เล่าคร่าวๆ นะครับ ที่มีเด็กผู้วัยรุ่นเข้าไปเดินเล่นในป่าช้า ช่วงที่แม่มาทำบุญ
แล้วเกิดหลงรูปคนตายน่ะครับ จนต้องมานั่งเฝ้า นั่งพูดคุยด้วยทุกวัน
จนกระทั่งป่วยเป็นโรคตายไป
มันเป็นไปได้ไม๊ หรือ จิตอ่อนเกินไป หรืออะไร
เพราะ ผมไปวัดชอบไปเดินดูโกฐคนตาย ดูรูปแล้วอ่าน ชาตะ มรณะ วันที่เท่าไหร่
แล้วก็จินตนาการ คิดๆ นะ ว่า พวกเค้าผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็เยอะ ประสบการณ์ชีวิต
บางคนก็ตายอายุมาก บางคนตายยังอายุน้อย สุดท้ายแล้ว ก็มาอยู่ตรงนี้
รู้สึกหดหู่ กลับบ้านก็จำหน้า แล้วคิดถึงเหมือนกัน เน้นนะครับ "คิดถึง" ไม่ได้ "นึกถึง"
เหมือนผูกพันนิดๆ ทั้งๆ ที่เราดูรูปเขาไม่กี่นาที แล้วก็มีตั้งหลายโกฐ
ถามตัวเอง ทำไมต้องรู้สึกผูกพัน กับคนนี้ด้วย หรือ เรา ปรุ่งแต่งจิตจนเลยเถิดไปเอง
หลงรูป คอลัม ใน นสพ ไทยรัฐ ใครเคยอ่านไม๊ครับ เมื่อ สัก 2 เดือนก่อน
แล้วเกิดหลงรูปคนตายน่ะครับ จนต้องมานั่งเฝ้า นั่งพูดคุยด้วยทุกวัน
จนกระทั่งป่วยเป็นโรคตายไป
มันเป็นไปได้ไม๊ หรือ จิตอ่อนเกินไป หรืออะไร
เพราะ ผมไปวัดชอบไปเดินดูโกฐคนตาย ดูรูปแล้วอ่าน ชาตะ มรณะ วันที่เท่าไหร่
แล้วก็จินตนาการ คิดๆ นะ ว่า พวกเค้าผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็เยอะ ประสบการณ์ชีวิต
บางคนก็ตายอายุมาก บางคนตายยังอายุน้อย สุดท้ายแล้ว ก็มาอยู่ตรงนี้
รู้สึกหดหู่ กลับบ้านก็จำหน้า แล้วคิดถึงเหมือนกัน เน้นนะครับ "คิดถึง" ไม่ได้ "นึกถึง"
เหมือนผูกพันนิดๆ ทั้งๆ ที่เราดูรูปเขาไม่กี่นาที แล้วก็มีตั้งหลายโกฐ
ถามตัวเอง ทำไมต้องรู้สึกผูกพัน กับคนนี้ด้วย หรือ เรา ปรุ่งแต่งจิตจนเลยเถิดไปเอง