เรื่องของผม มันเกี่ยวข้องกับแฟนของผมครับ.. เรื่องก็คือ แฟนของผมนะครับ ทำงานอยู่บริษัทแห่งหนึ่งครับ แฟนผมเข้าทำงาน 8.00 และเลิกงาน 20.00 ครับ ที่ทำงานของแฟนผมเนี่ยจะมีสวัสดิการให้พนักงาน ก็คือ มีที่พักให้พนักงานทุกคน โดยแบ่งให้นอนนอนห้องละ 2 คนครับ ในห้องก็จะประกอบไปด้วย เตียงนอน 2 หลัง และ ตู้เสื้อผ้า 2 หลังครับ ผมกับแฟนก็เลยทำการ "ซื้อผ้าปูที่นอน ผ้าห่ม และพัดลมครับ" .. แต่ เนื่องจากผมและแฟนนั้นทำงานอยู่ไม่ห่างกันมาก แล้วผมก็ได้ซื้อคอนโดไว้ก่อนหน้าแล้วครับ ผมกับแฟนก็จะอยู่ที่คอนโดมากกว่า ตอนเช้าผมก็จะไปส่งแฟนผมทุกวันครับ จะมีบ้างที่ผมต้องออกไปหน้างานต่างจังหวัด ครั้งละ 2 หรือ 3 วันบ้าง .. แฟนผมก็จะไปนอน ที่ทำงานบ้างครับ แต่ช่วงนี้แฟนผมไม่ได้ไปนอนที่ทำงานหลายเดือนแล้วครับ .... แล้ว
เรื่องก็เกิดขึ้นครับ .. เนื่องจากแฟนผมไม่ได้ไปนอนที่ทำงานนาน แฟนผมก็เลย เก็บผ้าปูเตียง กับผ้าห่มมา เหลือไว้แต่พัดลม อยู่มาวันหนึ่งผมมีตารางงานที่ต้องออกไปหน้างาน เป็นเวลา 2 วันครับ แฟนผมก็เลยเตรียมตัวเพื่อที่จะไปนอนที่ทำงานครับ ปรากฏว่า เตียงของแฟนที่ ที่ทำงานนั้น ถูกเพื่อนร่วมงานเค้าเอาไปใช้เนื่องจากแฟนผมไม่ได้มานอนที่ทำงาน นานครับ และยิ่งไปกว่านั้น ก็ยังเอาพัดลมที่ผมซื้อให้แฟนไปใช้โดยไม่บอกด้วย แฟนผมก็พยายามคุยตกลง กับพี่ทำงานอยู่หลายวัน ก็ได้ข้อสรุปว่า เค้าให้แฟนผม ย้ายมานอนห้องของพี่อีกคน ซึ่งพี่คนนี้แฟนผมสนิทครับ ก็เลยตกลงนอนกับคนนี้ แต่ก็ไม่มีเตียงครับ คงต้องนอนกับพื้น ซึ่งเรื่องเตียงพี่เค้านอนไปแล้วก็คงไม่ได้ แต่เรื่องพัดลมนี่แหละครับที่ผมคิดว่ามันเกินไป เพราะพี่เค้าบอกว่า จะใช้แล้วค่อยมาเอา พี่ไม่มีใช้.. ซึ่งแฟนผมก็เป็นคนหัวอ่อน ก็เลยตอบตกลงไป แต่ผมก็รู้สึกว่ามันเกินไปแบบ นี้ ก็เลยพูดให้แฟนลองไปคุยใหม่ แฟนผมก็เฉยๆ พอผมพูดหลายๆวันเข้า เค้าก็เลยคิดว่าเป็นความผิดเค้าที่เอาพัดลมคืนมาไม่ได้ เค้าก็เลยรู้สึกผิด ไม่คุยกับผมอยู่สักพัก
แต่สำหรับผมคิดว่าของ ของเราผมซื้อมาให้แฟนผมใช้ แต่อยู่ๆก็มีคนเอาไปใช้โดยไม่ได้บอกกล่าว พอจะขอคืนกลับบอกว่าตนเองไม่มีใช้ จะใช้จริงๆค่อยมาเอา ผมไม่ได้ไม่มีน้ำใจนะครับ แต่ผมคิดว่า เราต้องเกรงใจ คนที่ไม่เกรงใจเราด้วยหรือครับ
ขอบคุณสำหรับคงามคิดเห็นทุกท่านนะครับ
ผมไม่มีน้ำใจเกินไปหรือเปล่าครับ
เรื่องก็เกิดขึ้นครับ .. เนื่องจากแฟนผมไม่ได้ไปนอนที่ทำงานนาน แฟนผมก็เลย เก็บผ้าปูเตียง กับผ้าห่มมา เหลือไว้แต่พัดลม อยู่มาวันหนึ่งผมมีตารางงานที่ต้องออกไปหน้างาน เป็นเวลา 2 วันครับ แฟนผมก็เลยเตรียมตัวเพื่อที่จะไปนอนที่ทำงานครับ ปรากฏว่า เตียงของแฟนที่ ที่ทำงานนั้น ถูกเพื่อนร่วมงานเค้าเอาไปใช้เนื่องจากแฟนผมไม่ได้มานอนที่ทำงาน นานครับ และยิ่งไปกว่านั้น ก็ยังเอาพัดลมที่ผมซื้อให้แฟนไปใช้โดยไม่บอกด้วย แฟนผมก็พยายามคุยตกลง กับพี่ทำงานอยู่หลายวัน ก็ได้ข้อสรุปว่า เค้าให้แฟนผม ย้ายมานอนห้องของพี่อีกคน ซึ่งพี่คนนี้แฟนผมสนิทครับ ก็เลยตกลงนอนกับคนนี้ แต่ก็ไม่มีเตียงครับ คงต้องนอนกับพื้น ซึ่งเรื่องเตียงพี่เค้านอนไปแล้วก็คงไม่ได้ แต่เรื่องพัดลมนี่แหละครับที่ผมคิดว่ามันเกินไป เพราะพี่เค้าบอกว่า จะใช้แล้วค่อยมาเอา พี่ไม่มีใช้.. ซึ่งแฟนผมก็เป็นคนหัวอ่อน ก็เลยตอบตกลงไป แต่ผมก็รู้สึกว่ามันเกินไปแบบ นี้ ก็เลยพูดให้แฟนลองไปคุยใหม่ แฟนผมก็เฉยๆ พอผมพูดหลายๆวันเข้า เค้าก็เลยคิดว่าเป็นความผิดเค้าที่เอาพัดลมคืนมาไม่ได้ เค้าก็เลยรู้สึกผิด ไม่คุยกับผมอยู่สักพัก
แต่สำหรับผมคิดว่าของ ของเราผมซื้อมาให้แฟนผมใช้ แต่อยู่ๆก็มีคนเอาไปใช้โดยไม่ได้บอกกล่าว พอจะขอคืนกลับบอกว่าตนเองไม่มีใช้ จะใช้จริงๆค่อยมาเอา ผมไม่ได้ไม่มีน้ำใจนะครับ แต่ผมคิดว่า เราต้องเกรงใจ คนที่ไม่เกรงใจเราด้วยหรือครับ
ขอบคุณสำหรับคงามคิดเห็นทุกท่านนะครับ