สวัสดีครับผม คือตัวผมผ่านอะไรมามากมายเลยครับ ตั้งแต่เด็ก 5555555 ผมอยู่ชลบุรีครับ ในตัวเมืองพัทยา เนื่องจากครอบครอบด้วยล่ะครับ คือครอบครัวผมมีฐานะค่อนข้างต่ำหน่อย ผมเป็นเด็กที่แม่เสียตั้งแต่ตอนเด็ก ส่วนพ่อก็หายสาบสูญ ผมอยู่กับยายตั้งแต่ตอนเด็กครับ จนยายมาเสียตอน ม.1 ก็ต้องมาอยู่กับลุง ซึ่งลุงคนนี้เวลาเมาเขาจะเป็นคนอีกคนเลยครับ เพราะเขาเมาแบบนี้ ภรรยากับลูกเลยแยกออกมาอยู่อีกบ้าน แต่ก็ยังเป็นครอบครัวอยู่ แค่เเยกบ้านกันเฉย ๆ เขาจะเกลียดผมมากเพราะพ่อผมเป็นคนทำให้แม่ผมเสีย
เวลาเขาเมาทีก็สารพัดนึกเลยฮ้ะ ด่า ตวาด ใช้ทำนุ่นทำนี่ที่ไม่ใช่เรื่อง ส่วนมากชอบมาด่ามากกว่า เป็นชั่วโมง ขัดขืนก็ไม่ได้ เปิดเพลงลั่นบ้าน ตอนนั้นมัธยมก็ลำบากหน่อยเพราะทำการบ้าน อ่านหนังสือลำบาก เวลาลุงเมาทีนะฮ้ะ เมาวันนี้ วันสองวันอ่ะถึงจะสร่าง คือเวลาผมกลับจากโรงเรียนต้องมาลุ้นว่า "เอ๊ วันนี้ลุงจะเมาไหมนะ" คือตอนนั้นรู้สึกว่า ทำไมตัวเองต้องมาเจออะไรแบบนี้
ผมเป็นเด็กเรียนปานกลางครับ โดนครูดึงเข้าดนตรีสากลตั้งเเต่อนุบาล 1 เพราะเผลอไปเล่นเมโลดี้แล้วเล่นเพลงสรรเสริญออกมาทั้งๆ ที่แค่ฟังรุ่นพี่เล่น พอมาประถมก็ไปเล่นดนตรีไทยครับ ผมเล่นซอด้วง พอเบื่อก็ออก สักพักก็กลับไปเล่นใหม่ตอน ม.1 ตานี้เล่นระนาดเอกครับมันเข้ามือ ฮ่าๆ ๆๆๆ แล้วก็มาจับขลุ่ยบ้างเวลาจะเเกะโน้ตเพลง ผมเป็นคนที่ฟังเพลงแล้วสามารถหาโน้ตเจอจากเครื่องดนตรีเลยครับ ส่วนเกรดผมก็ได้ที่ 1 มาตลอดตั้งแต่ประถม มัธยมก็ มีสลับบ้าง ที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 แล้วไปสอบห้องพิเศษ ห้องวิทย์คณิต ตอนมอปลายของอีกโรงเรียนนึงแล้วติดครับ
พอมา ม.4 โรงเรียนใหม่ผมก็ยังช่วยเล่นดนตรีไทยอยู่บ้าง แต่ตานี้เริ่มสนใจเรื่องการร้องเพลงฮ้ะ คือชอบฟัง แล้วก็ฝึกร้องตาม จนไปประกวดร้องเพลงลูกกรุงครั้งเเรกในชีวิต แล้วได้ที่ 1 ก็เลยโดนจับมาอยู่วงดนตรีโรงเรียน ตอนเย็นๆ ก็ชอบเล่นวอลเลย์บอลครับ เล่นแบบติดมาก กลับบ้านมืด จนได้เป็นตัวโรงเรียนด้วย ก็ไม่ได้เก่งมากอ่ะครับทีมโรงเรียน ก็พอแข่งได้ เอ้อ ผมสูงแค่ 168 เองนะ 55555 ชีวิตก็ดำเนินไปปกติครับ ลุงก็ยังคงเมาอยู่ กลับบ้านด้วยความผวง มีช่วงนี้เกือบตายเพราะลุง เขามาบีบคอผมแบบ ช้ำ เกือบตายดีที่ตอนนั้นสู้
ชีวิตผมตอนมอปลายก็ทำอะไรมากมายครับ เป็นนักร้อง เล่นกีฬา ชอบถ่ายรูป เป็นสภานักเรียน ชอบแต่งกลอน ละก็จะมีเพื่อนกลุ่มที่ชอบเขียนบทภาพยนต์ ก็ชอบให้มาแสดงเป็นละครสั้นๆ เอาฮา ไรงี้อ่ะครับ ก็สนุกดี
พอมา ม.5 ก็ได้ไปแข่งงานศิลปหัตถกรรมครั้งเเรกในชีวิต ลงลูกกรุง พระราชนิพนธ์ ได้ที่ 2 หมดครับ แพ้ 1 คะเเนน เขาเอาเฉพาะที่ 1 ไปแข่งต่อ เลยอด
พอมา ม.6 ตานี้ลงสากล กับ พระราชนิพนธ์ครับ ตานี้ สากลได้ที่ 1 ได้ไประดับภาค ก็ได้ที่ 1 อีก จนระดับประเทศ ได้เหรียญเงินมา เป็นรางวัลแห่งความภาคภูมิใจ 55555
ช่วงนี้ก็มีพีคอีกครับ ลุงเกิดอุบัติเหตุเพราะเมาฝ่าไฟแดง ขาหักไป 8 เดือนครับ ซึ่งผมก็ต้องดูแลเขา ทำไวได้เขาเป็นผู้ปกครองผมนี่ มาพีคตอนเข้ามหาลัยพอดี ดีเลยฮ้ะ ผมก็อ่านหนังสือเตรียมสอบฟินเลย หลังจากที่เขาทำกายภาพบำบัด ก็กลับมาเดินได้ปกติ แต่ที่พีคก็คือ
เขาเลิกแอลกอฮอล์ครับ ชีวิตช่วงนั้นดีมากเพราะลุงเป็นคนขยัน อาชีพขับวินครับ ก็เลยมีเงินพอเลี้ยงครอบครัวเขา เขามีลูกสาวครับ เป็นน้องที่ผมรักเลยล่ะ มีไรให้ สอนการบ้านมัน อยากให้มันได้ดี แต่มันดื้อซะเหลือเกิน
พอจะจบ ม.6 ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมครับทีนี้ แต่ด้วยพฤติกรรมที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนจึงได้ลดหย่อนไม่ต้องจ่าย ดีไปครับ
ผมสอบติดมหาลัยชื่อดังย่านบางเขนครับ คณะสิ่งแวดล้อม มอเกษตรนั่นล่ะ เผยขนาดนี้ 55555 อยากออกมาจากจุดนั้นด้วยล่ะ เลยออกมาอยู่ กทม
ในช่วงปิดเทอมยาว 6 เดือน ก่อนเปิดมหาลัย ก็ทำงานครับ หาเงินจ่ายค่าเทอม จนพอมหาลัยเปิด ชีวิตก็ดำเนินตามปกติครับ มีครอบครัวฝ่ายพ่ออยู่ทาง กทม ก็ดีไป ไปมาหาสู่ได้ แต่ฐานะก็เหมือนกันครับ ส่วนมากผมจะหาเงินมาเคลียร์ชีวิตตัวเองมากกว่า
มหาลัยนี้ผมไปเห็นชมรมนึง เป็นวงบิ้กแบนของมหาลัย ผมอยากเข้ามากก เลยไปออดิชั่น แล้ว
ติดขึ้นมา ผมก็เลยได้เป็นนักร้องในมหาลัย ดีใจมาก
ส่วนเพื่อนในคณะ ตอนแรกก็ดี ๆ อ่ะครับ อยู่ไปอยู่มาผมรู้สึกแปลก ๆ เข้ากับพวกมันไม่ได้ไงก็ไม่รู้ ต่างกับเพื่อนที่แบนด์ คือสนิทมาก เพราะชอบอะไรเหมือนกันมั้ง
แต่แล้วปัญหาก็เข้ามา เพราะค่าเทอมเทอม 2 ผมหาไม่ทัน ด้วยความเงินที่ตอนทำงานใช้ไปกับค่าเข้ามอตอนแรกหมด และก็กู้ กรอ ไม่ทันด้วย ได้อีกทีก็ ปี2 ผมแบบ ไม่มีใครช่วยผมได้ ครอบครัวก็พยายาม แต่ก็ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมละ ผมยังไม่มีตารางเรียนเลย งงมาก 555555 เลยคิดว่าจะดรอป. รู้สึกชีวิตยังไม่พร้อม
ตอนนี้รู้สึกอยากทำอะไรหลายๆอย่าง แต่ชีวิตไม่พร้อมสักอย่าง 5555 ผมอยากทำงานไปด้วยในขณะที่เรียน แต่มันทำไม่ได้เลย เพราะเรียนหนักมาก ผมอยากรู้จักโลกมากกว่านี้ในความรู้สึก อยากมีเพื่อนที่เข้าใจตัวเอง ไปไหนมาไหนได้กับผม แต่มันแลไม่พร้อมเลยสักอย่าง
ผมอยากให้ครอยครัวตัวเองสบาย อยากมีเงินเยอะ ๆ แต่ผมก็พยายามอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าทางออกมันมีทางไหนบ้าง แล้วผมทำอะไรได้บ้าง ในขณะที่เป็นอยู่ตอนนี้
อยากบอกว่าตอนนี้มีความคิดจะซิ่วด้วย คิดว่าตัวเองเหมาะกับสายนิเทศมากกว่า แต่ก็เสียดายวิทยคณิตที่เรียนมา 55555
***
ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงต่อครับ ถ้าบางครั้งคุณก็กลัวในสิ่งที่คุณจะทำ แต่ผมว่ามันก็มีหลายทางแหละ เพียงแต่ผมไม่กล้าที่จะออกไปซะมากกว่า
- ผมพึ่งหัดโพสใหม่ๆ ไงก็ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคับ
☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️
ตอนนี้อายุ 19 ครับ รู้สึกอยากมีอะไรในชีวิตมากขึ้น
เวลาเขาเมาทีก็สารพัดนึกเลยฮ้ะ ด่า ตวาด ใช้ทำนุ่นทำนี่ที่ไม่ใช่เรื่อง ส่วนมากชอบมาด่ามากกว่า เป็นชั่วโมง ขัดขืนก็ไม่ได้ เปิดเพลงลั่นบ้าน ตอนนั้นมัธยมก็ลำบากหน่อยเพราะทำการบ้าน อ่านหนังสือลำบาก เวลาลุงเมาทีนะฮ้ะ เมาวันนี้ วันสองวันอ่ะถึงจะสร่าง คือเวลาผมกลับจากโรงเรียนต้องมาลุ้นว่า "เอ๊ วันนี้ลุงจะเมาไหมนะ" คือตอนนั้นรู้สึกว่า ทำไมตัวเองต้องมาเจออะไรแบบนี้
ผมเป็นเด็กเรียนปานกลางครับ โดนครูดึงเข้าดนตรีสากลตั้งเเต่อนุบาล 1 เพราะเผลอไปเล่นเมโลดี้แล้วเล่นเพลงสรรเสริญออกมาทั้งๆ ที่แค่ฟังรุ่นพี่เล่น พอมาประถมก็ไปเล่นดนตรีไทยครับ ผมเล่นซอด้วง พอเบื่อก็ออก สักพักก็กลับไปเล่นใหม่ตอน ม.1 ตานี้เล่นระนาดเอกครับมันเข้ามือ ฮ่าๆ ๆๆๆ แล้วก็มาจับขลุ่ยบ้างเวลาจะเเกะโน้ตเพลง ผมเป็นคนที่ฟังเพลงแล้วสามารถหาโน้ตเจอจากเครื่องดนตรีเลยครับ ส่วนเกรดผมก็ได้ที่ 1 มาตลอดตั้งแต่ประถม มัธยมก็ มีสลับบ้าง ที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 แล้วไปสอบห้องพิเศษ ห้องวิทย์คณิต ตอนมอปลายของอีกโรงเรียนนึงแล้วติดครับ
พอมา ม.4 โรงเรียนใหม่ผมก็ยังช่วยเล่นดนตรีไทยอยู่บ้าง แต่ตานี้เริ่มสนใจเรื่องการร้องเพลงฮ้ะ คือชอบฟัง แล้วก็ฝึกร้องตาม จนไปประกวดร้องเพลงลูกกรุงครั้งเเรกในชีวิต แล้วได้ที่ 1 ก็เลยโดนจับมาอยู่วงดนตรีโรงเรียน ตอนเย็นๆ ก็ชอบเล่นวอลเลย์บอลครับ เล่นแบบติดมาก กลับบ้านมืด จนได้เป็นตัวโรงเรียนด้วย ก็ไม่ได้เก่งมากอ่ะครับทีมโรงเรียน ก็พอแข่งได้ เอ้อ ผมสูงแค่ 168 เองนะ 55555 ชีวิตก็ดำเนินไปปกติครับ ลุงก็ยังคงเมาอยู่ กลับบ้านด้วยความผวง มีช่วงนี้เกือบตายเพราะลุง เขามาบีบคอผมแบบ ช้ำ เกือบตายดีที่ตอนนั้นสู้
ชีวิตผมตอนมอปลายก็ทำอะไรมากมายครับ เป็นนักร้อง เล่นกีฬา ชอบถ่ายรูป เป็นสภานักเรียน ชอบแต่งกลอน ละก็จะมีเพื่อนกลุ่มที่ชอบเขียนบทภาพยนต์ ก็ชอบให้มาแสดงเป็นละครสั้นๆ เอาฮา ไรงี้อ่ะครับ ก็สนุกดี
พอมา ม.5 ก็ได้ไปแข่งงานศิลปหัตถกรรมครั้งเเรกในชีวิต ลงลูกกรุง พระราชนิพนธ์ ได้ที่ 2 หมดครับ แพ้ 1 คะเเนน เขาเอาเฉพาะที่ 1 ไปแข่งต่อ เลยอด
พอมา ม.6 ตานี้ลงสากล กับ พระราชนิพนธ์ครับ ตานี้ สากลได้ที่ 1 ได้ไประดับภาค ก็ได้ที่ 1 อีก จนระดับประเทศ ได้เหรียญเงินมา เป็นรางวัลแห่งความภาคภูมิใจ 55555
ช่วงนี้ก็มีพีคอีกครับ ลุงเกิดอุบัติเหตุเพราะเมาฝ่าไฟแดง ขาหักไป 8 เดือนครับ ซึ่งผมก็ต้องดูแลเขา ทำไวได้เขาเป็นผู้ปกครองผมนี่ มาพีคตอนเข้ามหาลัยพอดี ดีเลยฮ้ะ ผมก็อ่านหนังสือเตรียมสอบฟินเลย หลังจากที่เขาทำกายภาพบำบัด ก็กลับมาเดินได้ปกติ แต่ที่พีคก็คือ เขาเลิกแอลกอฮอล์ครับ ชีวิตช่วงนั้นดีมากเพราะลุงเป็นคนขยัน อาชีพขับวินครับ ก็เลยมีเงินพอเลี้ยงครอบครัวเขา เขามีลูกสาวครับ เป็นน้องที่ผมรักเลยล่ะ มีไรให้ สอนการบ้านมัน อยากให้มันได้ดี แต่มันดื้อซะเหลือเกิน
พอจะจบ ม.6 ไม่มีเงินจ่ายค่าเทอมครับทีนี้ แต่ด้วยพฤติกรรมที่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนจึงได้ลดหย่อนไม่ต้องจ่าย ดีไปครับ
ผมสอบติดมหาลัยชื่อดังย่านบางเขนครับ คณะสิ่งแวดล้อม มอเกษตรนั่นล่ะ เผยขนาดนี้ 55555 อยากออกมาจากจุดนั้นด้วยล่ะ เลยออกมาอยู่ กทม
ในช่วงปิดเทอมยาว 6 เดือน ก่อนเปิดมหาลัย ก็ทำงานครับ หาเงินจ่ายค่าเทอม จนพอมหาลัยเปิด ชีวิตก็ดำเนินตามปกติครับ มีครอบครัวฝ่ายพ่ออยู่ทาง กทม ก็ดีไป ไปมาหาสู่ได้ แต่ฐานะก็เหมือนกันครับ ส่วนมากผมจะหาเงินมาเคลียร์ชีวิตตัวเองมากกว่า
มหาลัยนี้ผมไปเห็นชมรมนึง เป็นวงบิ้กแบนของมหาลัย ผมอยากเข้ามากก เลยไปออดิชั่น แล้ว
ส่วนเพื่อนในคณะ ตอนแรกก็ดี ๆ อ่ะครับ อยู่ไปอยู่มาผมรู้สึกแปลก ๆ เข้ากับพวกมันไม่ได้ไงก็ไม่รู้ ต่างกับเพื่อนที่แบนด์ คือสนิทมาก เพราะชอบอะไรเหมือนกันมั้ง
แต่แล้วปัญหาก็เข้ามา เพราะค่าเทอมเทอม 2 ผมหาไม่ทัน ด้วยความเงินที่ตอนทำงานใช้ไปกับค่าเข้ามอตอนแรกหมด และก็กู้ กรอ ไม่ทันด้วย ได้อีกทีก็ ปี2 ผมแบบ ไม่มีใครช่วยผมได้ ครอบครัวก็พยายาม แต่ก็ไม่ได้ พรุ่งนี้ก็เปิดเทอมละ ผมยังไม่มีตารางเรียนเลย งงมาก 555555 เลยคิดว่าจะดรอป. รู้สึกชีวิตยังไม่พร้อม
ตอนนี้รู้สึกอยากทำอะไรหลายๆอย่าง แต่ชีวิตไม่พร้อมสักอย่าง 5555 ผมอยากทำงานไปด้วยในขณะที่เรียน แต่มันทำไม่ได้เลย เพราะเรียนหนักมาก ผมอยากรู้จักโลกมากกว่านี้ในความรู้สึก อยากมีเพื่อนที่เข้าใจตัวเอง ไปไหนมาไหนได้กับผม แต่มันแลไม่พร้อมเลยสักอย่าง
ผมอยากให้ครอยครัวตัวเองสบาย อยากมีเงินเยอะ ๆ แต่ผมก็พยายามอยู่นะ แต่ไม่รู้ว่าทางออกมันมีทางไหนบ้าง แล้วผมทำอะไรได้บ้าง ในขณะที่เป็นอยู่ตอนนี้
อยากบอกว่าตอนนี้มีความคิดจะซิ่วด้วย คิดว่าตัวเองเหมาะกับสายนิเทศมากกว่า แต่ก็เสียดายวิทยคณิตที่เรียนมา 55555
*** ถ้าเป็นคุณจะทำยังไงต่อครับ ถ้าบางครั้งคุณก็กลัวในสิ่งที่คุณจะทำ แต่ผมว่ามันก็มีหลายทางแหละ เพียงแต่ผมไม่กล้าที่จะออกไปซะมากกว่า
- ผมพึ่งหัดโพสใหม่ๆ ไงก็ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคับ
☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️☺️