ผิดไหม ที่เราคิดถึงแฟนเก่า ที่เขาไม่เคยรักเราเลย แต่เรารักเขามาก

เราเคยมีแฟนตอนม.ปลาย มันอาจจะเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยจะดีนัก แต่เราก็รักไปแล้ว เขาเป็นเกย์ เราคิดเสมอว่า เราจะสามารถใช้ความรักและความเอาใจใส่ ทำให้เขาคนนั้นกลายเป็นผู้ชายและรักเราได้ เริ่มแรกตอนเราเจอกัน ที่สถานธรรมแห่งหนึ่ง เราไปถือศิลเจแล้วไปเจอกับเขา เขาก็ไม่มีทีท่าว่าเป็นเกย์ จนเราคุยกันได้สักพัก นานๆเข้า ก็เริ่มหลงรักเขา เราคุยกันทุกวัน ทุกช่องทางโซเชี่ยลที่เราเล่น จนประมาณสี่เดือน เขาชวนเราไปเที่ยว เราก็ไป ช่วงนั้นต้องซ้อมกิจกรรมที่ร.ร.เราเลยต้องนอนที่ร.ร.เขาก็มารับที่ร.ร. เราก็แปลกใจ ทำไมเพื่อนท็อป(ชื่อเขา)มีแต่เกย์กับผู้หญิง แต่ก็รักอ่ะเน้อเลยไม่คิดรัยมาก เราให้เขาทุกอย่าง อยากกินอยากเที่ยว ตามใจหมด พอผ่านไปเกือบๆปี เราไปทำงานที่กทม.ช่วงปิดเทอม เขาก็ไปด้วย แต่เราอยู่เจริญกรุง เขาอยู่รังสิต แล้วแม่ท็อปโทรมาบอกเราว่าท็อปอยู่กทม.นะ ตอนนี้ยังไม่ได้งานเลย ให้เราช่วยหา เราก็ไปรับท็อปที่รังสิต แล้วมาอยู่ด้วยกันกะเรา เราก็หางานให้ งานหนักท็อปก็ไม่เอา ท็อบอยากได้งานสบายแต่เงินเยอะ ทั้งๆที่เราก็เปนแค่เด็กเสิร์ฟคนหนึ่ง เหอะ เราก็พยายามหา แต่เขาก็ไม่พอใจ สรุป เราต้องเลี้ยงเขาประมาณสองเดือนกว่า ช่วงสงกรานต์เรากลับบ้านท็อปด้วยกัน เราไปนอนบ้านท็อป และคืนนั้นเราสองคนก็เมามาก เรากะท็อปมีอะไรกันครั้งแรก เราคิดว่าที่ทำไปทั้งหมดเพราะรัก แต่ไม่เลย เช้าวันนั้น แม่ท็อปเรียกเราไปด่า ว่าตลอดเวลาที่คบกันอยู่กทม.ด้วยกันก็เป็นแบบนี้หร๋อ ทั้งที่เราไม่เคยแม้แต่นอนกอดท็อปเลยตอนที่อยู่กทม. แล้วเราก็ตัดสินใจกลับกทม.ในเย็นวันนั้น หลังจากนั้น ท็อปสั่งเราให้ซื้อยามากิน ห้ามให้ท้อง ท็อปไม่พร้อม เราก็เชื่อทุกอย่าง แต่หลังจากที่เรากลับกทม.เขาก็เปลี่ยนไป เริ่มสาวขึ้น เริ่มแต่งหญิง จนเรารู้สึกว่าสิ่งที่เราทำไป มันคืออะไร เริ่มงงกะตัวเอง แต่ก็ยังรักเขา คิดถึงเขา แต่เขาก็คอยหาเรื่องเลิก หาเรื่องไม่คุย จนเขาเปลี่ยนเบอร์ บล็อกโซเชี่ยลเราทุกอย่าง แต่เราก็ยังคิดถึงเขามาโดยตลอด ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้ แต่เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้ว เราคิดว่าคงกลับไปไม่ได้แน่นอน แต่ทำไมเรายังคิดถึงเขา ทั้งๆที่เขาไม่เคยทำดีอะไรกับเราเลย