เพื่อนๆว่าการถูกปฎิเสธแบบตรงๆ กับถูกปฏิเสธโดยความเงียบแบบไหนเจ็บกว่า

เรากับแฟนคบกันมาเกือบจะสองปีแล้ว ตอนนี้ก็ย้ายมาอยู่ด้วยกันถาวรแล้ว ในบางมุมที่แฟนเป็นคนหัวร้อน เป็นคนขี้หงุดหงิด เป็นคนวีนเป็นคนเหวี่ยง ซึ่งสุดท้ายทำอะไรไม่ได้ซึ่งสุดท้ายทำอะไรไม่ได้เราก็ต้องอยู่เงียบ

เราอยากรู้ว่าการบอกเลิกที่เจ็บสุดสำหรับคุณคืออะไร​ ความเงียบหรือการบอกเลิกตรงๆ

เราจะปฎิเสธยังไงกับคนที่เข้ามาคุยด้วยให้เสียความรู้สึกน้อยที่สุด เพราะเรายังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครเข้ามาในตอนนี้ แต่เราก็ไม่กลัาที่จะปฏิเสธเค้าไปตรงๆเพรากลัวเค้าเสียใจ

เราโดนปฎิเสธบ่อยจากผู้ชายจนไปถามเพื่อนสนิทชายว่าทำไมเราถึงโดนปฏิเสธบ่อย เค้าก็บอกมาว่าเราเป็นคนที่ผู้ชายไม่กี่คนเข้าหาได้เพราะเรานิสัยเหมือนผู้ชาย ซื่อบื้อ,ติ๋มเรื่องความรัก,ชอบทำตัวเกรียนๆปั่นๆ อีกส่

คือเราชอบลูกค้าที่มาพักสถานที่ที่เราดูแลอยู่และเขามีมีกำหนดต้องกลับปลายปีนี้แต่เจ้ากรรมดันทำให้เราได้คุยกันและเลยเถิดเกินควบคุม สุดท้ายคนที่เจ็บคือเรา(เขาเป็นชาวต่างชาติ) เราผิดเองที่ไม่หักห้ามใจ มาตอ

วันหนึ่ง ที่โดนถูกรักเข้าจริงๆ  เเต่ เเต่ เเต่  ระบบปกป้องหัวใจ บอกกับตัวฉันว่า คนนี้ไม่ใช่ความสุขไปตลอดหรอก  คนนี้ไม่สามารถทำให้ฉันเริ่มรักเเละเป็นรักไปตลอดได้จริงๆ  ฉันเลือกที่จะ

คือตอนนี้เรากำลังปฏิเสธแฟนเก่าไม่ให้เขามาเจ็บเพราะอีกแต่เขาไม่ยอมเขาจะรอเราแต่เราไม่ได้รักเขาแล้วเราพยายามพูดกับเขาแล้วไม่ว่าจะพูดตรงๆพูดอ้อมๆแต่เขาก็ไม่ยอมแล้วยังจะยุ่งกับเราโดยการทักมาแล้วอีกอย่างพ่

ตั้งแต่อ่านกระทู้แนวๆเรื่องการถูกบอกเลิกที่เจ็บที่สุด กับการถูกแฟนปฏิเสธที่เจ็บปวด หลายๆกระทู้ พอจะสรุปได้ดังนี้ เท่าที่อ่าน การบอกเลิกแนวตรงๆมักได้แก่ (เรียงลำดับตามความนิยม) - เลิกกันเถอะ ไม่ได้รัก

ท้อแล้ว ท้อเรื่องวาดรูป ท้อเรื่องการเรียน ท้อเรื่องการใช้ชีวิต บางคืนก็ร้องไห้คนเดียวเงียบๆเป้นอะไรม่รุ้ ท้อทุกอย่าง อยากจะบ้า ทั้งวันเอาแต่นอนเฉยๆ ไม่อยากทำอะไรแล้ว หมดไฟ พิมอะไรของกูวะ