สวัสดีครับ
ผมขอพื้นที่ระบายด้วยนะครับพร้อมปรึษาด้วย ผมจะเล่าความจริง ผมจะไม่เยิ้นยอตัวเองนะครับ
ผมเป็นเด็กม.5 ที่ตอนนี้
กำลังจะขึ้นม.6 ครับ นิสัยผม เป็นคนร่าเริง การเรียนก็ค่อนข้างดี ้(ผมไม่ได้เยิ้นยอตัวเองนะครับผมพูดหลักตามความเป็นจริง)
ผมลงสภานักเรียน ตอนอยู่ ม.5 เทอม 1 ซึ่งตอนนี้ ม.5 เทอม 2 แล้ว ผมอยู่ฝายผู้ช่วยประชาสัมพันธ์นะครับ
เริ่มเรื่องเลย ตอนเทอม 1 เข้าสภาไหม่ ๆ ครูท่านเลือกผมทำนูนทำนี่ ทำโครงการนั้นนี้ ผมภูมิใจนะครับ ที่ได้ทำอะไรแบบนี้ บริหารงานให้เพื่อน แบ่งงานให้เพื่อน จัดการโครงการเเทบจะทุกอย่าง ยิ่งหนักผมรู้สึกว่ายิ่งมีความสุขมากๆเลยครับ ผมเลยคิดว่าคงไปได้สวยแน่ๆ
แล้วเริ่มมา เทอมที่ 2 ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนแปลง ที่ผมคิดไว้ คิดว่าจะได้ สานงานต่อ ได้จัดการ บริหารงานต่อ พังหมดเลย ผมคิดว่าครูท่านน่าจะเลือกคนที่ดีกว่าผม อันนี่ผมยอมรับ แต่ท่านกลับเลือกคนที่ไม่ค่อยสนใจ มาบริหารงานแทนผม จากคนที่เคย ครูเรียกใช้ เคยช่วยงานนั่นนี้ จนตอนนี้ โครตว่างเปล่า
คนูชมแต่เพื่อนผมคนนั้น เก่งๆ ทำงานดี ทั้งๆบางครั้งเขาไม่เคยร่วมกิจกรรมนี้เลยสักครั้ง เพื่อนคนนั้นเคยพูดกับผมว่า "โอ๊ยอะไรทำไมน่าเบื่อแบบนี้ว่ะ" เมื่อมีงานเข้าวันไหนก็ผลัดวันประกันพรุ่ง ผมกับเพื่อนคนอื่นต้องมาทำเองช่วยกันเอง เออผมลืมบอกไปโครงกการนี่ผมอยู่ฝ่ายบัญชี (ย้ำว่าโครงการนะครับ) ส่วนคนนั้นเป็นผู้จักการ
มีอะไรครูก็เรียกแต่ผู้จัดการ ไปไหนมาไหน ครูท่านก็ว่า นี่น่ะผู้จัดการ เก่งอย่างนู้นอย่างนั้นอย่างนี่ ครูที่เคยเรียกผม ใช้ผม ไม่เคยชมอะไรผมเลย คนที่ทำงานหนักมาทั้งเทอมแพ้คนที่ตำแหน่งใหญ่ๆ จริงๆหรอ แค่นี้หรือป่สว ทุ่มเททุกงาน สละเวลาถึงดึกๆก็มี นี้คือสิ่งที่ผมได้อย่างนั้นหรือ
เบื้องหลังการทำงานเป็นอย่างไร หนักเหนื่อยแค่ไหน ออกงาน หรือ ไปดูงานบ่อยๆ ก็ได้เป็นตัวประกอบ โล่ เกียรติบัตร เคยได้จับมั้ย
ผมอาจกำลังน้อยใจ แต่มันคือเรื่องจริง ทุกวันนี้เขาไม่ได้วัดกันที่ผลงานแล้วหรอครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับผม
ผมขออภัยกับการบรรยายเรื่องด้วยนะครับ ผมพิมพ์ในโทรศพท์ยากมาก จัดเรียงยากมากด้วย ขออภัยด้วยนะครับ
ขอแท็กห้อง หว้ากอ ด้วยนะครับ
แท็กผิดห้องอย่าว่าผมนะครับ
ทำไมผมจึงไม่ใช่คนที่ถูกเลือก
ผมขอพื้นที่ระบายด้วยนะครับพร้อมปรึษาด้วย ผมจะเล่าความจริง ผมจะไม่เยิ้นยอตัวเองนะครับ
ผมเป็นเด็กม.5 ที่ตอนนี้
กำลังจะขึ้นม.6 ครับ นิสัยผม เป็นคนร่าเริง การเรียนก็ค่อนข้างดี ้(ผมไม่ได้เยิ้นยอตัวเองนะครับผมพูดหลักตามความเป็นจริง)
ผมลงสภานักเรียน ตอนอยู่ ม.5 เทอม 1 ซึ่งตอนนี้ ม.5 เทอม 2 แล้ว ผมอยู่ฝายผู้ช่วยประชาสัมพันธ์นะครับ
เริ่มเรื่องเลย ตอนเทอม 1 เข้าสภาไหม่ ๆ ครูท่านเลือกผมทำนูนทำนี่ ทำโครงการนั้นนี้ ผมภูมิใจนะครับ ที่ได้ทำอะไรแบบนี้ บริหารงานให้เพื่อน แบ่งงานให้เพื่อน จัดการโครงการเเทบจะทุกอย่าง ยิ่งหนักผมรู้สึกว่ายิ่งมีความสุขมากๆเลยครับ ผมเลยคิดว่าคงไปได้สวยแน่ๆ
แล้วเริ่มมา เทอมที่ 2 ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนแปลง ที่ผมคิดไว้ คิดว่าจะได้ สานงานต่อ ได้จัดการ บริหารงานต่อ พังหมดเลย ผมคิดว่าครูท่านน่าจะเลือกคนที่ดีกว่าผม อันนี่ผมยอมรับ แต่ท่านกลับเลือกคนที่ไม่ค่อยสนใจ มาบริหารงานแทนผม จากคนที่เคย ครูเรียกใช้ เคยช่วยงานนั่นนี้ จนตอนนี้ โครตว่างเปล่า
คนูชมแต่เพื่อนผมคนนั้น เก่งๆ ทำงานดี ทั้งๆบางครั้งเขาไม่เคยร่วมกิจกรรมนี้เลยสักครั้ง เพื่อนคนนั้นเคยพูดกับผมว่า "โอ๊ยอะไรทำไมน่าเบื่อแบบนี้ว่ะ" เมื่อมีงานเข้าวันไหนก็ผลัดวันประกันพรุ่ง ผมกับเพื่อนคนอื่นต้องมาทำเองช่วยกันเอง เออผมลืมบอกไปโครงกการนี่ผมอยู่ฝ่ายบัญชี (ย้ำว่าโครงการนะครับ) ส่วนคนนั้นเป็นผู้จักการ
มีอะไรครูก็เรียกแต่ผู้จัดการ ไปไหนมาไหน ครูท่านก็ว่า นี่น่ะผู้จัดการ เก่งอย่างนู้นอย่างนั้นอย่างนี่ ครูที่เคยเรียกผม ใช้ผม ไม่เคยชมอะไรผมเลย คนที่ทำงานหนักมาทั้งเทอมแพ้คนที่ตำแหน่งใหญ่ๆ จริงๆหรอ แค่นี้หรือป่สว ทุ่มเททุกงาน สละเวลาถึงดึกๆก็มี นี้คือสิ่งที่ผมได้อย่างนั้นหรือ
เบื้องหลังการทำงานเป็นอย่างไร หนักเหนื่อยแค่ไหน ออกงาน หรือ ไปดูงานบ่อยๆ ก็ได้เป็นตัวประกอบ โล่ เกียรติบัตร เคยได้จับมั้ย
ผมอาจกำลังน้อยใจ แต่มันคือเรื่องจริง ทุกวันนี้เขาไม่ได้วัดกันที่ผลงานแล้วหรอครับ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับผม
ผมขออภัยกับการบรรยายเรื่องด้วยนะครับ ผมพิมพ์ในโทรศพท์ยากมาก จัดเรียงยากมากด้วย ขออภัยด้วยนะครับ
ขอแท็กห้อง หว้ากอ ด้วยนะครับ
แท็กผิดห้องอย่าว่าผมนะครับ