ก่อนอื่นผมขอเล่าคราวๆก่อนนะครับ
คือผมกับเเฟน เเฟนผมเป็นรุ่นน้อง อายุ หางจากผม 2 ปี เราพบกันเเละชอบกันที่ วอคกิ้ง โดยผมเป็นคนทักน้องไปก่อน เเล้วเราก็เริ่อมคุย เเละทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆ จนมาถึง วันนึ่ง ผมเลยขอน้องคบเป็นแฟน เราต่างมีสิ่งดีๆ ให้กันเเละกัน มีความสุขมากๆ เเต่ผมดันทำให้น้องไม่สบายใจหลายอย่าง เช่น คบกันเเต่ไม่ขึ้นสถานะในเฟส ไม่ค่อยให้เธอเเทครูปมา ยอมรับว่าตอนนั่นกักตัวเองอยู่เหมือนกัน พอผ่านไปหลายเดือนผมก็เริ่มรักน้องเขามากขึ้น (ต้องบอกก่อนเลยครับผมเป็นคนรักใครยากมากๆๆ เพราะกลัวที่จะเจ็บ กลัววันข้างหน้าจะต้องเลิกลากันไปกลัวหลายอย่างมาก) ผมเลยตัดสิ้นใจมอบความรักน้องมากขึ้น เเต่บ้างครั้งผมกลับทำตัวเเย่ๆใส่น้อง ทั่งที่ผิดในเรื่องนั่น เเต่ก็ไม่ค่อยง้อ ผมเลยเริ่มเบื่อเเต่ตอนนั่นผมก็ยังรักน้องเขาอยู่ จนมาวันหนึ่งผมทำวิจัยเสร็จ ก็จะไปเที่ยวกับเพื่อนที่เสม็ด ผมไปเสม็ดก็ได้เจอกับเเกล้งผญกลุ่มนึ่ง ยอมรับว่ามองเเต่ไม่คิดอะไร จนผมกลับจากเสม็ด มาที่หอ ผญกลุ่มนั่นเพื่อนผมรู้จักมันเอา ig มาให้ดูผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร เเต่ผญกลุ้มนั่นมาติดตามผมใน ig ผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร จนน้องทักมาบอกว่าใครมาคชติดตามผมก็บอกเพื่อนของเพื่อน ต้องบอกก่อนเลยว่าผมไม่ได้เข้าไปยุ้งเลย เเต่เพื่อนผมคนนึ่งมันคุยหรือทักไปมั่ง จนเวลาประ ตี1 น้องโทรมาร้องไหว่าให้พูดความจริง ผมก็งงมากๆ จนน้อง เเคบจอมาผมก็ที่ผญขึ้นตัสใน ig เกียวกับพวกผม คือพวกผมไปเล่นน้ำเเละเตะบอลที่นั้นเเล้วก็กลับ ไม่มีใตรไปต่อไหนเลย เเต่น้องเขาใจผิดคิดว่าผมไปมีอะไรกับพวกนั่น จนทำให้น้องโกรธเเละไม่ไวใจผม ซึ่งตอนนั่นผมเเย่มากๆๆ ผ่านไปหนึ่งวัน ผมจะพาน้องไปเที่ยวภาคเหนือ เพราะเคยสัญญาว่าจะพาไป ตลอดเวลาที่ได้เที่ยวด้วยกันผมคิดเสมอว่า น้องนี่เเหละ คนนี่เเหละ ที่ผมจะใช่ชีวิตด้วยกัน จะเเต่งงานกับน้องคนนนี่ ทุกอย่างมันมีความสุขมากๆๆ จนผมให้ความรักกับน้องจนสุดหัวใจ เเบบไม่รู้ตัว พอกลับมาจากการเที่ยว ผมเลย อยากจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ทุกๆอย่าง สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้น้องเสียใจ
เเต่เหตการณที่ผมไม่อยากให้เกิดมันก็เกิดขึ้นตอนนั่น เรากลับมาจากภาคเหนือ ตอนก่อนปีใหมม่ห้าวัน ก็ยังไม่ทะเลาะอะไรกัน เเต่วัน 31 ผมกลับทำตัวงี้เงาใส ซึ่งผมก็รู้สึกผิดมากๆ เเต่ก็คุยกันมาเรื่อยๆ วันที่3 มค ผมทะเลาะกับน้องเพราะผมอยากคุยโทรศัพ เเต่น้องบอกอยากไปเที่ยวกับเพื่อน เเต่ตอนที่บอกคือ มันดึกมากเเล้ว ก็ทะเลาะกันทั่งคืน จนวันที่4 มค ผมมาที่มอ เพื่อที่จะมาหาเธอ เเต่น้องกับไม่ว่างเลย พอตอนกลางคืนผมก็ไปหาน้อง ปกติ เเต่ผมเเค่อยากดูโทรศัพ เเต่น้องไม่ให็ก็ทะเลาะกัน จนน้องไล่ผมกลับหอ ผมไม่เคยเห็นน้องเป็นเเบบนี่มาก่อน พอวันต่อมา ผมหายไปทั่งวันไม่อยากคุยไม่อยากตอบไลน์ อยากจะเลิกอย่างเดียว เเล้วคืนนั่นน้องขอไปเทียวกับเพื่อนผมก็ให้ไปเเต่ก็ทะเลาะกัน ผมกลับมาคุยกลับน้องตอนเย็น เเต่พอน้องไปร้านผมก็หาเรื่องตลอด จนน้องกลับหอ ผมก็เลยจะไปเคลีย ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันผมเลยขอโทดเเละบอกน้องว่าเรามาเริ่มกันใหม่นะ เเเต่น้องยิ่งเสียใจ เเละสารภาพกับผมว่ามีคนอื่น ผมถึงกับชอคไปเลย คือตลอดเวลาไม่คิดว่าน้องจะทำ
เเต่หลายเหตผลที่เธอมีคนอื่นมันมาจากผมเองด้วยที่ ไม่เคยทำให้น้องสบายใจหลายๆเรื่องทำตัวงี้เงา
หลังจากนั้น ผมคิดว่าผมให้อภัยน้องดีกว่า เพราะผมรักน้องจนหมดใจเเล้ว อยากให้เธออยู่ด้วย เเต่เธอก็บอกมันไม่เหมือนเดิม ผมก็เลยยอมรับการตัดสิ้นใจยากน้อง ลองหางๆกันดู ผ่านไปสองวันผมเศร้ามากๆๆ น้องก็ยังทักมาคุยตลอด ผมก็ไม่รู้จะทำไง ใจนึ่งก็อยากคุยเเต่ก็กลัวจะเจ็บ นะตอนนั่นน้องบอกว่ายังไม่ได้คบกับคนนั่น ผมก็บอกน้องไปว่าพี่ไม่อยากเลิกกับน้องเลย พี่รักน้องมาก พี่อยากทำให้เรามีความสุขมากกว่านี่ เราจะมีโอกาสกลับมาไหม ซึ้งน้องยังไม่รู้ยังไม่เเน่ใจ
ผมมีเรื่องนี่งที่อยากน้อง พี่ไม่ใช่คนโรเเมนติก พี่รักน้อง น้องคือเหตุผลเดียวที่พี่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้านั่นคือสิ่งที่พี่เป็น น้องทำให้พี่อยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ พี่หวังว่าจะได้ทำทุกอย่างบนโลกนี้ไปพร้อมกับน้อง
ผมเลยอยากขอคำปรึกษาครับ ว่าควรทำไง
ผมต้องทำไงให้เธอกลับมาคบกับผมอีกครั่ง
คือผมกับเเฟน เเฟนผมเป็นรุ่นน้อง อายุ หางจากผม 2 ปี เราพบกันเเละชอบกันที่ วอคกิ้ง โดยผมเป็นคนทักน้องไปก่อน เเล้วเราก็เริ่อมคุย เเละทำความรู้จักกันมาเรื่อยๆ จนมาถึง วันนึ่ง ผมเลยขอน้องคบเป็นแฟน เราต่างมีสิ่งดีๆ ให้กันเเละกัน มีความสุขมากๆ เเต่ผมดันทำให้น้องไม่สบายใจหลายอย่าง เช่น คบกันเเต่ไม่ขึ้นสถานะในเฟส ไม่ค่อยให้เธอเเทครูปมา ยอมรับว่าตอนนั่นกักตัวเองอยู่เหมือนกัน พอผ่านไปหลายเดือนผมก็เริ่มรักน้องเขามากขึ้น (ต้องบอกก่อนเลยครับผมเป็นคนรักใครยากมากๆๆ เพราะกลัวที่จะเจ็บ กลัววันข้างหน้าจะต้องเลิกลากันไปกลัวหลายอย่างมาก) ผมเลยตัดสิ้นใจมอบความรักน้องมากขึ้น เเต่บ้างครั้งผมกลับทำตัวเเย่ๆใส่น้อง ทั่งที่ผิดในเรื่องนั่น เเต่ก็ไม่ค่อยง้อ ผมเลยเริ่มเบื่อเเต่ตอนนั่นผมก็ยังรักน้องเขาอยู่ จนมาวันหนึ่งผมทำวิจัยเสร็จ ก็จะไปเที่ยวกับเพื่อนที่เสม็ด ผมไปเสม็ดก็ได้เจอกับเเกล้งผญกลุ่มนึ่ง ยอมรับว่ามองเเต่ไม่คิดอะไร จนผมกลับจากเสม็ด มาที่หอ ผญกลุ่มนั่นเพื่อนผมรู้จักมันเอา ig มาให้ดูผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร เเต่ผญกลุ้มนั่นมาติดตามผมใน ig ผมก็ไม่ได้ใสใจอะไร จนน้องทักมาบอกว่าใครมาคชติดตามผมก็บอกเพื่อนของเพื่อน ต้องบอกก่อนเลยว่าผมไม่ได้เข้าไปยุ้งเลย เเต่เพื่อนผมคนนึ่งมันคุยหรือทักไปมั่ง จนเวลาประ ตี1 น้องโทรมาร้องไหว่าให้พูดความจริง ผมก็งงมากๆ จนน้อง เเคบจอมาผมก็ที่ผญขึ้นตัสใน ig เกียวกับพวกผม คือพวกผมไปเล่นน้ำเเละเตะบอลที่นั้นเเล้วก็กลับ ไม่มีใตรไปต่อไหนเลย เเต่น้องเขาใจผิดคิดว่าผมไปมีอะไรกับพวกนั่น จนทำให้น้องโกรธเเละไม่ไวใจผม ซึ่งตอนนั่นผมเเย่มากๆๆ ผ่านไปหนึ่งวัน ผมจะพาน้องไปเที่ยวภาคเหนือ เพราะเคยสัญญาว่าจะพาไป ตลอดเวลาที่ได้เที่ยวด้วยกันผมคิดเสมอว่า น้องนี่เเหละ คนนี่เเหละ ที่ผมจะใช่ชีวิตด้วยกัน จะเเต่งงานกับน้องคนนนี่ ทุกอย่างมันมีความสุขมากๆๆ จนผมให้ความรักกับน้องจนสุดหัวใจ เเบบไม่รู้ตัว พอกลับมาจากการเที่ยว ผมเลย อยากจะปรับปรุงตัวให้ดีขึ้น ทุกๆอย่าง สัญญากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้น้องเสียใจ
เเต่เหตการณที่ผมไม่อยากให้เกิดมันก็เกิดขึ้นตอนนั่น เรากลับมาจากภาคเหนือ ตอนก่อนปีใหมม่ห้าวัน ก็ยังไม่ทะเลาะอะไรกัน เเต่วัน 31 ผมกลับทำตัวงี้เงาใส ซึ่งผมก็รู้สึกผิดมากๆ เเต่ก็คุยกันมาเรื่อยๆ วันที่3 มค ผมทะเลาะกับน้องเพราะผมอยากคุยโทรศัพ เเต่น้องบอกอยากไปเที่ยวกับเพื่อน เเต่ตอนที่บอกคือ มันดึกมากเเล้ว ก็ทะเลาะกันทั่งคืน จนวันที่4 มค ผมมาที่มอ เพื่อที่จะมาหาเธอ เเต่น้องกับไม่ว่างเลย พอตอนกลางคืนผมก็ไปหาน้อง ปกติ เเต่ผมเเค่อยากดูโทรศัพ เเต่น้องไม่ให็ก็ทะเลาะกัน จนน้องไล่ผมกลับหอ ผมไม่เคยเห็นน้องเป็นเเบบนี่มาก่อน พอวันต่อมา ผมหายไปทั่งวันไม่อยากคุยไม่อยากตอบไลน์ อยากจะเลิกอย่างเดียว เเล้วคืนนั่นน้องขอไปเทียวกับเพื่อนผมก็ให้ไปเเต่ก็ทะเลาะกัน ผมกลับมาคุยกลับน้องตอนเย็น เเต่พอน้องไปร้านผมก็หาเรื่องตลอด จนน้องกลับหอ ผมก็เลยจะไปเคลีย ต่างคนต่างไม่เข้าใจกันผมเลยขอโทดเเละบอกน้องว่าเรามาเริ่มกันใหม่นะ เเเต่น้องยิ่งเสียใจ เเละสารภาพกับผมว่ามีคนอื่น ผมถึงกับชอคไปเลย คือตลอดเวลาไม่คิดว่าน้องจะทำ
เเต่หลายเหตผลที่เธอมีคนอื่นมันมาจากผมเองด้วยที่ ไม่เคยทำให้น้องสบายใจหลายๆเรื่องทำตัวงี้เงา
หลังจากนั้น ผมคิดว่าผมให้อภัยน้องดีกว่า เพราะผมรักน้องจนหมดใจเเล้ว อยากให้เธออยู่ด้วย เเต่เธอก็บอกมันไม่เหมือนเดิม ผมก็เลยยอมรับการตัดสิ้นใจยากน้อง ลองหางๆกันดู ผ่านไปสองวันผมเศร้ามากๆๆ น้องก็ยังทักมาคุยตลอด ผมก็ไม่รู้จะทำไง ใจนึ่งก็อยากคุยเเต่ก็กลัวจะเจ็บ นะตอนนั่นน้องบอกว่ายังไม่ได้คบกับคนนั่น ผมก็บอกน้องไปว่าพี่ไม่อยากเลิกกับน้องเลย พี่รักน้องมาก พี่อยากทำให้เรามีความสุขมากกว่านี่ เราจะมีโอกาสกลับมาไหม ซึ้งน้องยังไม่รู้ยังไม่เเน่ใจ
ผมมีเรื่องนี่งที่อยากน้อง พี่ไม่ใช่คนโรเเมนติก พี่รักน้อง น้องคือเหตุผลเดียวที่พี่ยังมีชีวิตอยู่ ถ้านั่นคือสิ่งที่พี่เป็น น้องทำให้พี่อยากเป็นคนที่ดีกว่านี้ พี่หวังว่าจะได้ทำทุกอย่างบนโลกนี้ไปพร้อมกับน้อง
ผมเลยอยากขอคำปรึกษาครับ ว่าควรทำไง