้าค่อยๆลูบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเราก่อนที่จะก้มลงมาจูบ... ปากของเค้ายังนุ่มและอบอุ่นเหมือนเคย... เราหลับตาพริ้มและจูบตอบกลับเค้า... อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆนะ... เรายืนจูบกันนานแค่ไหนไม่รู้... รู้ตัวอีกทีก็ถูกอุ้มขึ้นไปบนเตียงแล้ว... แล้วเรา...ก็กำลังจะตกเป็นของเค้าอีกครั้ง... ฉันรักคุณมากๆเลยนะ... เคคุง....♡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตอนตี 3 พวกเราพากันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุดๆ เราเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาด้วยความยากลำบาก นี่ทำไมเราเพลียจังเลยนะ... ก่อนหน้านี้พี่เค้าดูดเอาเรี่ยวแรงของเราไปหมดเลยใช่มั้ยเนี่ย? (-...-)
หนุ่มญี่ปุ่นยังคงนอนเหมือนยังไม่อยากตื่น เราต้องใช้วิธีการจักจี้เพื่อปลุกให้เค้าลุกขึ้นมา พี่เค้าบ้าจี้ค่ะ รีบลุกทันทีเลย 555 (*^o^*)
เรารีบพากันนั่ง Airport Bus ไปสนามบิน เพราะไฟล์ของเราออกตอน 8 โมงเช้า พากันนั่งหลับสัปหงกอยู่บนรถ ง่วงมาก ง่วงนอนแบบสุดๆ... (-___-)zzZZ
✈️Hong Kong International Airport ☁️
พวกเรานั่งกินข้าวเช้ากันที่สนามบิน เรากลับกันคนละไฟล์ เรากลับไทย ส่วนเค้ากลับญี่ปุ่น ตอนนี้เรากำลังพากันพูดถึงเรื่องทริปต่อไป...
พี่เค้าบอกอยากมาทะเลไทยอีก บอกทะเลไทยสวยมาก และเนื่องจากเราพากันไปทะเลอ่าวไทยมาแล้ว เราเลยแนะนำให้ลองไปแถบทะเลอันดามันดูบ้าง ซึ่งเราก็บอกว่าภูเก็ต น่าจะดี (เราก็ไม่เคยไปมาก่อนเหมือนกัน) พี่เค้าก็สนใจ เราก็ตกลงกันตามนี้ ทริปหน้าของพวกเราคือ 'ภูเก็ต' ^__^
เนื่องจากว่าพี่เค้าต้องกลับไปทำงานที่ญี่ปุ่นก่อน แล้วจะไปอินเดียต่อ แล้วค่อยแวะมาหาเราที่ไทยได้ ซึ่งก็ยังไม่ชัวร์ว่าจะประมาณวันที่เท่าไหร่แต่ที่แน่ๆน่าจะเป็นเดือนเมษายน 2015
ตอนเช็คบิลพนักงานก็พูด "เซี่ย เซี่ย" เราก็เลยถามว่า แปลว่าขอบคุณหรอ? (พี่เค้าอ่านภาษาจีนได้นิดหน่อย) เค้าบอกใช่ เงียบไปพักนึง แล้วพี่เค้าก็เหลือบๆมองหน้าเราก่อนจะพูดว่า "หว่อ อ้าย หนี่" เราก็ขำกลบความเขินเลยบอก "หว่อ อ้าย หนี่ ทู~~" ^^ พี่เค้าดูตกใจมาก แล้วก็ถามว่าทำไมคุณถึงรู้? แหม่... เคยเรียนภาษาจีน สมัย ม.ต้น นะฮะ 5555
พอออกจากร้านอาหารพี่แกก็จับมือเราเดินรอบสนามบิน เราก็บอกห้องน้ำอยู่ที่นี่ จะเดินไปไหน? (*´-`) พี่เค้าก็จูงมือลากเราเดินต่อเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง เข้าซอกนั้นซอยนี้ พอสักพักเหมือนจะหาไม่เจอเค้าก็ส่ายหัว แล้วบ่นเป็นภาษาญี่ปุ่นกับตัวเอง (อีกละ) -*- สุดท้ายเหมือนพี่แกจะยอมแพ้ ก็เลยเดินมาส่งเราเข้า Gate แทน
ตอนลากันก็ไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนั้นต่างคนต่างมองหน้ากัน มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่ชอบเลย... เราไม่อยากพูดคำลา... และยังไม่อยากกลับเลย... TT' เราก็เลยกอดพี่เค้า กอดแน่นๆอยู่พักนึง พอคลายกอดก็มองหน้าเค้าอีกครั้ง (น้ำตาจิไหล... T^T) เค้าก็พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกับเรา (-____-?) เราเลยถามเค้าว่าพูดอะไรหรอ? เค้าก็ถอนหายใจ เฮ้อ..... แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น! เพราะเค้าก้มลงมา Kissssssss นานนิสนึง อุ้ย!! ไม่ตั้งตัว ห๊ะ!? (´⊙ω⊙`)? จูบกลางแอร์พอร์ตเนี่ยนะ!? เราทำได้แต่กระพริบตาปริบๆ (*⁰▿⁰*) โอยยยยย~~~♡ รู้สึกเหมือนวิญญาณถูกดูดออกจากร่าง! พอ Kiss เสร็จพี่เค้าก็ดึงเรามากอดแล้วบอกอีก 2 เดือนเจอกันนะ... เราก็น้ำตาคลอแล้วพยักหน้า... มันรู้สึกจุกอยู่ที่คอ... เราพูดอะไรไม่ออกเลย... พี่เค้าก็เดินกลับไป... เราได้แต่มองตามหลังเค้าเป็นครั้งสุดท้าย... ก่อนที่เราจะเดินเข้า Gate ไป...
ขอบคุณนะ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง.... ขอบคุณที่ยอมแบกกระเป๋าหนักๆให้เรา ขอบคุณที่อยากจะใช้เวลาร่วมกันกับเรา.... ขอบคุณที่อยากมีเราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต... ขอบคุณที่กล้าจูบเราท่ามกลางคนมากมาย (ทั้งๆที่หนุ่มญี่ปุ่นคนนี้ที่จริงแล้วขี้อายมากกก) ขอบคุณจริงๆ.... ขอบคุณทุกความทรงจำดีๆที่จะไม่มีวันลืม.... :' )
ติดตามต่อได้ในตอนหน้านะคะ
*อ่านย้อนหลังได้ที่ >>
https://pantip.com/topic/35921249
*อ่านตอนต่อไปได้ที่ >>
https://pantip.com/topic/36130031
ฝากเพจของพวกเราด้วยค่ะ ^^
https://web.facebook.com/nekocouplestory
✿✿แชร์ประสบการณ์ ♥ริรักกับหนุ่มญี่ปุ่น♥ เมื่อความบังเอิญทำให้เราได้มาเจอกัน✿✿ (●^o^●) ตอนที่ 10
___________________________________________________________________________________________________________
อยากอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้...
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ในฮ่องกงแล้ว พวกเราเลยพากันออกไป Shopping ซื้อของเล็กๆน้อยๆกันก่อนจะกลับ ตอนที่เรายืนต่อแถวพากันซื้อไอศครีมเจ้าดัง อยู่ๆก็มีวัยรุ่นผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาแทรกคิวพวกเราแบบหน้าตาเฉย และคุยกันเสียงดังเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น -"- เรากับแฟนมองหน้ากัน ก่อนที่คุณแฟนจะส่ายหน้าแล้วพึมพำออกมาว่า 'Chinese' เรามองหน้าเค้าแบบอึ้งๆอยู่พักนีง ตอนนั้นก็พอเข้าใจนะว่า... คนญี่ปุ่นนี่เป็นพวกชาตินิยมจ๋า และไม่ค่อยจะถูกกันกับเกาหลีและจีน ในฐานะที่เราเป็นคนไทย ตอนนั้นเราเองก็เริ่มคิดว่าเค้าคิดยังไงกับคนไทย ภาพลักษณ์แบบไหนที่เค้าจะนึกถึง? ถ้าย้อนประวัติศาสตร์ไทยเคยไปร่วมรบกับญี่ปุ่น แต่พอเห็นทีท่าว่าจะแพ้เลยย้ายไปอีกฝ่าย (ถ้าข้อมูลผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะคะ) ( ´ ▽ ` ) เราก็คิดว่าเค้าจะมองว่าคนไทยเป็นแบบไหน? จะมองเป็นแบบปลิ้นปล้อน ไม่รักษาคำพูดรึเปล่า? ยืนคิดอยู่นาน คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเลยเรา 5555 แค่อยากรู้ว่าเราเป็นยังไงในสายตาของเค้า แต่เรายังไม่กล้าถามค่ะ กลัวคำตอบ~ 😂
วันนี้พี่เค้าซื้อของให้เราเยอะพอสมควร เราก็เกรงใจขอจ่ายเองก็ได้ เพราะเราชอบเราอยากซื้ออยู่แล้ว แต่พี่เค้าก็บอกไม่เป็นไรเค้าซื้อให้ ถือว่าเป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้าให้เรา เพราะอีกไม่กี่วันก็จะถึงแล้ว (เราเกิดเดือนกุมภาพันธ์) ตอนนี้เรายิ่งรู้สึกรบกวนเค้ามากขึ้นไปอีก (~_~) แต่ก็ดีใจที่เค้าจำวันเกิดเราได้ เพราะเราบอกเค้าไปแค่ครั้งเดียวเองนะ ^^
พวกเราใช้รถไฟฟ้าใต้ดินเดินทางกลับ หนุ่มญี่ปุ่นก็หอบของพะรุงพะรัง (ของช้อปปิ้งของเราเอง) พี่แกก็หอบเดินไปทั่ว เราพยายามจะยึดถุงคืนหลายรอบ แต่พี่แกก็บอกไม่เป็นไร เราก็ได้แต่เดินตามหลังและมองคุณแฟน ทำไมเค้าถึงต้องดีกับเราขนาดนี้ด้วยนะ.... มองพี่แกตลอดทาง เราก็รู้สึกแอบภูมิใจเล็กๆว่าผู้ชายคนนี้แหละ คือแฟนของฉัน~~♡ (*^ω^*)
เราพากันกลับมาถึงโรงแรมประมาณ 3 ทุ่ม เมื่อถึงห้องพักแล้ว ใจเราเป็นหวิวๆแปลกๆ คืนนี้ตอนประมาณตี 3 เราก็จะต้องเตรียมตัวออกไปสนามบิน
เราค่อยๆเก็บเสื้อผ้า เช็คของเล็กๆน้อยๆแล้วพับใส่กระเป๋าเดินทาง หนุ่มญี่ปุ่นนอนอยู่บนเตียงดูเราเก็บของ เค้าคอยให้กำลังใจอยู่ห่างๆ เมื่อเช็คดูว่าไม่ได้ลืมของอะไรแล้ว เราก็รูดซิปและล็อคกระเป๋า เราถอนหายใจ ทำไมเวลามันเดินเร็วนักล่ะ? รู้สึกยังไม่อยากกลับเลยจริงๆนะ...
เมื่อหันมาเผชิญหน้ากับหนุ่มญี่ปุ่น เค้ามองหน้าเราเป็นเชิงถาม เราค่อยๆเดินไปหาพี่เค้าและกอดเค้าไว้ เรากอดเค้าแน่นขึ้นพยายามใส่ความรู้สึกที่มีไว้ในอ้อมกอดนี้ เหมือนเค้าจะเข้าใจเพราะเค้าค่อยๆลูบหัวของเราเบาๆ
N : "ขอบคุณสำหรับทุกอย่างเลยนะคะ ฉันมีความสุขมากๆเลย..."
K : "ขอบคุณเช่นกันนะครับ" (*´꒳`*)
N : "ฉันยังไม่อยากกลับเลยค่ะ ฉันอยากอยู่กับคุณให้นานกว่านี้..."
เราเงิยหน้ามองพี่เค้า ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างกำลังก่อตัวขึ้นมา ความกลัวนี้มันมาจากไหนกันนะ... อีกนานแค่ไหนกว่าเราจะได้เจอกันอีก... เค้าจะเปลี่ยนไปไหมหลังจากที่ห่างกันแล้ว... เรากำลังรักเค้ามากขึ้นทุกทีๆ... แล้วเค้าล่ะจะรู้สึกเหมือนกันกับเราหรือเปล่า?... ตอนนี้เรามีเค้าแล้ว...เราก็นึกภาพตอนเรากลับไปอยู่คนเดียวเหมือนก่อนไม่ออกเลยจริงๆ... คงจะคิดถึงแย่เลยเนอะ...
พวกเรายืนกอดและมองหน้ากันอยู่สักพัก เหมือนการสื่อสารกันแบบไร้เสียง ก่อนที่พี่เขาจะจุ๊บหน้าผากเราแล้วพูดออกมาว่า
K : "รอหน่อยนะครับ แล้วผมจะไปหา..."
แค่คำพูดของเค้าเพียงแค่นั้น มันก็ทำให้เราน้ำตาซึมและไหลออกมาอย่างง่ายดาย... เราไม่ได้อยากอ่อนแอต่อหน้าเค้าเลยนะ... แต่คงเป็นเพราะเราพึ่งเริ่มต้นกับความรักครั้งใหม่... เราเลยกลัวอะไรหลายๆอย่าง... คงรับไม่ได้ถ้าจะต้องมานั่งเสียใจอีกครั้ง... เรามองตากัน พี่เค้าค่อยๆลูบเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเราก่อนที่จะก้มลงมาจูบ... ปากของเค้ายังนุ่มและอบอุ่นเหมือนเคย... เราหลับตาพริ้มและจูบตอบกลับเค้า... อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆนะ... เรายืนจูบกันนานแค่ไหนไม่รู้... รู้ตัวอีกทีก็ถูกอุ้มขึ้นไปบนเตียงแล้ว... แล้วเรา...ก็กำลังจะตกเป็นของเค้าอีกครั้ง... ฉันรักคุณมากๆเลยนะ... เคคุง....♡
♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตอนตี 3 พวกเราพากันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียสุดๆ เราเอื้อมมือไปปิดนาฬิกาด้วยความยากลำบาก นี่ทำไมเราเพลียจังเลยนะ... ก่อนหน้านี้พี่เค้าดูดเอาเรี่ยวแรงของเราไปหมดเลยใช่มั้ยเนี่ย? (-...-)
หนุ่มญี่ปุ่นยังคงนอนเหมือนยังไม่อยากตื่น เราต้องใช้วิธีการจักจี้เพื่อปลุกให้เค้าลุกขึ้นมา พี่เค้าบ้าจี้ค่ะ รีบลุกทันทีเลย 555 (*^o^*)
เรารีบพากันนั่ง Airport Bus ไปสนามบิน เพราะไฟล์ของเราออกตอน 8 โมงเช้า พากันนั่งหลับสัปหงกอยู่บนรถ ง่วงมาก ง่วงนอนแบบสุดๆ... (-___-)zzZZ
✈️Hong Kong International Airport ☁️
พวกเรานั่งกินข้าวเช้ากันที่สนามบิน เรากลับกันคนละไฟล์ เรากลับไทย ส่วนเค้ากลับญี่ปุ่น ตอนนี้เรากำลังพากันพูดถึงเรื่องทริปต่อไป...
พี่เค้าบอกอยากมาทะเลไทยอีก บอกทะเลไทยสวยมาก และเนื่องจากเราพากันไปทะเลอ่าวไทยมาแล้ว เราเลยแนะนำให้ลองไปแถบทะเลอันดามันดูบ้าง ซึ่งเราก็บอกว่าภูเก็ต น่าจะดี (เราก็ไม่เคยไปมาก่อนเหมือนกัน) พี่เค้าก็สนใจ เราก็ตกลงกันตามนี้ ทริปหน้าของพวกเราคือ 'ภูเก็ต' ^__^
เนื่องจากว่าพี่เค้าต้องกลับไปทำงานที่ญี่ปุ่นก่อน แล้วจะไปอินเดียต่อ แล้วค่อยแวะมาหาเราที่ไทยได้ ซึ่งก็ยังไม่ชัวร์ว่าจะประมาณวันที่เท่าไหร่แต่ที่แน่ๆน่าจะเป็นเดือนเมษายน 2015
ตอนเช็คบิลพนักงานก็พูด "เซี่ย เซี่ย" เราก็เลยถามว่า แปลว่าขอบคุณหรอ? (พี่เค้าอ่านภาษาจีนได้นิดหน่อย) เค้าบอกใช่ เงียบไปพักนึง แล้วพี่เค้าก็เหลือบๆมองหน้าเราก่อนจะพูดว่า "หว่อ อ้าย หนี่" เราก็ขำกลบความเขินเลยบอก "หว่อ อ้าย หนี่ ทู~~" ^^ พี่เค้าดูตกใจมาก แล้วก็ถามว่าทำไมคุณถึงรู้? แหม่... เคยเรียนภาษาจีน สมัย ม.ต้น นะฮะ 5555
พอออกจากร้านอาหารพี่แกก็จับมือเราเดินรอบสนามบิน เราก็บอกห้องน้ำอยู่ที่นี่ จะเดินไปไหน? (*´-`) พี่เค้าก็จูงมือลากเราเดินต่อเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง เข้าซอกนั้นซอยนี้ พอสักพักเหมือนจะหาไม่เจอเค้าก็ส่ายหัว แล้วบ่นเป็นภาษาญี่ปุ่นกับตัวเอง (อีกละ) -*- สุดท้ายเหมือนพี่แกจะยอมแพ้ ก็เลยเดินมาส่งเราเข้า Gate แทน
ตอนลากันก็ไม่รู้จะพูดยังไง ตอนนั้นต่างคนต่างมองหน้ากัน มันเป็นความรู้สึกที่เราไม่ชอบเลย... เราไม่อยากพูดคำลา... และยังไม่อยากกลับเลย... TT' เราก็เลยกอดพี่เค้า กอดแน่นๆอยู่พักนึง พอคลายกอดก็มองหน้าเค้าอีกครั้ง (น้ำตาจิไหล... T^T) เค้าก็พูดเป็นภาษาญี่ปุ่นกับเรา (-____-?) เราเลยถามเค้าว่าพูดอะไรหรอ? เค้าก็ถอนหายใจ เฮ้อ..... แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น! เพราะเค้าก้มลงมา Kissssssss นานนิสนึง อุ้ย!! ไม่ตั้งตัว ห๊ะ!? (´⊙ω⊙`)? จูบกลางแอร์พอร์ตเนี่ยนะ!? เราทำได้แต่กระพริบตาปริบๆ (*⁰▿⁰*) โอยยยยย~~~♡ รู้สึกเหมือนวิญญาณถูกดูดออกจากร่าง! พอ Kiss เสร็จพี่เค้าก็ดึงเรามากอดแล้วบอกอีก 2 เดือนเจอกันนะ... เราก็น้ำตาคลอแล้วพยักหน้า... มันรู้สึกจุกอยู่ที่คอ... เราพูดอะไรไม่ออกเลย... พี่เค้าก็เดินกลับไป... เราได้แต่มองตามหลังเค้าเป็นครั้งสุดท้าย... ก่อนที่เราจะเดินเข้า Gate ไป...
ขอบคุณนะ... ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง.... ขอบคุณที่ยอมแบกกระเป๋าหนักๆให้เรา ขอบคุณที่อยากจะใช้เวลาร่วมกันกับเรา.... ขอบคุณที่อยากมีเราเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต... ขอบคุณที่กล้าจูบเราท่ามกลางคนมากมาย (ทั้งๆที่หนุ่มญี่ปุ่นคนนี้ที่จริงแล้วขี้อายมากกก) ขอบคุณจริงๆ.... ขอบคุณทุกความทรงจำดีๆที่จะไม่มีวันลืม.... :' )
ติดตามต่อได้ในตอนหน้านะคะ
*อ่านย้อนหลังได้ที่ >> https://pantip.com/topic/35921249
*อ่านตอนต่อไปได้ที่ >> https://pantip.com/topic/36130031
ฝากเพจของพวกเราด้วยค่ะ ^^ https://web.facebook.com/nekocouplestory