อยากมีเเฟน เเต่พอมีคนเขามาชอบเราจริงๆเรากลับไม่อยากเป็นเเฟน

มีใครเป็นเเบบนี้บ้างไหมคะ? เราอยากมีเเฟนไว้อวดเพื่อนบ้าง หรือ เป็นคนขี้เหงา
เเต่พอเอาจริงๆถ้าเขามาขอคบเราก็ยังไม่อยากคบ เเต่อยากให้เป็นเพื่อน

เราไม่ค่อยมีเพื่อนเลยมีเเค่สองคนนี้เป็นเพื่อนหลักๆที่คุยได้เกือบทุกเรื่อง
มีคนมาชอบเราสองคน เราชอบทั้งสองคน คนเเรกชอบที่นิสัย คนที่สองชอบที่บุคลิก/หน้าตา
คนที่สอง เคยบอกชอบเรามาเเล้ว เเต่ตอนนั้นเราไม่ตอบอะไรเขากลับ เเต่ก็ยังเป็นเพื่อนกัน
คนที่หนึ่ง เราชอบเขา(ไม่มาก)มาปีกว่าๆ เขาพึ่งชอบกลับ เราก็ยังไม่ได้ตอบอะไรเขากลับ เเต่คนนี้เราสนิตด้วยมากกว่าคนที่สอง
เราคิดว่าถ้าจะมีเเฟนสักคน คนๆนั้นกับเราจะต้องยอมรับทุกอย่างที่เราเเละเขาเป็น
เราไม่ค่อยมีเพื่อนเลยมีเเค่สองคนนี้เป็นเพื่อนหลักๆที่คุยได้เกือบทุกเรื่อง
เเต่ในทั้งสองคนนี้ เรายังมีสิ่งที่เรายังไม่อยากจะยอมรับหรือไม่ค่อยชอบ
คนที่หนึ่งเราไม่อยากจะรับเขาเพราะหน้าตา
คนที่สองเราไม่อยากยอมรับเขาเพราะนิสัย
อารมณ์ว่าถ้าเอาหน้าตาของคนที่สองมา รวมกับนิสัยของคนที่หนึ่ง ได้เราคงจะคบไปเเล้ว

เช่น
-เวลาคุยเเชท
คนที่หนึ่งจะดูสนใจกว่า เเบบว่าถ้าจะจบบทสนทนาเขาจะเป็นฝ่ายส่งปิดท้ายเกือบตลอด
เเต่คนที่สองเเค่อ่านเเล้วไม่ได้ส่งอะไร
-เจอตัวๆเเล้วคุยกัน
คนที่หนึ่งเจอก็จะทักเราตามปรกติ
ส่วนคนที่สองจะมีขึ้นๆลงๆบ้าง ทักบ้างไม่ทักบ้าง
บางที่เข้ามาคุยกับเราบ้าง บางครั้งก็เมิน

ขอบคุณที่อ่านกรทู้เเสนยาวนี้เเละสำหรับความคิดเห็นล่วงหน้าคะ
ถ้าอ่านเเล้วงงก็ขอโทษด้วยนะคะ555555