ผมคบกับแฟนมา 4 ปี ระหว่างคบกัน ก็อยู่ด้วยกันตลอด กินด้วยกัน นอนด้วยกัน เรียนมหาลัยเดียวกัน ระหว่างคบก็มีการทะเลาะกันบ่อยๆ เป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตคู่ เข้าใจครับ แต่ทะเลาะกันแรงๆ ส่วนมากจะเกิดจากการดื่มสุรา เราเป็นคนดื่มทั้งคู่ครับ เวลาเค้าเมาทีไร ทะเลาะกันตลอด เค้าจะหาเรื่องมาทะเลาะให้ได้ ยิ่งถ้าไปด้วยกัน ยิ่งทะเลาะหนัก ไม่ว่าเรื่องไหนก็ดึงมาทะเลาะกันได้ อันนี้ผมไม่ค่อยจะโอเครนะ มันทำให้ผมอายนะบางที เพื่อนเค้าจะมองว่าผมเป็นตัวปัญหา เค้าจะมองว่าผมทำให้การไปเที่ยวของพวกเค้าไม่สนุก ซึ่งผมก็คิดแบบนั้นแหระ ถ้าผมไม่ไปด้วยก็คงจะดีกว่า หลังๆ ผมก็ไม่ไปด้วย ประมานว่า แยกกันไปดีกว่า จะได้ไม่ทะเลาะกัน
แต่เค้าก็เป็นคนดี ดูแลดี ไม่มีเรื่องผู้ชาย เรียนจบแล้วทั้งคู่
แล้วเค้าก็ได้ไปทำงานที่ต่างจังหวัด เราก็เริ่มรู้สึกห่างกัน เวลาคุยกันน้อยมาก โทรไปส่วนมากก็ไม่ค่อยจะรับหรอก เค้าก็บอกว่าทำงานบ้าง "เวลาไม่ทำงานก็รับยากเหมือนกันนะ" ส่วนมากก็จะแชทอย่างเดียว เค้าก็มีไปชิลล์กับเพื่อนบ้าง แต่ก็น้อย เค้าบอกเหนื่อยทำงานหนัก "เท่าที่ผมรู้นะ"
ก็มีไปเที่ยวทะเลบ้าง ภูเขากับเพื่อนบ้าง ครั้งสองครั้ง แต่มาหาผมแค่ครั้งเดียวในหนึ่งปี
แล้วต้นปีเราก็มีการทะเลาะกันอีก ซึ่งเค้าผิดที่ไม่มีความรับผิดชอบ เค้าไม่คิดจะทำอะไร แล้วก็บอกเลิกผม ผมก็ตอบไปว่าคิดดีแล้วหรอ แล้วก็เงียบไป 2-3 วัน แล้วเค้าก็มาบอกว่า ยอมกันคนละครึ่งทางไหม ไม่อยากเลิก ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ ผมก็ไม่ได้อะไร ไม่ชอบทะเลาะอยู่แล้ว ก็เลยตอบโอเคร ก็คบกันปกติ แต่ในใจผมมันไม่ปกติ ใจผมคิดตลอดว่าเรายังรักกันจริงๆ หรอ

ผมรู้สึกว่าเราทะเลาะกันบ่อย แล้วมันมีอะไรมาบั่นทอนจิตใจผมมาก กับความคิดเรามันต่างกัน
ณ ตอนนี้ผมรู้สึกว่ามันเหลือแค่ความผูกพันธ์ เหมือนเราไม่ได้รักกันแล้วจริงๆ

ใจนึงก็อยากเลิก ต่างกันต่างไปทำหน้าที่ของตัวเอง  ตอนนี้เราโตกันแล้ว เรียนจบกันทั้งคู่แล้ว เรื่องไปเจอคนใหม่คงไม่สำคัญเท่าไหร่หรอก
ใจนึงก็อยากคบต่อไป สร้างอนาคตร่วมกัน แต่ความรู้สึกมันก็ไม่ได้มาทางด้านนี้เท่าไหร่
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ผิดประการใดขอโทษด้วยครับ แค่อยากระบาย
วอนอย่าด่าเยอะ สำนึกผิดไม่ทันครับ