เพื่อนๆว่าการถูกปฎิเสธแบบตรงๆ กับถูกปฏิเสธโดยความเงียบแบบไหนเจ็บกว่า

เราอยากรู้ว่าการบอกเลิกที่เจ็บสุดสำหรับคุณคืออะไร​ ความเงียบหรือการบอกเลิกตรงๆ

เราจะปฎิเสธยังไงกับคนที่เข้ามาคุยด้วยให้เสียความรู้สึกน้อยที่สุด เพราะเรายังไม่พร้อมที่จะเปิดรับใครเข้ามาในตอนนี้ แต่เราก็ไม่กลัาที่จะปฏิเสธเค้าไปตรงๆเพรากลัวเค้าเสียใจ

ตั้งแต่อ่านกระทู้แนวๆเรื่องการถูกบอกเลิกที่เจ็บที่สุด กับการถูกแฟนปฏิเสธที่เจ็บปวด หลายๆกระทู้ พอจะสรุปได้ดังนี้ เท่าที่อ่าน การบอกเลิกแนวตรงๆมักได้แก่ (เรียงลำดับตามความนิยม) - เลิกกันเถอะ ไม่ได้รัก

สำหรับทุกคนคิดว่าการร้องให้แบบไหนที่ทรมานที่สุด ระหว่างจำเป็นที่ต้องร้องไห้แบบเงียบๆ ไม่ให้มีใครได้ยิน กับ ร้องไห้ปกติทั่วๆไป อยากรู้ว่าทำไมอย่างแรกมันทรมานกว่า?

เมื่อแฟนเก่าอยากเจอ เค้าให้เราไปหา บอกว่าอยากเจอ แต่เค้าก็มีแฟนใหม่ไปแล้ว เราอยากเจอนะ เพราะยังรัก แต่...เห้ออออ หนักใจค่ะ อยากไปมากกกกกกกก เค้าชวนทุกวัน แต่เราก็ปฎิเสธเค้าไปตลอดดด พอเราบอกไปตรงๆว่าไ

คือเราอยากปฎิเสธคนคนหนึ่งซึ่งเธอคือแฟนเก่าเรา เรากลับมาคุยกันสักพักหนึ่งแล้ว แต่เราก็มีความรู้สึกเฉยๆแต่เธอชวนเราไปเช่าคอนโดอยู่ด้วยกันซึ่งเราไม่อยากไปเธอติดต่อทุกอย่างเรียบร้อยเหลือแต่จ่ายเงินแล้วเข้

เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมา3ปีแล้วค่ะ จริงๆต้องบอกว่าไม่เชิงแอบเพราะพี่เขาก็น่าจะรู้ตัวแล้วว่าเราชอบเนื่องจากเพื่อนๆชอบแซวบ่อยๆ แต่เราก็ไม่เคยไปบอกพี่เขาตรงๆนะคะว่าเราชอบเขา เราชอบเขาตั้งแต

อยากสอบถามค่ะว่าแต่ละคนมีความคิดเห็นว่ายังไง ถ้าสมมุติวันหนึ่งเราไม่อยากคุยกับคนที่เราคุยแล้ว เราจะบอกเขาไปตรงๆหรือเราจะแค่เงียบไปเฉยๆ หรือว่าการที่เค้าไม่รับโทรศัพท์ และไม่โทรกลับ แล้วก็แค่ตอบแชทว่าม

ก็เข้าใจนะว่าการบอกลาขอแต่ละคนไม่เหมือนกัน แต่แปลกสำหรับการบอกลาโดยไม่บอกคำลา ทำไมเรารู้สึกเสียใจ รู้สึกเจ็บ รู้สึกคิดถึงเค้า จริงๆความรู้สึกนี้มันน่าจะหายไปนานได้แล้ว แต่มันก็ไม่หายไปจากใจเราสักที !