ต้องโทษอนันตริกรรมมั๊ยครับ

คุณแม่ของผมป่วยเป็นมะเร็งปอดต้องใช้อ๊อกซิเจนช่วยหายใจโดยมีอ๊อกซิเจนไฟฟ้าในบ้าน คุณหมอให้ออกมาพักที่บ้านโดยมีคุณพ่อดูแลอยู่ อยู่มาวันหนึ่งท่านมีอาการไอเป็นเลือด พ่อโทรให้ผมกลับจากที่ทำงานเพื่อรับแม่ไปโรงพยาบาลซึ่งในตอนนั้นผมทำงานอยู่ในใจตอนนั้นไม่อยากพาแม่ไปโรงพยาบาลเพราะเพิ่งออกมา ไม่อยากเห็นถูกทรมานอีก แต่ก็รับปากพ่อ เมื่อวิ่งมาถึงป้ายรถเมล์เพื่อขึ้นแท็กซี่ได้โทรถามพ่ออีกพ่อบอกอาการไม่ดีขึ้นเลย พ่อถามว่าให้ข้างบ้านเรียกรถฉุกเฉินให้เลยไหม บังเอิญตอนนั้นแท็กซี่มาพอดีด้วยความลังเลผมจึงบอกพ่อว่าเดี๋ยวก่อน แล้วก็ขึ้นแท็กซี่ไป (ข้างบ้านกับคุณพ่อแม่ไม่ถูกกันตอนท่านแข็งแรง) เคยมีปัญหาตอนคุณพ่อป่วยเรียกแล้วพ่อไม่ไป กลัวเรียกแล้วไม่ดีโดนพ่อโทษด้วยครับ จิตในตอนนั้นฟุ้งซ่านไปหมดเลยครับ คิดไม่ดีอยากให้คุณแม่เสียก่อนที่เราจะไปถึงเพราะเราไม่อยากทำอนันตริกรรมพาคุณแม่ไปเสียบนแท็กซี่เพราะตอนนั้นอ๊อกซิเจนสำรองหมดครับ(กลัวท่านหายใจไม่ออกตอนอยู่บนแท็กซี่ในความเข้าใจของผมรู้ทั้งรู้ยังเสี่ยง) แต่ก็ตัดสินใจเสี่ยงเพื่อว่าให้แม่ดมอ๊อกซิเจนที่บ้านสักพักอาการจะดีขึ้นและส่งโรงพยาบาลได้ และในใจก็คิดว่าถ้าคนดวงไม่ถึงฆาดคงไม่เป็นอะไร จึงไม่กล้าเร่งคนขับแท็กซี่ประกอบกับรถเริ่มแน่นด้วยในเวลาเย็น แต่เมื่อไปถึงบ้านแม่ก็ได้เสียชีวิตแล้ว พ่อเล่าว่าแม่ปวดอุจจาระและไปอุจจาระที่กระโถนช็อกล้มหัวฟาดพื้นเสียชีวิต ก่อนที่ผมจะมาถึงประมาณ 10 นาที ตอนผมไปถึงบ้านพ่อได้เรียกคนข้างบ้านให้เรียกรถกู้ภัยอยู่ก่อนแล้วกว่ากู้ภัยจะมาถึงก็นานมากประมาณครึ่งชั่วโมงกว่าๆ ที่ผมเสียใจเพราะผมเหมือนไม่ได้ช่วยอะไรแม่เลยไม่ได้เร่งออกจากที่ทำงานอย่างเต็มที่ อีกทั้งในใจยังเผลอแช่งแม่อีก ความทุ่มเทดูแลแม่ที่ผ่านมาสูญเปล่าหมดเลย รบกวนเพี่อนให้คำตอบผมที