คือเรากับแฟนคบกันมา6ปีกว่าแล้วคะ อยู่คนละจังหวัดกัน ช่วงหลังๆเราเจอกันน้อยลง มีความรู้สึกเฉยๆที่จะเจอกัน ด้วยเค้ายุ่งมากจนไม่มีเวลาว่างให้เราไปหา
เราทำงานและใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว แต่เราก็ไม่เหงานะคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นปัญหาชีวิตคู่แต่อย่างใด แต่เค้าก็ยังแชทหา
โทรหา มีความใส่ใจเป็นห่วงอย่างสม่ำเสมอเหมือนเดิม คือพูดง่ายๆเค้ายังเสมอต้นเสมอปลายทุกอย่าง ขาดเพียงแต่ไม่ได้เจอกันเท่านั้น
แต่มาช่วงหลังๆนี้ เราเริ่มรู้สึกไม่อยากมีเค้าแล้วคะ เหมือนเราเริ่มอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากมีแฟน อยากไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องขออนุญาติเค้า
เราเริ่มเบื่อประโยคเดิมๆซ้ำๆที่เค้าพูด เริ่มไม่อยากจะคุยด้วยเวลาเค้างอล ไม่อยากง้อไม่อยากใส่ใจอะไรเลย แล้วช่วงนี้ก็เครียดเรื่องงานด้วย
พอเค้าง๊องแง๊ง ก็เบื่อจะคุย เราว่าเค้าคงสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเรา เราเหมือนถามคำตอบคำไม่อยากคุย เรารู้ตัวดีคะว่าทำแบบนี้ก็ไม่ดี
แต่เราก็ฝืนตัวเองไม่ได้จริงๆคะ เราก็เสียใจมากที่เป็นแบบนี้ แต่เราคิดว่าไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้แล้ว ต่อให้เลิกกันไปเราก็เสียใจมากเช่นกัน
คำถามคือ ..เราควรทำไงดีคะ ใครที่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ ขอคำตอบหน่อยคะว่าควรทำยังไงดี Y_Y
ความรู้สึกแบบนี้เรียกว่าหมดรักรึป่าวคะ ขอคำแนะนำหน่อย
เราทำงานและใช้ชีวิตคนเดียว กินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว แต่เราก็ไม่เหงานะคะ ไม่ได้คิดว่าเป็นปัญหาชีวิตคู่แต่อย่างใด แต่เค้าก็ยังแชทหา
โทรหา มีความใส่ใจเป็นห่วงอย่างสม่ำเสมอเหมือนเดิม คือพูดง่ายๆเค้ายังเสมอต้นเสมอปลายทุกอย่าง ขาดเพียงแต่ไม่ได้เจอกันเท่านั้น
แต่มาช่วงหลังๆนี้ เราเริ่มรู้สึกไม่อยากมีเค้าแล้วคะ เหมือนเราเริ่มอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากมีแฟน อยากไปไหนมาไหนโดยไม่ต้องขออนุญาติเค้า
เราเริ่มเบื่อประโยคเดิมๆซ้ำๆที่เค้าพูด เริ่มไม่อยากจะคุยด้วยเวลาเค้างอล ไม่อยากง้อไม่อยากใส่ใจอะไรเลย แล้วช่วงนี้ก็เครียดเรื่องงานด้วย
พอเค้าง๊องแง๊ง ก็เบื่อจะคุย เราว่าเค้าคงสัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเรา เราเหมือนถามคำตอบคำไม่อยากคุย เรารู้ตัวดีคะว่าทำแบบนี้ก็ไม่ดี
แต่เราก็ฝืนตัวเองไม่ได้จริงๆคะ เราก็เสียใจมากที่เป็นแบบนี้ แต่เราคิดว่าไม่สามารถกลับไปเหมือนเดิมได้แล้ว ต่อให้เลิกกันไปเราก็เสียใจมากเช่นกัน
คำถามคือ ..เราควรทำไงดีคะ ใครที่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ ขอคำตอบหน่อยคะว่าควรทำยังไงดี Y_Y