ชอบการจบแบบไหนมากกว่ากัน ระหว่างหนังเรื่อง Comrades: Almost a Love Story กับเรื่อง Chungking Express (Spoil)

***** สำหรับท่านที่ดูหนังทั้งสองเรื่องแล้วนะครับ เพราะเปิดเผยเนื้อหาสำคัญของเรื่อง *****



พิมพ์จากความทรงจำถ้ามีเนื้อหาผิดพลาดรบกวนช่วยแก้ไขให้ด้วยครับ


ปกติผมดูหนังแนวนี้ไม่ค่อยเยอะมาก  แต่สองเรื่องนี้เป็นหนังฮ่องกงที่ผมชอบมาก
รบกวนสอบถามความคิดเห็น  แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันครับ  ว่าชอบการจบแบบไหนมากกว่ากัน

-Comrades: Almost a Love Story
ชอบการใช้สัญลักษณ์หลายๆอย่างในเรื่องนี้ พระเอก นางเอก ก็แสดงกันได้ดีมาก
ชอบที่ใช้เพลงของ เติ้ง ลี่จวิน มาเป็นสัญลักษณ์แสดงนัยยะบางอย่างของเรื่อง  เเละเพลงก็เพราะมาก  ตอนจบที่เป็นเสียงร้องของ หลี่หมิง ก็เพราะมาก
จากการดูหนังเรื่องนี้ผมไปซื้อซีดีของ เติ้ง ลี่จวิน มาฟังเลย

ตอนจบก็ชอบมาก เท่ดี  ..... และแล้ว  เติ้ง ลี่จวิน ก็นำทั้งสองกลับมาพบกันจนได้ T_T ซึ้งประทับใจมาก
เรียกว่าจบแบบ happy ending ใช่ไหมครับ  คือจบแบบเราไม่ต้องไปคิดต่ออะไรมาก  (เรียกว่าไม่ได้จบแบบปลายเปิดใช่ไหมครับ)
แต่สำหรับเรื่องนี้แม้จะจบแบบนี้  ผมก็ประทับใจ และยังติดตรึงใจกับหนังเรื่องนี้อยู่จนถึงทุกวันนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เหมือนดูหนังของ ชาร์ลี แชปลิน เรื่อง  City Lights ดูจบแล้วอารมณ์เดียวกันเลยคือ ประทับใจ อิ่มเอมใจ และติดตรึงใจจนถึงทุกวันนี้


-Chungking Express
ชอบหนังเรื่องนี้มากเช่นกันครับ  คือหนังมันเหงาๆ ในแบบของตัวเอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คือผมเคยอ่านวรรณกรรมที่อ่านแล้วได้อารมณ์เหงาๆมากเลยก็งานเขียนของ ยาสึนาริ คาวาบาตะ อ่านทุกเรื่องก็เหงาทุกเรื่อง อ่านไปเหงาไป รันทดไปด้วย  แต่หนังเรื่องนี้ไม่ได้เหงาแบบนั้น มันเหงาอีกแบบในสไตล์ของตัวเอง
ตอนจบก็ชอบมากเช่นกัน  จบแบบนี้มันทำให้ผมคิดต่อไปว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรต่อ  
คิดว่าเรื่องนี้เองก็จบแบบ happy ending แม้จะไม่บอกอะไรทั้งหมดแต่ก็บอกเป็นนัยๆให้เรารู้  (จบแบบนี้เรียกว่าจบแบบปลายเปิดใช่ไหมครับ)


สรุปเป็นหนังสองเรื่องแนวนี้ที่ผมชอบมาก  ดูจบก็ติดตรึงอยู่ในใจมาตลอด

...เนื้อหาต่อไปในSpoil เป็นวรรณกรรมที่ผมอ่านแล้วให้ความรู้สึกคล้ายๆกัน คืออ่านจบแล้วก็ติดตรึงอยู่กับมันนะครับ เผื่อมีท่านไหนชอบเหมือนกันจะได้แลกเปลี่ยนพูดคุยกันครับ  ไม่ได้เกี่ยวกับเนื้อหาหลักของกระทู้  ข้ามไปได้เลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
-the gambler ของ ฟีโอดอร์ ดอสโตเยฟสกี้
ผมอ่านจบแล้วสงสารพระเอกมาก เรื่องมันติดฝังอยู่ในใจจริงๆเลย  ตอนจบอธิบายความรู้สึกไม่ถูก  แต่รู้ว่าไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีก
มันรวดร้าวแบบลึกๆ  ไม่คิดจะอ่านซ้ำอีกเลยเพราะไม่อยากรู้สึกแบบนั้นอีกเเล้ว  จนกระทั่งผ่านไปอีกหลายปีพอสมควรจึงได้อ่านซ้ำอีกรอบ


-the sun also rises ของ เออร์เนส เฮมิงเวย์
เรื่องนี้มีบางอย่างที่คล้ายๆ Chungking Express  คือเหตุการณ์รอบตัวแม้จะสนุก ตื่นเต้น มีสีสัน มากมายแค่ไหน แต่ตัวพระเอกนั้นรันทด เจ็บปวด รวดร้าว  แต่ตามสไตล์การเขียนของเฮมิงเวย์  ไม่ได้พรรณนาถึงมันเลย  แต่ทำให้คนอ่านรับรู้ได้เอง ซึ่งผมอ่านไปสงสารก็พระเอกไป

ที่ยกวรรณกรรมสองเรื่องนี้มาเพราะอ่านจบแล้วมันติดตรึงอยู่ในใจมาตลอดจนถึงทุกวันนี้  ซึ่งหนังสองเรื่องก็เป็นเช่นนั้นเหมือนกัน


ไม่ทราบว่าชอบการจบแบบไหนมากกว่ากันครับ  หรือจบแบบไหนก็ได้ขอให้โดยรวมทั้งเรื่องดี และจบแบบที่มันควรจะเป็นครับ
และไม่ทราบว่ามีความคิดเห็นอย่างไรกับหนังสองเรื่องนี้บ้างครับ



ขอบคุณมากครับ