เพื่อนๆว่าการถูกปฎิเสธแบบตรงๆ กับถูกปฏิเสธโดยความเงียบแบบไหนเจ็บกว่า

ผมเลือกเงียบหายไปเลย ผมรู้สึกแย่มากที่ทำแบบนี้ แต่ถ้าจะให้บอกเขาตรงๆผมก็ทำไม่ได้ ไม่รู้ว่าผมทำถูกไหม ชาวพันทิปเลือกวิธีไหนกันครับ

เราอยากรู้ว่าการบอกเลิกที่เจ็บสุดสำหรับคุณคืออะไร​ ความเงียบหรือการบอกเลิกตรงๆ

เราจะปฎิเสธยังไงกับคนที่เข้ามาคุยด้วยให้เสียความรู้สึกน้อยที่สุด เพราะเรายังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครเข้ามาในตอนนี้ แต่เราก็ไม่กลัาที่จะปฏิเสธเค้าไปตรงๆเพรากลัวเค้าเสียใจ

ความเงียบนั้นเป็นคำตอบของทุกอย่างเหรอ  ไม่ชอบแบบนี้เลย บอกตรงๆให้เจ็บแบบจบๆไปเลยมันคงตัดใจง่ายกว่ามั้ย คนไม่ใช่ต่อให้ไปรั้งเขาไว้ เขาก็คงวิ่งหนีเราไปอยู่ดี    สิ่งดีๆ ความรู้สึกดีๆ ควา

อยากจะปรึกษาเรื่องนี้ครับ ผมคบกับผู้หญิงมาเกือบจะ 3 ปีละ เป็นคนคลั่งรักมากๆ เหมือนรู้สึกว่าเค้าเข้ามาทำให้ชีวิตเราสดใส (ช่วงนั้นเราเสียคนสำคัญไป เพื่อนเลยพาไปเลี้ยง ไปเที่ยว ที่นี้เพื่อนแนะนำให้ลองคุ

คือเราชอบลูกค้าที่มาพักสถานที่ที่เราดูแลอยู่และเขามีมีกำหนดต้องกลับปลายปีนี้แต่เจ้ากรรมดันทำให้เราได้คุยกันและเลยเถิดเกินควบคุม สุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา(เขาเป็นชาวต่างชาติ) เราผิดเองที่ไม่หักห้ามใจ มาตอ

สำหรับทุกคนคิดว่าการร้องให้แบบไหนที่ทรมานที่สุด ระหว่างจำเป็นที่ต้องร้องไห้แบบเงียบๆ ไม่ให้มีใครได้ยิน กับ ร้องไห้ปกติทั่วๆไป อยากรู้ว่าทำไมอย่างแรกมันทรมานกว่า?

เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา3ปีแล้วค่ะ จริงๆต้องบอกว่าไม่เชิงแอบเพราะพี่เขาก็น่าจะรู้ตัวแล้วว่าเราชอบเนื่องจากเพื่อนๆชอบแซวบ่อยๆ แต่เราก็ไม่เคยไปบอกพี่เขาตรงๆนะคะว่าเราชอบเขา เราชอบเขาตั้งแต