สารภาพกับแฟนว่าโดนเพื่อนข่มขืน แล้วดูเหมือนว่าแฟนจะไม่อยู่กับเราแล้ว ควรทำยังไงดีค้ะ? 18+

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ

(ยาวหน่อยค่ะ)***เน้นผู้ชายตอบนะคะ แต่ผู้หญิงก็ตอบได้ค่ะ***


เรื่องมันมีอยู่ว่า(ความเป็นมา)
เรากับแฟนคบกันมา3ปี ก่อนที่จะเกิดเหตุการ์ณนี้ เราพึ่งจับได้ว่าแฟนเราแอบไปมีอะไรกับคนอื่นมา ระยะเวลาที่เค้านอกกายคือตั้งแต่
เดือนกุมภาพันธ์ - เดือนสิงหาคมค่ะ ซึ่งเราพึ่งมารู้ตอนเดือนพฤษศจิกายนหลังวันลอยกระทงวันนึงค่ะ สรุปแล้วเค้าเป็นคนจบเองค่ะ เราค้นหาความจริงโดยการโทรประชุมสายกัน3คนเลยค่ะ ผู้หญิงบอกว่า หลังจากไปมีอะไรกันครั้งสุดท้าย(ครั้งที่2และเค้าเจอกันครั้งที่2) คือคืนนั้นเราไลน์ไปบอกรักเค้าอารมณ์แบบว่าเรานอนไม่หลับค่ะ ผู้หญิงบอกว่าเห็นแฟนเราหยุดทำละเดินไปห้องน้ำแต่งตัวละกลับเลยค่ะ(แฟนเราอยู่ห้องนาง) จากนั้นแฟนเราก็หายไปเลยค่ะ พร้อมโผล่ไปอีกทีตอนสิ้นเดือนสิงหาคมด้วยเหตุผลว่า แฟนเราบอกผู้หญิงคนนั้นว่าเค้ามีแฟนแล้ว รักเรามาก เค้าไม่อยากทำร้ายเราอีกแล้ว (ซึ่งเราไม่รู้เรื่องอะไรเลยด้วยซ้ำ) จะบอกว่าสิ่งนี้เราก็นับว่าเป็นความดีของเค้านะคะที่เค้าคิดได้เอง (ส่วนเรื่องความเสียใจนั้นไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะร้องไห้จนอกร้อนใจเต้น) เค้าบอกเราว่ามีวันนึงเค้านั่งมองตาเราแล้วรู้สึกผิดมาก ว่าเค้าทำแบบนั้นกับเราทำไม เราดีกับเค้ามากมาย (เราร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเค้าตลอดค่ะ)

เมื่อเอาความดีของเค้าหลายๆอย่างมาเทียบกับสิ่งนี้แล้ว เราจึงตัดสินใจ ให้โอกาส และให้อภัยค่ะ (เค้ามาขอร้องอ้อนวอนทุกวันเกือบทุกเวลาที่เค้าจะสามารถทำได้) เราทั้งคู่ผ่านอะไรกันมาเยอะมากๆด้วยค่ะก่อนหน้านี้...

หลังจากที่เรารู้เรื่องระยะแรก เราก็พยายามจะยอมรับและทำใจกับเรื่องนี้ค่ะ แต่ก็รู้ๆกันอยู่ว่ามันไม่ง่ายเลย เราพยายามจะทำใจยอมรับอยู่ประมาณ3อาทิตย์แต่อย่าลืมนะคะว่ามันพี้คต่อใจมาก ไม่ว่าจะทำอะไร จะผ่านบ้านเค้า หรืออยู่ใกล้อะไรๆที่มันเกี่ยวข้องกันกับเรื่องนี้ทีไร ภาพที่เห็นในหัวคือ เค้ามีอะไรกัน แค่นั้นไม่พอ มันมีคำถามเต็มหัวไปหมดค่ะ ถึงขั้นจิตตกเลยค่ะ เหมือนคนจะเป็นบ้า สุดท้ายเราก็ขอเลิกกับเค้าประมาณ 2-3อาทิตย์ค่ะ ที่ตัดสินใจแบบนี้ก็เพราะ สุดท้ายเรารับไม่ได้ค่ะ มันรู้สึกมืดแปดด้านและกลัวเป็นบ้าด้วยค่ะ อีกอย่างเราชินกับการอยู่ทำใจคนเดียวค่ะ (ที่ผ่านมากับแฟนคนก่อนๆคือพอจับได้ปุ๊ปเค้าทิ้งเราเลยค่ะ) เราใจร้ายกับเค้ามากๆค่ะ ทั้งด่า ทั้งทุบตีสารพัด แต่เค้าก็ยอมโดยที่ไม่ตอบโต้อะไรเราสักอย่าง ... จริงๆแล้วเราไม่เคยทำแบบนี้กับใครนะคะ แต่รักครั้งนี้ เราตัดสินใจแล้วว่าเราจะแต่งงานกับเค้า ทางพ่อแม่เราก็เอ็นดูและรักเค้ามากค่ะ เค้าเองก็บอกว่าเราเป็นคนที่ใช่และอยากมีครอบครัวด้วยกัน แต่ก็อย่างว่าค่ะ คนเรามันผิดพลาดกันได้ เราเองก็เคยนอกใจเค้ามา2ครั้ง แต่ไม่มีอะไรเกินเลยกว่าจับมือค่ะ แต่เค้าก็ให้อภัยเรามาได้ นี่คือครั้งแรกและร้ายแรงของเค้าค่ะ

***ก่อนจะจากกัน*** แฟนเราเตือนเราให้ระวังตัวทุกๆอย่างเลยค่ะ โดนเฉพาะเรื่องผู้ชายค่ะ

ช่วงที่ห่างกันไปแรกๆ เรารู้สึกได้ปลดปล่อย ทันใดนั้นนั่นแหละค่ะ ช่วงที่จิตใจอ่อนแออยู่ เราก็ไปคุยกับเพื่อนผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเค้ากับเราก็รู้จักกันมานานมากค่ะ มีอยู่วันหนึ่งเราจะไปทำธุระส่วนตัวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง บวกกับเรารู้สึกเหงาๆด้วยตอนนั้น เราเลยชวนให้เพื่อนคนนี้ไปเป็นเพื่อนค่ะ ซึ่งตอนไปและกลับเค้าก็ไม่ได้ฉวยโอกาสเราเลยค่ะ คือที่ผ่านมาเค้าไม่เคยล่วงเกินเราเลย พอเสร็จธุระแล้วเราขับรถไปส่งเค้าที่บ้านค่ะ คือบ้านเค้าเป็นทางผ่านทางกลับบ้านเราค่ะ เจตนาเรามีแค่ไปส่งหน้าบ้านละกลับ แต่พอไปถึงมันดันไม่เป็นแบบนั้นน่ะสิค้ะ ...
เค้าอยู่บ้านกับพ่อ อาม่า และอากงค่ะ(เดินไม่ได้) ซึ่งวันนันพ่อเค้าไปทำงาน เหลือแต่อาม่าและอากงค่ะ
(จุดเริ่มต้น) อาม่ามาเปิดประตูบ้านค่ะ ส่วนอากงนอนอยู่บนเตียงค่ะ อาม่าเลยชวนเราเข้าไปนั่งคุยเล่นด้วย อากงก็คุยเล่นกับเราด้วย คือเป็นครั้งแรกที่ไปบ้านเค้าค่ะ แต่อาม่ากับอากงรู้ว่าเราเป็นเพื่อนกันมานานค่ะเลยชวนคุยตามประสาคนแก่อะค่ะ ส่วนเพื่อนเราเค้าขึ้นไปเอาของบนห้องค่ะ เราก็อยู่ข้างล่างคุยกับอากงอาม่า แต่เนื่องจากเพื่อนเราคนนี้ห้องนอนอยู่ชั้น4ค่ะ แล้วอาม่าขึ้นไปไม่ไหว เลยให้เราไปตามค่ะ พอเราไปตามปุ้บ เค้าเปิดประตูดึงเราเข้าไปเลยค่ะ เราตัวเล็กมากค่ะ เลยสู้ไม่ไหว เพราะเค้าตัวสูงใหญ่หุ่นนายแบบค่ะ เราพยายามขัดขืน พยายามร้องกรี้ดทำทุกอย่าง แต่เค้าก็เอามือปิดปากเราค่ะ แต่ก็ยังมีความโชคดีในความโชคร้ายค่ะ คือเค้าใส่ถุงยาง แต่มันก็ไม่โชคดีหรอกค่ะ สุดท้ายเรารวมแรงอีกครั้งจนสามารถผลักเค้าออกและรีบวิ่งลงไปข้างล่างได้ทันค่ะ เราไม่ร้องไห้นะคะ เพราะเราควรจะดึงสติมากกว่า จากนั้นเราก้รีบลาอาม่าอากงแล้วขับรถกลับบ้านเลยค่ะ เราเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับเพื่อนคนนี้เลยค่ะ พอเจอเรื่องนี้มันทำให้เรานึกถึงแฟนเลยค่ะ เพราะเจอเรื่องแบบนี้ก็คือส่วหนึ่งของเหตุผลที่อยากกลับไปหาเค้าด้วยค่ะ แต่เหตุผลจริงๆคือ เรารักเค้ามากๆ อยากจะคบต่อ เราเข้าใจเค้ามากค่ะ แต่ตอนนั้นเราก็ยังคงรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นทั้ง2เรื่องค่ะ เราไม่ได้บอกใครเลยสำหรับเรื่องนี้(เรื่องที่โดนข่มขืน) เราไม่อยากจะนึกถึงหรือพูดถึงเลยค่ะ หลังจากนั้นเราอยู่กับเพื่อนซี้(ผู้หญิงและไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น) ตลอดเวลาค่ะ พอดีเพื่อนมาค้างที่บ้าน เลยพากันไปเที่ยวทุกวัน ในระหว่างนั้นเราบ่นถึงเค้าให้เพื่อนฟังทั้งวันและทุกวันค่ะ จนกระทั่ง เพื่อนกลับค่ะ... ความว้าเหว่อะไรต่างๆนาๆก็เริ่มมามากขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้เราไปปรึกษาเพื่อนว่าจะทำไงดี เพื่อนเราก็แนะนำอย่างดีค่ะ ว่า "ถ้ารู้ใจตัวเองแล้วก็รีบกลับไป เดี๋ยวจะไม่มีโอกาส ส่วนเรื่องที่เกิดขึ้นก็ต้อง move on (ก้าวต่อไป) แล้วก็ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก" เราจึงตัดสินใจกลับไปหาแฟนเราวันรุ่งขึ้นเลยค่ะ  แฟนเราสับสนมากค่ะเพราะเราใจร้ายกับเค้าต่างๆนาๆ เช่น เค้าพยายามจะทำทุกอย่างให้ดี เราก็ผลักเค้าออกไป บางครั้งเราก็ทำตัวเหมือนกลับมาคบกันค่ะ แต่ไม่มีอะไรเกินเลยกว่าจับมือนะคะตอนนั้น จนเค้าเอ่ยปากถามเราว่า นี่เราเป็นอะไรกัน? เราตอบไปว่า "มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟนค่ะ" แฟนเราก็เงียบไปเลยค่ะ แต่ลึกๆแล้วเราแค่อยากให้เค้าจำและไม่ทำแบบนี้กับเราอีก ส่วนเรื่องเจ้าชู้เราห้ามเค้าไม่ได้หรอกค่ะ เพราะของแบบนี้มันต้องหยุดด้วยตัวเองค่ะ ... หลังจากนั้นเราก็ปรับความเข้าใจกันมากขึ้นค่ะ จนมีความสุขกันมากๆ แต่แล้วเมื่อวานนี้ เราก็จะเล่าเรื่องที่เราโดนข่มขืนให้เค้าฟัง แต่เราไม่กล้าพอ เลยโกหกเค้าว่าเราพลาดไปมีอะไรกันกับคนอื่นค่ะ เราสังเกตุพฤติกรรมเค้าแล้วมันไม่โอเคมากๆเลย เรารู้สึกผิดมาก ที่ตัวเองโง่ขนาดนี้ และไม่พูดความจริงอีก สุดท้ายเราไปหาเค้าที่บ้านเพื่อนเค้าค่ะ แต่เจอแค่เพื่อนเค้า เค้าไม่รับโทรศัพท์เราเลย เรามืดแปดด้าน เลยตัดสินใจจะพูดกะเพื่อนเค้าว่าเกิดอะไรขึ้น(เพื่อนเค้าถามแต่เราอ้ำๆอึ้งๆไม่ยอมบอกตอนแรกเพราะกลัวเค้าจะมองเราแย่) แต่สุดท้ายเราจนปัญญามาก เพื่อนเค้าก็อาสาจะช่วยเรา วินาทีนั้น เราไม่ค่อยกล้าพูดเลย พูดไปร้องไห้ไป จนเพื่อนเค้าถามว่า "โดนข่มขืนหรอ" แค่นั้นแหละค่ะ เราร้องไห้ หนักมาก จนเพื่อนแฟนเราโทรไปคุยกับเค้า ละเค้าก็โทรมาหาเรา เรารู้เลยว่าเค้ารู้สึกโกรธมาก ที่เราโดนแบบนั้น แต่เราก็พยายามอธิบายพยายามจะเล่าเรื่อง แต่เค้าบอกเราว่า เค้าไม่อยากรู้ สรุปก้คือมีอะไรกัน เหมือนเค้าจะสื่อว่าไม่ต้องพูดอะไรมากมายประมาณนี้ เราจิตตกมาก‼ เราเข้าใจความรู้สึกเค้าค่ะว่าเป็นยังไง มันชอคมันชามันว่างเปล่าค่ะ เราถามเค้าว่า เธอยังอยู่กับเรามั้ย? เค้าตอบว่า ตอนนี้เค้าไม่รู้อะไรสักอย่าง เราทำได้แค่ยื้อทำทุกอย่าง ส่วนเค้าโทรมาหาเราเล่นกีต้าร์ร้องเพลงให้กำลังใจค่ะ เราน้ำตาไหลเลยตอนนั้น คือขนาดนี้เค้ายังมาปลอบใจเรา เรารู้ดีว่าเค้ารู้สึกแย่แค่ไหนค่ะ ... และก่อนนอนเมื่อคืน เค้าไลน์มาบอกเราว่า ...
" กำลังใจที่ให้ ก็มีแค่เพลงน้ะ อยากให้ก้าวผ่านมันไปให้ได้ ทุกอย่างมันคืออดีตไปหมดแล้ว เลิกคิดแล้วเดินต่อ ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเจออุปสรรคอะไรอีก หนักหนาแค่ไหนเราทำได้แค่ทิ้งมัน ลืมกัน เพื่อวันข้างหน้าที่ดีกว่า ถ้าเธอเชื่อว่ามันมีมันก็ต้องมี ศรัทธามัน มันจะกลับมาหาเธอเอง "
จริงๆแล้วเราไม่ต้องบอกเค้าก็ได้ค่ะเรื่องนี้ แต่เราคิดจะบอกก็เพราะว่าเรารู้สึกว่าไม่อยากปิดบัง มันอาจจะดูโง่ๆนะคะ แต่เราทำไปก็เพราะว่าอยากให้เค้ารู้ว่า เราไม่ได้ยินยอม เราบริสุทธิ์ใจ และมันอึดอัดมันทุกข์ใจมากค่ะ เรารู้ว่าพูดไปมันไม่มีไรดีแน่นอนค่ะ แต่เราก็ยินดีจะพูด เพราะเรารู้สึกละอายใจที่เราโดนข่มขืนทั้งๆที่เค้าเตือนแล้วอะไรแล้ว ตอนนี้เค้าเฉย และนิ่ง กับเรามากๆค่ะ ... จนเราจิตตกอีกรอบค่ะ มันกลัวไปหมดเลย :'(

สิ่งที่เราต้องการจะทราบก็คือ ...
1.เค้าจะทิ้งเราไปมั้ย?
2. จากคำพูดเค้าหมายความว่าอะไรบ้าง? เค้าจะทิ้งเราไปมั้ย? (เราอยากได้หลายๆมุมมอง)
" กำลังใจที่ให้ ก็มีแค่เพลงน้ะ อยากให้ก้าวผ่านมันไปให้ได้ ทุกอย่างมันคืออดีตไปหมดแล้ว เลิกคิดแล้วเดินต่อ ไม่มีใครรู้หรอกว่าจะเจออุปสรรคอะไรอีก หนักหนาแค่ไหนเราทำได้แค่ทิ้งมัน ลืมกัน เพื่อวันข้างหน้าที่ดีกว่า ถ้าเธอเชื่อว่ามันมีมันก็ต้องมี ศรัทธามัน มันจะกลับมาหาเธอเอง "
3.แฟนเราเค้าสำนึกจริงมั้ยค้ะ ดูจากคำพูดของเค้า เค้าเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ เราก็เป็นค่ะ แต่เราหยุดแล้ว
****มีความคิดเห็นส่วนตัวก็บอกได้นะคะ****