สวัสดีค่ะ เราขอเข้าเรื่องเลยละกัน เราเข้ามาเรียนม.1ในโรงเรียนเอกชนปีนี้ เนื่องจากโรงเรียนเก่าที่เป็นของรัฐบาลมีแค่ระดับประถม
เพื่อนๆเราส่วนมากเลือกที่จะเรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมเอกชนใกล้ๆโรงเรียนเก่านั้น มีแค่ 1 ใน 3 ของคนที่ไปต่อเอกชนในรุ่นเรา
(ความจริงมีไม่ถึงหนึ่งในสามหรอกนะที่ไปต่อเอกชน) แม่เลือกให้เราไปเรียนโรงเรียนคาทอลิกแห่งหนึ่งในตัวเมืองจังหวัดอยุธยา
เพื่อนๆที่เหลือก็ไปเข้าเอกชนที่หรูและสปอยล์เด็กยิ่งกว่าโรงเรียนเราอีก แต่ด้วยความคิดอะไรของเพื่อนสนิทคนเก่าเราก็ไม่รู้ เรารู้สึกว่านางเริ่มตีตัวออกห่างทีละนิดค่ะ แถมพอเราบอกว่าโบสถ์ที่โรงเรียนเราเคยใช้ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง คือบอกนางเฉยๆเลยนะ ไม่ได้มีความอยากอวดอะไร นางตอบเรามาในเมสเสจว่า
''
โรงเรียนเธอมันเป็นส่วนเกินไง 555 '' เราปรี๊ดเลยค่ะ แต่ไม่ได้พิมพ์ด่าอะไรไป เพราะยังอยากรักษาเพื่อนเก่าไว้อยู่ เราเลยเออๆออๆตามไป ซึ่งถ้ามีคนมาพูดแบบนี้กับใครใครเขาก็ไม่ชอบป่ะ สถาบันใครเขาก็รัก ถ้าคนที่นางคุยด้วยไม่ใช่เรานี่ นางคงโดนรุมไปละ เอ้อ นางคนนี้เรียนเก่งค่ะ (แต่อังกฤษโง่กว่าเรา) นางสอบสาธิตติด แต่ไม่เข้า ไปเข้าหญิงล้วนที่นึงแทน แล้วถึงเราจะเรียนเอกชน เราไม่เคยอวดอะไรลงโซเชียลแม้แต่อย่างเดียว และไม่เคยทำให้ใครหมั่นไส้ ไม่เหมือนนางค่ะ นางนี่อวดตลอดดด แต่ก็ไม่มีใครไปด่านางสักคน อีกประเด็นนึง ตอนที่เราไปทำบุญที่วัดใกล้ๆบ้าน เราเจอเพื่อนเก่าค่อนข้างสนิทกับเรา เราโบกมือแล้วยิ้มให้ นางปรายตามองเราค่ะ แล้วก็เมินเรา เดินหนีไปเลย จังหวะนั้นเราเหวอไปเลยค่ะ และสุดท้าย ตอนเย็นของวันหนึ่ง เราลงจากรถรับส่งที่หน้าบ้าน เพื่อนเก่าอีกคนนึงเดินผ่านมาพอดีกับเพื่อนนางสักสองคน เราทักทายนาง นางมองเราแบบเหยียดมากอ่ะ แล้วก็ก้มไปเล่นมือถือต่อ เหวอแบบสุดๆเลยค่ะ พอเดินไกลไปจากเราได้ไม่มาก นางสองคนที่เดินอยู่ข้างหลังกระซิบกันค่ะ เราได้ยินว่า
''
ลูกคุณหนูจังว่ะ ''
คือเราผิดอะไรอ่ะ แม่แค่เลือกที่ที่ดีให้เราเรียนแค่นั้นเอง โรงเรียนเอกชนที่เราเข้าไปเรียนไม่มีการดูถูกกันแม้แต่นิดเดียวค่ะ มีความเป็นกันเอง ตรงไปตรงมายิ่งกว่าสามคนที่เรากล่าวมาอีกค่ะ
บอกที่ เราทำอะไรผิด เราต้องปรับปรุงแก้ไขอะไรมั้ย
#ถ้าเคยเห็นในเด็กดีไม่ต้องตกใจนะ #เราเอง
เราเรียนเอกชนแล้วยังไง ถึงกับต้องเมินเราเลยเหรอ?!
เพื่อนๆเราส่วนมากเลือกที่จะเรียนต่อที่โรงเรียนมัธยมเอกชนใกล้ๆโรงเรียนเก่านั้น มีแค่ 1 ใน 3 ของคนที่ไปต่อเอกชนในรุ่นเรา
(ความจริงมีไม่ถึงหนึ่งในสามหรอกนะที่ไปต่อเอกชน) แม่เลือกให้เราไปเรียนโรงเรียนคาทอลิกแห่งหนึ่งในตัวเมืองจังหวัดอยุธยา
เพื่อนๆที่เหลือก็ไปเข้าเอกชนที่หรูและสปอยล์เด็กยิ่งกว่าโรงเรียนเราอีก แต่ด้วยความคิดอะไรของเพื่อนสนิทคนเก่าเราก็ไม่รู้ เรารู้สึกว่านางเริ่มตีตัวออกห่างทีละนิดค่ะ แถมพอเราบอกว่าโบสถ์ที่โรงเรียนเราเคยใช้ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง คือบอกนางเฉยๆเลยนะ ไม่ได้มีความอยากอวดอะไร นางตอบเรามาในเมสเสจว่า
'' โรงเรียนเธอมันเป็นส่วนเกินไง 555 '' เราปรี๊ดเลยค่ะ แต่ไม่ได้พิมพ์ด่าอะไรไป เพราะยังอยากรักษาเพื่อนเก่าไว้อยู่ เราเลยเออๆออๆตามไป ซึ่งถ้ามีคนมาพูดแบบนี้กับใครใครเขาก็ไม่ชอบป่ะ สถาบันใครเขาก็รัก ถ้าคนที่นางคุยด้วยไม่ใช่เรานี่ นางคงโดนรุมไปละ เอ้อ นางคนนี้เรียนเก่งค่ะ (แต่อังกฤษโง่กว่าเรา) นางสอบสาธิตติด แต่ไม่เข้า ไปเข้าหญิงล้วนที่นึงแทน แล้วถึงเราจะเรียนเอกชน เราไม่เคยอวดอะไรลงโซเชียลแม้แต่อย่างเดียว และไม่เคยทำให้ใครหมั่นไส้ ไม่เหมือนนางค่ะ นางนี่อวดตลอดดด แต่ก็ไม่มีใครไปด่านางสักคน อีกประเด็นนึง ตอนที่เราไปทำบุญที่วัดใกล้ๆบ้าน เราเจอเพื่อนเก่าค่อนข้างสนิทกับเรา เราโบกมือแล้วยิ้มให้ นางปรายตามองเราค่ะ แล้วก็เมินเรา เดินหนีไปเลย จังหวะนั้นเราเหวอไปเลยค่ะ และสุดท้าย ตอนเย็นของวันหนึ่ง เราลงจากรถรับส่งที่หน้าบ้าน เพื่อนเก่าอีกคนนึงเดินผ่านมาพอดีกับเพื่อนนางสักสองคน เราทักทายนาง นางมองเราแบบเหยียดมากอ่ะ แล้วก็ก้มไปเล่นมือถือต่อ เหวอแบบสุดๆเลยค่ะ พอเดินไกลไปจากเราได้ไม่มาก นางสองคนที่เดินอยู่ข้างหลังกระซิบกันค่ะ เราได้ยินว่า
'' ลูกคุณหนูจังว่ะ ''
คือเราผิดอะไรอ่ะ แม่แค่เลือกที่ที่ดีให้เราเรียนแค่นั้นเอง โรงเรียนเอกชนที่เราเข้าไปเรียนไม่มีการดูถูกกันแม้แต่นิดเดียวค่ะ มีความเป็นกันเอง ตรงไปตรงมายิ่งกว่าสามคนที่เรากล่าวมาอีกค่ะ
บอกที่ เราทำอะไรผิด เราต้องปรับปรุงแก้ไขอะไรมั้ย
#ถ้าเคยเห็นในเด็กดีไม่ต้องตกใจนะ #เราเอง