ผมเป็นอีกคนหนึ่งซึงไม่รู้ว่า ทำบุญด้วยอะไรมา ไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเค้าสะที มีก็มีแปบๆ แล้วก็หายไป ในชีวิตเคยรักผู้หญิงคนนึงมาก และอยากจะเป็นคู่ชีวิตกับเธอ แต่มันเริ่มจะสวยงาทุกอย่าง แต่ดันมีอุสรรค์ที่เข้ามา อุบัติเหตุที่พรากเธอไปจากผม เธอจึงกลายเป็นแค่ความฝันของผม กลายเป็นแค่ความทรงจำดีๆ ที่ไม่อาจลบเลือน หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ผมทำใจไม่ได้เลย ยังคงคิดถึงเธอตลอดเวลา แต่เมื่อเวลาผ่านไปหลายๆปี เวลาเยียวยาแผลใจ ได้หลังจากนั้นผมก้ไม่มีแฟนอีกเลย จนมาพบเหตุการณ์หนึ่งซึ่ง อยู่ภายใน วิทยาลัยแห่งหนึ่ง มีคุณครูท่านหนึ่งมาชอบผมเข้า แต่ครูที่มาชอบนั้นเป็นผู้ชาย ผมคงจะเรียบร้อยเกินไปในสายตาใครๆ (รึป่าว) ผมพยายามจะหนีเค้าหลายครั้งพยายามลบหน้า แต่ยิ่งหนีกลับยิ่งเจอ ซึ่งทำให้เกิดความสัมพันธ์เล็กๆระหว่างเรา ตอนนั้นผมกำลังจะจบ ปวส ตามหลักสูตร ก็แยกย้าย ผมมาเรียนต่อที่เชียงใหม่ ก็ห่างกันไม่ค่อยได้ติดต่อกัน คุณครูท่านนี้มาเปลี่ยนชีวิตผม ผมกลับไปชอบผู้หญิงไม่ได้อีก ผมปิดกั้นผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิต เพื่อให้เค้าได้เจอคนที่ดีกว่าเรา คนที่พร้อมทั้งร่างกายและจิตใจ 100% แต่มันทำให้ผมทรมานกับความรู้สึกนี้ กับสิ่งที่เป็น เมื่อบอกใครไม่ได้ เลยไม่กล้าปรึกษาใคร ผมควรทำยังไงต่อดีครับ.........................
ความรักใสๆ ของผู้ชายเจี๊ยมๆ