เป็นแฟนที่ต่างคนต่างโตแล้วทำงาน ไปกินข้าวดูหนังกันแต่พอกลับบ้านก็ต่างคนต่างอยู่ ถ้าผู้หญิงไม่เข้าไปคุยก่อนก็ไม่ได้คุย. เค้าก็เคยถามหาบ้างแต่น้อยมาก เคยน้อยใจจนหายไปสามวันเจ็ดวันเค้าก็ไม่ถามหาเลย คือเวลาไปไหนด้วยกันก็เป็นแฟนปกติค่ะเทคแคร์ ถือของ ชอบแกล้ง แต่พอกลับบ้านแล้วไม่มีการสื่อสารอะไรเลยค่ะ. แต่ก่อนก็เป็นฝ่ายชวนคุยค่ะ แต่ต้องถามอยู่ฝั่งเดียวรู้สึกไม่ไหวค่ะ. เราถามเค้าสารทุกข์สุขดิบพอเค้าเล่าจบก็ถามว่ามีอะไรเล่ามั้ย บางทีเล่าไปก็ไม่สนใจฟัง พูดข้ามเรื่องของเราบ้างอะไรบ้าง. เหมือนเพื่อนมากกว่าแฟน. ปกติเราไปไหนทำอะไรคนเดียวเป็นปกติแต่อยากมีคนข้างๆบ้าง ให้ได้ให้กำลังใจกันและกัน มีคู่คิด คู่หู ไม่ใช่ต่างกันต่างไป เจอกันทีก็เหมือนแฟน แยกกันกบับบ้านกลายเป็นคนอื่น. เหมือนเค้ามีแฟนไว้ให้บอกเพื่อนๆว่ามีแฟนแล้ว แต่ไม่สนใจเลย นอกจากทักมาบอกว่าไปนี่มา ไปนั่นมา ถึงบ้านแล้ว บางทีตัวผู้หญิงเลิกงานดึกยังไม่ถึงบ้านเลย. เค้าไม่ถามหาแถมยังหลับอีก
อายุก็มีอายุแล้วอยากคบกันเพื่อเข้าใจและดูแลกันมากกว่านี้
มีคำแนะนำมั้ยว่าควรพูดกับเค้ายังไงวิธีไหน
คือบางทีก็โมโหมากจนอยากจะให้คำแรงๆ ถ้าปรึกษาคนอื่นอาจจะได้คำที่ซอพกว่า
มีแฟนแล้วเหมือนไม่มีทำยังไงดีคะ
อายุก็มีอายุแล้วอยากคบกันเพื่อเข้าใจและดูแลกันมากกว่านี้
มีคำแนะนำมั้ยว่าควรพูดกับเค้ายังไงวิธีไหน
คือบางทีก็โมโหมากจนอยากจะให้คำแรงๆ ถ้าปรึกษาคนอื่นอาจจะได้คำที่ซอพกว่า